سرويس ورزش جوان آنلاين: روزهایی که نگاهها روی فوتبال زوم شده و بسیاری به دنبال نام سرمربی جدید تیم ملی فوتبال هستند یا سرنوشت قهرمانی لیگ برتر، نفتیهای آبادان قهرمان جام بسکتبال میشوند تا نگاههای جامعه فوتبالزده و مسئولانی که چشمانشان جز فوتبال را نمیبیند، برای اندک زمان کوتاهی هم که شده، به سمت بسکتبال بچرخد.
این فصل از رقابتهای لیگ بسکتبال هم در حالی با قهرمانی نفتیها که پیشتر سه مرتبه حضور در فینال را تجربه کرده، اما موفق به کسب جام قهرمانی نشده بودند به پایان رسید که نه تنها مسابقات از لحاظ کیفی پیشرفت چشمگیر و قابل توجهی نکرده بود که قهرمان فصل قبل نیز در بین تیمهای حاضر در لیگ دیده نمیشد که هر دو نکته منفی، بدون شک نشان از عدمتوجه و حمایت مسئولان از این ورزش دانشگاهی دارد. عدمحضور قهرمان فصل گذشته در این دوره از رقابتها جای تأسف دارد و نشان از اینکه بیتوجهیها و عدم حمایت از بسکتبال به اندازهای است که حتی قهرمانی در لیگ هم نمیتواند تضمینی برای بقا و ادامه کار باشد! در کنار این مهم، بالا نرفتن سطح کیفی و فنی لیگ نیز مسئله حائز اهمیتی است که بیتوجهی به آن بدون شک باعث تضعیف تیم ملی خواهد شد!
چرخیدن جام قهرمانی در شهرهای مختلف، نشان از پتانسیل بالای بسکتبال ایران دارد. با وجود آنکه تنها دو تیم در بین همه تیمهای حاضر در رقابتهای لیگ پول زیادی دارند برای خرج کردن و کانون توجه هستند و صاحب مهرههای اسم و رسمدار، آن هم تنها به این دلیل که دستشان به دهانشان میرسد، علاقه به بسکتبال را میتوان در تمام شهرهای ایران دید. به طوری که در طول رقابتهای لیگ، سالنهای برگزاری مسابقات در تمام شهرستانها پر از جمعیت بود و بارها و بارها بسیاری از تماشاگران پشت درهای بسته میماندند و راهی برای حضور در سالن پیدا نمیکردند. اتقافی که نشاندهنده محبوبیت این ورزش در تک تک شهرهای ایران است. به خصوص در شهرهای شمالی نظیر گرگان که خود را مهد بسکتبال ایران میداند و خطه جنوب که با داشتن تیمهایی، چون پتروشیمی بندر ماهشهر و نفت آبادان که امسال برای نخستین بار جام قهرمانی را بالای سر برد. با وجود همه این علاقه مردم و پتانسیل بالای بسکتبال، اما هنوز هم این ورزش آنطور که باید و شاید مورد توجه مسئولان قرار نگرفته و همین بیتوجهی و عدم حمایت است که باعث شده تا این ورزش دانشگاهی آنطور که باید، رشد نکرده و از لحاظ فنی پیشرفت قابل توجهی نداشته باشد!
اگرچه تیمهای تهرانی همانطور که در فوتبال نیز دیده میشود توانستهاند خود را به کانون توجه تبدیل کنند، اما همه پتانسیل بسکتبال ایران در تیمهای تهرانی یا تیمهای متمولی که با خرید تک تک بازیکنان تیم ملی قهرمانی خود را صددرصد میکنند خلاصه نشده و این پتانسیل بالا را میتوان در تیمهای شهرستانی نیز به خوبی دید. اما آنچه باعث تأسف است، منحل شدن تیمهای قدیمی، چون دانشگاه آزاد و همچنین کنار کشیدن و منحل شدن شهرداری تبریز به رغم کسب عنوان قهرمانی است. یعنی زحمات یک فصل بازیکنانی که میتوانند جام رقابتهای لیگ را هم بالای سر ببرند هم نمیتواند بهانهای باشد برای حمایت از تیمی که نه فقط میتواند سرانه ورزش یک استان را بالا برده که میتواند اوقات فراغت بسیاری از آنها را پر کرده و همچنین تشویقشان کند برای روی آوردن به ورزش؛ ورزشی که بزرگترین مانع بزه در هر جامعهای است و توجه به آن به همین دلیل مهم یک اصل حائز اهمیت. مسئلهای که البته به نظر نمیرسد توجهی به آن شده باشد که اگر غیر از این بود، باوجود استعدادهای فراوان و علاقهمندیهای بسیار به ورزش بسکتبال در بسیاری از شهرهای ایران، شاهد برگزاری لیگ با سطح کیفی غیر قابل قبول و منحل شدن تیمها یکی پس از دیگری نبودیم! دو اصلی که بدون تردید ناشی از عدم حمایت و توجه به ورزش بسکتبال است و میتواند باعث تضعیف آن شود. آن هم درشرایطی که شاهد رشد هر روزه تیمهای بسکتبال کشورهای حاشیه خلیجفارس و آسیایی هستیم! حال آنکه ایران به لحاظ استعداد و پتانسیل چیزی از تیمهای آسیایی کم ندارد و تنها نیازمند توجه ویژه و حمایت همهجانبه است تا بتواند خود را آنطور که باید بالا کشیده و تواناییهایش را به رخ بکشد. اما این اتفاق بدون شک با کنار کشیدن تیمها به دلیل مشکلات مالی و منحل شدن یکی پس از دیگری آنها رخ نمیدهد.