امام تفکرش بر تتبعشان غلبه داشت؛ یعنی تفکر و اندیشیدن ایشان بیش از تتبع و جستجو کردنشان در کتابها بود.
وقتی «مکاسب» را تدریس میکردند من تعدادی کتاب به خدمتشان بردم و عرض کردم اینها را هم ملاحظه بفرمایید!
فرمودند: «همه را ببرید باید خودم فکر کنم، کسی که این همه شرح را نگاه کند برایش مجال فکر کردن باقی نمیماند. پس از آن فقط حاشیه صدیق و مکاسب را انتخاب کردند و بقیه را برگرداندند!»
منبع: پابه پای آفتاب ج.۳، ص.۲۰۲، به نقل از آیت الله جعفر سبحانی