سرویس اقتصادی جوان آنلاین: درحالی‌که نرخ خرید تضمینی هر کیلوگرم چغندرقند در سال زراعی جاری با ۲۰ درصد افزایش به ۳ هزار و ۷۰۰ ریال رسیده که هزینه کرایه حمل این محصول ۳۰۰ درصد افزایش داشته است؛ این در حالیست که برداشت چغندرقند به دلیل کرایه حمل گران دیگر مقرون‌به‌صرفه نیست.
در حالی که این روز‌ها قیمت شکر در بازار افزایش یافته و بر اساس گزارش‌های میدانی تا کیلویی ۱۰ هزار تومان به فروش می‌رسد و شرکت بازرگانی دولتی برای تنظیم بازار این محصول اقدام به توزیع نامحدود شکر در مراکز منتخب خود مانند میادین میوه و تره‌بار به نرخ مصوب ۳ هزار و ۴۰۰ ریالی می‌کند که چغندرقند برداشت شده کشاورزان در جنوب کشور صرفه اقتصادی زیادی ندارد.
ماجرا از این قرار است که از نیمه سال گذشته کرایه حمل‌و‌نقل به صورت رسمی دو برابر شد، اما با این وجود، اظهارات فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان نشان می‌دهد که این افزایش قیمت در مقام عمل سه برابر بوده است و شبکه حمل‌و‌نقل برای گریز از جریمه شدن این افزایش کرایه را به صورت به اصطلاح پشت برنامه از صاحبان کالا دریافت می‌کند.
این شرایط باعث شده است قیمت برخی از محصولات کشاورزی افزایش غیر‌متعارف پیدا کند و در محصولاتی که قیمت مشخصی دارند و به صورت تضمینی و توافقی از کشاورزان خریداری می‌شود، صرفه اقتصادی برای آن‌ها وجود نداشته باشد یا این صرفه کم شود.
مسعود اسدی، عضو شورای مرکزی خانه کشاورز در گفت‌وگو با تسنیم در این ارتباط اظهار کرد: بالا رفتن هزینه‌های حمل‌و‌نقل مشکلاتی را برای تولیدکنندکان چغندرقند ایجاد کرده است. کرایه حمل‌و‌نقل در مقایسه با سال گذشته سه برابر شده، اما قیمت چغندرقند تنها ۲۰ درصد افزایش یافته است به همین دلیل هزینه کرایه حمل نصف خود محصول شده است.
وی افزود: قیمت هرکیلوگرم چغندر قند ۳۷۰ تومان است، اما برای حمل‌و‌نقل این محصول در مسیر‌های ۷۰۰ کیلومتری ۱۵۰ تا ۱۷۰ تومان کرایه حمل در‌خواست می‌شود. هزینه کرایه حمل مسیر‌های ۷۰۰ کیلومتری در حالی که در سال گذشته ۵۰ تا ۶۰ تومان بود که امسال سه برابر شده است.
دولت به‌جای حمایت از تولید، تبدیل به واردکننده شکر شده است
همچنین مدیرعامل قند بیستون در نامه‌ای به معاون اول رئیس‌جمهور با هشدار به دولت در خصوص تبدیل شدن به واردکننده شکر خواستار رسیدگی جهانگیری به مشکل عدم حمل چغندرقند توسط ناوگان ترابری کشور به کارخانه‌های قند شد.
در نامه مدیرعامل قند بیستون به معاون اول رئیس‌جمهور آمده است؛ همانگونه که استحضار دارید، هدف غایی دولت خدمتگزار، اجرای سیاست‌های راهبردی نظام، مبنی بر رویکرد داخلی به منابع، امکانات، نیرو‌ها و به طور کلی همه داشته‌های بومی به منظور تقابل اساسی با هجمه و فشار غرب و به ویژه امریکا، ممانعت از خروج هرگونه ارز از کشور، کمک به رونق تولید و مقاومت و مداومت در برابر زورگویی‌ها، تهدیدها، تحریم‌ها و فشار‌های روز افزون اقتصادی دشمن است.
به همین سبب، بسیار دور از ذهن می‌نماید که ناوگان ترابری کشور درگیر جابه‌جایی اقلامی مانند محصولات پتروشیمی و فولادی بشود که در شرایط کنونی از اولویت و ضرورت چندانی برخوردار نبوده، در نقطه مقابل و بنا به هر دلیل از حمل و به مقصد رساندن چغندر قند به کارخانه‌های قند و شکر سر باز زده یا تمایل زیادی به این مهم از خود نشان ندهند.
زیر کشت چغندر بودن ۶۰۰ هزار هکتار از اراضی استان خوزستان و ماهیت فساد‌پذیر این محصول، به وضوح حاکی از این واقعیت ملموس است که اگر این حجم از چغندر کاشت شده که حاصل رنج و سخت‌کوشی کشاورزان شریف و زحمتکش ایرانی است، به موقع به کارخانه‌های فوق نرسد، علاوه بر ضایع شدن دسترنج کشاورزان تلاشگر و فهیم، ما را مجبور به واردات ما‌به ازای شکر که یکی از کالا‌های اساسی و استراتژیک بوده و خروج مبلغ قابل توجهی ارز از کشور خواهد کرد که در این برهه، حفظ حتی یک دلار از صندوق ذخیره ارزی و سایر منابع در دسترس، بسیار مهم و حیاتی است. علاوه بر این از کشور تولید‌کننده شکر، به کشوری واردکننده تبدیل خواهیم شد، این امر نیز تعطیلی واحد‌های تولیدی قند و شکر و در نهایت بیکاری مضاعف را در منطقه به دنبال خواهد داشت که خود رتبه اول بیکاری در کشور را دارا می‌باشد.
عدم استقبال از کشت چغندر، کشاورزان را در سال‌های آتی نسبت به این نوع خاص از کشت بی‌رغبت نموده و آنان را به سمت کشت‌های جایگزین نظیر گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی و... سوق خواهد داد و این به آن معناست که روند تولید شکر در سال‌های آتی نیز با مشکل مواجه خواهد بود.
