سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: سازمان سینمایی ظاهراً دلیلی نمی‌بیند به انتقاد منتقدان درباره ناکارآمدی آنچه این سازمان به عنوان نظام رده‌بندی سنی سینما منتشر کرده پاسخی بدهد. حالا منطقی بودن یا نبودنش به کنار، همین که نیازی نمی‌بیند که به انتقاد‌های دقیق پاسخ بگوید خودش از نوعی احساس بی‌نیازی به نقد از سوی مسئولان این سازمان حکایت دارد.
نظام رده‌بندی سنی چیزی نیست که بشود از آن کوتاه آمد. سازمان سینمایی موظف است برای اخلاقی‌تر و فرهنگی‌تر شدن سینمای ایران اقدام به تدوین نظامنامه‌ای کند که به طور خودکار آثار فیلمسازانی را که اهتمامی به تولید آثار مناسب خانواده‌ها و سنین کودک و نوجوان ندارند، محدود نماید. اینکه این مسئله مهم تنها در حد هشدار سنی روی بلیت‌ها خلاصه شود دردی را دوا نمی‌کند. لازم است آثاری که مناسب خانواده نیست و در آن‌ها خشونت لفظی و کلمات رکیک و همچنین ابتذال وجود دارد از طریق قوانینی که به طور مستقیم گیشه را نشانه می‌رود محدود شود. اینکه تنها یک هشدار روی بلیت‌ها درج شود و در تبلیغات زیرنویس شود که مثلاً فلان فیلم مناسب سنین خاصی نیست عادی‌ترین کاری است که سازمان سینمایی موظف به انجام آن است. سازمان سینمایی لازم است به حکمرانی سالن‌داران سینما و تاثیرگذاری غیرمستقیم آن‌ها بر وظایف حاکمیتی این سازمان پایان دهد.
در جلسه دیروز شورای صنفی نمایش مقرر شد رده‌بندی سنی فیلم‌ها مطابق پروانه نمایش، روی بلیت سینما‌ها درج شود.
غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش درباره مصوبات دیروز (یک‌شنبه ۲۲ اردیبهشت) به فارس گفت: «مطابق مصوبه این جلسه، درجه‌بندی فیلم‌ها در بلیت سینما، حسب آنچه در پروانه نمایش درج شده است باید منظور شود. مالیات بر ارزش افزوده و بهای بلیت به صورت مشترک برای مخاطب در گیشه و عامل اینترنتی فروش بلیت (سینماتیکت) منظور می‌شد.»
ظاهراً تیم کارشناسی سازمان سینمایی زیر نظر حسین انتظامی سرپرست این سازمان یا کارشان را درست بلد نیستند یا خودشان را به ندانستن می‌زنند. طبیعی است که این دستورالعمل تاثیرگذاری جدی و قاطع از سوی نهاد حاکمیتی، چون وزارت ارشاد برای سینمای سالم و مناسب خانواده‌ها را لحاظ نکرده است و بیشتر شبیه یک رفع تکلیف می‌ماند.
در واقع دستورالعمل سازمان سینمایی درباره درجه‌بندی سنی حتی به اندازه کشور امریکا نیز ملاحظات اخلاقی را در نظر نگرفته است، برای مثال همین فیلم جنجالی «رحمان ۱۴۰۰» که اخیراً کاشف به عمل آمد با دور زدن قانون نسخه‌ای غیر از آنچه مصوب شده را در سالن‌ها نمایش داده دارای رده‌بندی سنی بوده، اما بیشترین سالن هم به آن تعلق گرفته است. این تناقض آشکار نشان می‌دهد آنچه سازمان سینمایی به عنوان رده‌بندی سنی از آن یاد می‌کند در واقع متنی ناکارآمد است که تاثیر زیادی در سالم‌سازی فضای اخلاقی سینمای ایران نخواهد داشت. نکته دیگر اینکه اساساً آیین‌نامه باید جنبه تشویقی هم داشته باشد، یعنی به آثاری که مناسب خانواده و سن کودک ساخته شده‌اند و البته قابلیت‌های سینمایی برای جذب مخاطب را نیز رعایت کرده باشند باید سالن بیشتری تعلق بگیرد.
در آیین‌نامه جدید درجه‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی که توسط سازمان سینمایی ابلاغ شد و از حدود ۲۰ روز پیش لازم‌الاجرا شده است، تصریح شده: برای فیلم‌هایی با درجه‌بندی ۱۸+ مدیران سینما مکلف به جلوگیری از ورود افراد زیر ۱۸سال به سالن هستند. واضح است که این مورد نه تنها به کاهش فروش فیلم کمک نمی‌کند بلکه در ایران ترغیب‌کننده است و سالن‌ها هم نشان داده‌اند در اجرا کردن آن از خود اراده زیادی به خرج نمی‌دهند.
دستورالعمل جدید درجه‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی در سه فصل و ۱۶ماده تنظیم شده است. فصل اول ضرورت‌های درجه‌بندی سنی را مطرح می‌کند، فصل دوم به ضوابط و مقررات اجرایی می‌پردازد و فصل سوم، تخلفات و مجازات را متذکر می‌شود.
