دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور دمدمی مزاج امریکا دو‌‌‌‌شنبه شب ضمن متهم کردن ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور مقتدر روسیه به دست داشتن در آنچه حمله شیمیایی به دوما در منطقه آزادشده غوطه شرقی ادعا می‌شود، از تصمیم‌گیری ظرف 24 تا 48 ساعت آینده برای پاسخ به این ادعا خبر داد. اعلام این مواضع این ذهنیت را ایجاد کرده است که گویا امریکا در تدارک اقدام نظامی جدید در سوریه است که این مسئله هشدار پیشدستانه روسیه را به همراه داشته است.
همین 10 روز پیش بود که ترامپ با بیان اینکه امریکا ظرف 17 سال گذشته 7 تریلیون دلار از سرمایه‌های خود را در خاورمیانه به هدر داده است بر لزوم خروج نظامی امریکا از سوریه تأکید کرد که البته چند روز بعد حرف خود را پس گرفت و اعلام کرد حضور نظامی امریکا در سوریه به طور موقتی ادامه خواهد یافت. مواضع دیشب ترامپ نیز در راستای همین چرخش مواضع قابل تحلیل است و در واقع می‌توان گفت همان عواملی که در منصرف کردن ترامپ از خروج نظامی از سوریه مؤثر بودند اکنون نیز وی را برای اقدام نظامی جدید در سوریه تشویق و تحریک می‌کنند. در بین کسانی که بر طبل جنگ در سوریه می‌زنند، افرادی در داخل هیئت حاکمه به‌ویژه بخش‌های نظامی، امنیتی و حتی سیاسی آن نیز دیده می‌شوند یا در اروپا نیز نداهای مشابهی به‌خصوص از سوی فرانسه و انگلیس شنیده می‌شود اما در این مقطع هیچ یک از اینها به گرد دو بازیگر آشوب‌ساز منطقه یعنی رژیم صهیونیستی و عربستان نمی‌رسند و در واقع بخشی از تلاش‌های اینها از طریق سه کشور امریکا، انگلیس و فرانسه اعمال می‌شود یا تحت فشار مافیای صهیونیستی قرار دارند یا اینکه دلارهای کلانی از عربستان دریافت می‌کنند و در کمال ناباوری خود را به مزدور و جیره‌خوار سعودی تقلیل داده‌اند. از این دید ارتباط معناداری بین سفر چند هفته اخیر و جاری محمد بن سلمان ولیعهد ناپخته و کودتاگر سعودی به سه کشور انگلیس، امریکا و فرانسه و تشدید رویکرد جنگ‌طلبانه آنها در سوریه مشاهده می‌شود.
در این میان هرچند رژیم صهیونیستی از همان ابتدای جنگ سوریه در پی اشغال نظامی و فراتر از آن تجزیه این کشور بوده و از هیچ اقدامی ولو همپیمانی با گروه‌های تروریستی و تکفیری دریغ نکرده اما اکنون با دو انگیزه مضاعف اهداف ناکام خود را پیگیری می‌کند و برای جبران آن می‌کوشد: نخست اینکه ارتش سوریه اکنون موفق شده است بخش‌های عمده‌ای از خاک خود را به استثنای مناطق شمالی و جنوبی از زیر اشغال گروه‌های مسلح و تکفیری آزاد کند و بعد از آزادسازی غوطه شرقی پیشروی‌های ارتش به سمت مناطق جنوبی و بلندهای اشغالی جولان متمایل می‌شود که این مسئله این رژیم را به شدت نگران کرده است و دوم اینکه آوارگان فلسطینی بعد از ناامیدی از وعده‌های بی‌حاصل گذشته اکنون برای بازگشت به سرزمین مادری خود به ابتکاری جدید دست زده‌اند و همچنانکه در غزه مشاهده می‌شود راهپیمایی به سمت سرزمین مادری خود و تحصن در مرزهای اراضی اشغالی سال 1948 را در دستور کار خود قرار داده‌اند که رژیم صهیونیستی را به وحشت انداخته است و از این دید این رژیم با تحریک امریکا و دیگر کشورهای غربی به اقدام نظامی در سوریه می‌خواهد فضای لازم را برای سرکوب بیشتر آوارگان فلسطینی و عملی کردن انتقال پایتخت امریکا از تل‌آویو به بیت‌المقدس فراهم کند.
