فراري دغدغه اجتماعي درستي دارد. به مسئله شكاف‌هاي اجتماعي ناشي از بي‌عدالتي‌هاي اقتصادي و پديده شوم آقازادادگي اشاره‌اي درست و عاري از شعارزدگي دارد. اساساً سينماي داوودنژاد سينماي داستان گو و مبرا از شعار زدگي است. او پيش از اين بارها به موضوع فقر و فاصله‌هاي طبقاتي پرداخته است بدون اينكه آثارش آلوده به افراط گري‌هاي مرسوم آثار جشنواره‌اي شود. زاويه نگاه انساني داوودنژاد به فقر در فيلم ماندگار و تأثيرگذار «نياز» كه در ابتداي دهه 70 رقم خورد منجر به خلق يكي از بهترين آثار سينماي اجتماعي ايران در اين زمينه شده بود.
اما فراري آخرين ساخته داوودنژاد هم به لحاظ ارتباط با مخاطب عام قابليت‌هاي قابل توجهي دارد و هم به لحاظ قابليت‌هاي سينمايي و هنري توانسته نظر مثبت منتقدان را به خود جلب كند اما اين اثر با اينكه دو سال پيش در جشنواره فيلم فجر به نمايش درآمد و توانست جايزه ويژه هيئت داوران و نيز جايزه بهترين بازيگر نقش اول مرد (محسن تنابنده) را به خود اختصاص دهد و تماشاگران و منتقدان را نيز با خود همراه نمايد، متأسفانه با بي‌تدبيري كامل از ترافيك اكران سال 96 بازماند و بالاخره با قرار گرفتن در يك اكران كاملاً ناعادلانه در نوروز امسال تنها با برخورداري از 14 سينما در كل كشور به ورطه شكست در گيشه رهنمون شد.
اسفند سال 95 داوودنژاد در گفت و گو با «جوان» به اين نكته اشاره كرده بود كه برخلاف آنچه گفته مي‌شود فيلم او كانديدای اكران نوروزي است. اين اتفاق اما در نوروز سال 96 رقم نخورد و فيلم با يك سال تأخير در نوروز امسال در حالي به اكران درآمد كه نوع اختصاص سالن و تبليغات ضعيف اين فيلم را عملاً در گيشه با شكست روبه‌رو كرد.
او مهر 96 درباره اكران فيلمش گفته بود: «گاهي از خودم مي‌پرسم چرا اين فيلم تا الان اكران نشده است؟ شايد اصلاً قرار نيست كه اين فيلم ديده شود، البته تا 20 مهر قرار است تكليف فيلم روشن شود و شرايط آن براي اكران مهيا باشد. اميدوارم اين اتفاق خوب به زودي رخ دهد.
اكران فراري پس از دو سال از زمان ساخت و قرارگرفتن نامش در فهرست فيلم‌هاي نوروز 97 از ابتدا كمي عجيب به نظر مي‌رسيد؛ فيلمي كه در طول اين دو سال درباره تعويق در زمان نمايشش پرسش‌هاي بسياري درباره آن مطرح شد و هيچ‌گاه پاسخ روشني مبني بر چرايي اكران نشدنش اعلام نشد.
داوودنژاد چند روز پيش در يادداشتي درباره چگونگي اكران فيلمش نوشت: «نمي‌دانم براي شيوه‌اي كه در اكران فيلم «فراري» به كار گرفته شد، از چه عنواني بايد استفاده كرد؟ بنده كه حدود ٥٠ سال است با موضوع اكران فيلم مستقيماً درگير هستم، مي‌دانم كه اساساً نسخه يك فيلم را چگونه بايد پيچيد. اگر مي‌خواهيد فيلمي را زمين بزنيد، بايد اوضاع را به‌گونه‌اي بچينيد كه شروع نمايش آن ضعيف باشد تا بعداً بتوانيد به هرگونه كه مي‌خواهيد با آن تا كنيد و اولين گام براي رسيدن به اين مقصود اين است كه آن را بدون معرفي و تبليغ اكران كنيد. در گام دوم تعداد سالن‌هاي آن فيلم بايد كم باشد. در گام سوم سينماهاي نمايش‌دهنده آن بايد ضعيف باشد و در گام چهارم كه رها‌ورد اخير فناوري براي رقابت‌هاي گلادياتوري و خانمان‌سوز اكران فيلم در سينماي ماست، سانس‌هاي مرده آن فيلم را زياد كنيد و بعد بنشينيد و با خيال آسوده براي آن فيلم فاتحه بخوانيد و به حال سازندگانش بخنديد و اين همان كاري است كه اينك دوستان و همكاران مدعي دوستي و احترام بنده به آن مشغول هستند؛ آنها كه ورودشان به سينما را در ياد دارم و در همه اين دهها سال شاهد فعاليت‌هايشان بوده‌ام و سلوك صنفي و حرفه‌اي آنها را براي رسيدن به جايگاهي كه اكنون دارند دنبال كرده‌ام.»
فيلم فراري در صورت اختصاص سالن مناسب و تبليغات درخور مي‌توانست در گيشه موفق باشد اما اين فيلم نيز مانند بسياري از آثار خوب سينماي ايران قرباني تصميمات نادرست شوراي صنفي نمايش شد.
