سرويس ورزش جوان آنلاين: اداره شدن فدراسیونها با سرپرست چالش بزرگی است که در ماههای اخیر ورزش ایران را با مشکلات زیادی روبهرو کرده است. در شرایطی که انتظار میرود وزارت ورزش برای روشن شدن تکلیف این فدراسیونها تلاش کند، اما شنیده میشود که مجامع انتخاباتی رشتههای مدالآوری، چون کشتی و والیبال سال آینده برگزار خواهند شد! تعلل و تأخیرهای بیمورد در این بحث گلایهها و انتقادهای مربیان، ورزشکاران و اهالی رشتههای مختلف را به همراه داشته است. از همه مهمتر اینکه در پیش بودن رقابتهای انتخابی المپیک و بحث برنامهریزی برای موفقیت در المپیک ۲۰۲۰ از جمله مسائلی است که توجهی به آن نمیشود. سعید فائقی، کارشناس و معاون سابق سازمان تربیت بدنی شرایط بلاتکلیفیهای این روزهای ورزش را در گفتوگو با «جوان» تشریح کرد.
تأخیر در برگزاری مجامع انتخاباتی فدراسیونها چه آسیبی به ورزش ایران میزند؟
در وهله نخست باید دید علل تأخیر برگزاری انتخابات چیست. برگزاری مجامع انتخاباتی فدراسیونها کار سختی نیست و با توجه به آییننامهها و اساسنامهها شرایط برگزاری انتخابات آماده است. از طرفی مدت زمان حضور سرپرستها نیز مشخص است و اداره کردن فدراسیونها پس از پایان مدت زمان قانونی با سرپرست قطعاً سیستم را دچار مشکل میکند. نباید این اتفاق رخ دهد. ضمن اینکه ما هم مثل سایر کشورهای مدعی و رقیب باید در حال آمادهسازی برای حضور هرچه موفقتر در بازیهای المپیک باشیم. جام ملتهای آسیا را ببینید؛ تیمی مثل ژاپن به گونهای برنامهریزی کرده که بتواند یک تیم جوان و آماده برای حضور در المپیک داشته باشد. کمیته ملی المپیک ایران نیز قطعاً تا الان برنامههایش را برای بازیهای ۲۰۲۰ نهایی کرده است. به همین دلیل باید هرچه زودتر انتخابات فدراسیونهای بلاتکلیف، بهویژه آنها که المپیکی هم هستند را برگزار کنیم تا رئیس جدید بتواند برنامه تدارکاتی مناسبی برای حضور در بازیهای توکیو آماده کند. اینکه چرا مجامع انتخاباتی را برگزار نمیکنند و وزارت ورزش چه دلایلی برای این تأخیر دارد را کسی نمیداند. تداوم این بلاتکلیفی فدراسیونها آثار مخربی برای ورزش ایران دارد.
بلاتکلیفی مدیریتی در بحث بینالملل نیز چه دردسرهایی برای ورزش کشور در پی دارد؟
از لحاظ بینالمللی این مسئله برای ما دردسرساز میشود. عموماً هر دو سال یک بار انتخابات کرسیهای آسیایی برگزار و انتخابات کرسیهای جهانی نیز معمولاً در سال المپیک انجام میشود. اگر الان تکلیف فدراسیونهایمان را روشن نکنیم این نگرانی وجود دارد که کرسیهای بینالمللی را از دست بدهیم. به غیر از بازیهای المپیک و کرسیهای بینالمللی، باید حواسمان باشد که رئیس بالاترین مرجع تصمیمگیری فدراسیون است. وقتی تصمیمگیری در بالاترین سطح انجام نشود، سطوح پایین ازجمله هیئتهای استانی و کمیتهها دچار رکورد انتظاری میشوند؛ یعنی همه منتظرند چه کسی چه زمانی رئیس میشود. درواقع همه چیز تحتالشعاع انتخابات قرار میگیرد و اختلالی در سیستم فدراسیون و اعضای آن ایجاد میشود. در چنین شرایطی قطعاً فدراسیونهای بلاتکلیف نمیتوانند برنامهریزی جامعی برای رشتههای متبوع خود داشته باشند. به این ترتیب دیگر در سطح ملی کار به مشکل میخورد.
اداره کردن فدراسیون با سرپرست بعضاً بهانهای میشود برای سوءمدیریتهای رؤسای جدید. با این بهانهگیریها چه برخوردی باید کرد؟
نباید مشکلات را به گردن مدیران گذشته انداخت. کسی که کاندیدای فدراسیونی میشود قطعاً آگاهی کافی از آن فدراسیون و رشته دارد و میپذیرد در شرایط موجود سکان مدیریت را به دست گیرد. با این حساب اینکه دائماً از گذشته و مدیران قبلی حرف بزنیم انصاف نیست. برای اینکه چنین بهانههایی به وجود نیاید مقرراتی وضع کردهاند. به عنوان نمونه انتخابات کمیته ملی المپیک باید پس از بازیهای المپیک برگزار شود. قاعدهای پشت این قانون است؛ چراکه عصاره عملکرد این کمیته در بازیهای المپیک عیان میشود. اگر نتایج خوبی در المپیک گرفته شود مدیران دوباره از اعضای مجمع رأی اعتماد میگیرند اگر هم نتایج ضعیف باشد مدیران کنار گذاشته میشوند. با این حساب هر رئیس فدراسیونی موظف است پیش از اتمام دوران مدیریتش زمینه برگزاری انتخابات سالم را فراهم سازد. به گونهای که کار به موضوع سرپرستی نکشد. از طرفی اعضای مجمع باید دقت کافی را داشته باشند که به چه کسی و چگونه رأی میدهند. اعضای مجمع باید برنامهمحور باشند و به کاندیدایی که برنامهریزی دقیق و حرفهای دارد رأی دهند.
مدت زمان سرپرستی فدراسیونها به پایان خود نزدیک میشود. با این شرایط میتوان از رشته مدالآور انتظار موفقیت داشت؟
چرا مجمع انتخاباتی باید سال آینده برگزار شود؟! کشتی ایران در عرصه جهان صاحب سبک است و والیبال نیز اخیراً دوباره به روزهای اوج خود بازگشته است. مسابقات مقدماتی و کسب سهمیه المپیک را در پیش داریم. کشتیگیران باید برای گرفتن سهمیه بجنگند و تیم ملی والیبال نیز رویدادهای مهمی را در پیش دارد. به تأخیر افتادن برنامهریزی به سود ورزش نیست. کشتی کشورمان اخیراً سیر نزولی داشته و من حتی نگران وزنهبرداری نیز هستم. سهمیه ما در وزنهبرداری به حداقل رسیده و انتظار میرود رئیس فدراسیون وزنهبرداری برای گرفتن سهمیههای بیشتر لابی کند. فقط زمان را از دست میدهیم.
اداره شدن فدراسیونها با سرپرست در بحث بودجه نیز تأثیر میگذارد؟
بودجه فدراسیونها توسط وزارت ورزش گرفته میشود. با توجه به شرایط اقتصادی کشور بعید است که یک بودجه خارقالعاده به ورزش برسد، ولی به هر صورت سرپرست برای هزینه کردن بودجه دستش زیاد به اندازه رئیس فدراسیون باز نیست. معتقدم در مسائل مالی با بحران مواجه خواهیم شد. نرخ ارز افزایش پیدا کرده، اما در بودجه هیچ اصلاحیهای صورت نگرفته است. اگر فدراسیونهای مهمی، چون کشتی با سرپرست اداره نمیشد میتوانستند برای ترمیم بودجه تلاش کنند. زمان ترمیم بودجه را از دست دادهایم. نیاز است که با فراکسیون مجلس شورای اسلامی ارتباط گرفته شود تا برای سال بعد اعتبارات را افزایش دهند، بهویژه در بحث تدارکات تیمهای ملی.