حادثه و رخداد آن هم در ابعاد گوناگون، یکی از ویژگی‌های زندگی جمعی است که به عنوان یک واقعیت تلخ ماهیت خود را به ساختار اجتماع تحمیل می‌کند. یکبار حادثه در قالب بلایای طبیعی رخ نمایی می‌کند و بار دیگر با دست بشر بر صورت جامعه سیلی می‌نوازد. هر دوی این موارد تلخ است و غیر قابل فراموشی که بدترین نوع آن، حادثه دست‌ساز انسان آن هم از نوع قتل است. این حادثه دست‌ساز بشر هفته گذشته به مانند انفجار بمبی افکار عمومی جامعه را دچار شوک کرد. آن خبر چیزی نبود جز «شهردار سابق تهران همسر خود را به قتل رساند». با انتشار این خبر و اعتراف نجفی به ارتکاب این جرم، اما و اگر‌ها به حد اعلای خود رسید و از آنجا که نام برده از فعالان سیاسی کشور به شمار می‌رود موضوع ابعاد جدیدتری به خود گرفت و باعث شد تا جریان‌های سیاسی موافق وی، انتشار اظهار نظر‌هایی را در دستور کار قرار دهند که تبرئه، تطهیر و توجیه قتل همسر شهردار سابق را به همراه داشته باشد.
برخی از این اظهار‌نظر‌ها و توجیهات که عملاً تیغ کشیدن بر آبروی مقتول است از این قرار است: «مقتول، پرستوی سازمان‌های اطلاعاتی بود» و «مقتول، نجفی را تهدید به برقراری رابطه با افراد غیر‌می‌کرد». شاید بازگشت به پرونده‌هایی از این دست که جریانات سیاسی در آن به دنبال بازگرداندن آب از جوی رفته خود بودند، بتواند موضوع را شفاف‌تر کند و به آن‌ها این واقعیت را به‌قبولاند که در هر گونه جنایتی نباید اقدام به اظهار نظر کرد و باید منتظر نتیجه واقعی پرونده بود تا در سایه حاشیه‌سازی‌ها، امنیت روانی مردم خدشه دار نشود و جامعه بین شناخت مظلوم واقعی و ظالم واقعی دچار تردید نشود.
یقیناً خانواده مقتول در شرایط حاضر تحت فشار شدید روانی برای احقاق حق خود هستند و این یک مطالبه به حق، انسانی و شرعی است که می‌تواند مشمول بخشش نیز شود، خانواده مقتول با توجه به اختیارات قانونی خود می‌تواند تصمیم به بازگرداندن حیات به فرد قاتل بگیرند، اما اتخاذ رفتار‌های غیر‌انسانی، کج اخلاقی و بستن هر نسبتی به فرد مقتول برای تبرئه قاتل نه تنها این مسیر را برای خانواده مقتول می‌بندد، بلکه آنان را برای رسیدن به خون پایمال شده فرزندشان مصمم‌تر می‌کند و رقص مرگ قاتل روی طناب دار را بیش از پیش قابل تصور می‌کند.
متأسفانه جریان‌های سیاسی هنوز به این بلوغ نرسیده‌اند که دستگاه قضا فارغ از چپ و راست، صراط مستقیم را در احقاق حق در دستور کار دارد و حاشیه‌ساز‌ها به هیچ عنوان نمی‌توانند بر روند رسیدگی پرونده تأثیرگذار باشند و دادگاه را از دایره تصمیم‌گیری صحیح و عادلانه خارج کنند؛ لذا ضروری است پیش از آنکه روند رسیدگی به پرونده به اتمام برسد کاری نکرد که پرونده برای خانواده مقتول مختومه شده باشد و تنها به دنبال طلوع صبح عدالت برای اجرای حکم باشند.
