نويسنده: سعيد پور ملائي هريس
شاخص اقتصادي کشورهاي پيشرفته نشان مي دهد که يکي
از عوامل مهم توسعه آنها توجه و تمرکز آنها در بخش کشاورزي است ،مسئله اي که در
داخل کشور با فقدان آن روبرو هستيم و در دولت اخير و دولتهاي گذشته آنگونه که بايد
به اين حوزه توجه کافي نشده است.
يکي از دم دستي ترين راهکارهاي دولتها براي
ايجاد رونق در بخش کشاورزي و جلوگيري از مهاجرت ساکنان روستا به شهر، ارائه وام
هاي کم بهره به کشاورزان است که تا حدودي و در برخي از مقاطع زماني توانسته منجر
به دلگرمي کشاورزان به کشت و ادامه فعاليت در زمين هاي زراعي منتهي شود.
در همين رابطه و از جمله طرح هايي که با موفقيت
هاي نسبي نيز همراه شد، طرح طوبي بود که در قبل از دولت يازدهم در دستور کار قرا
گرفت اما همان طرح نيز با به انحراف رفتن در بخش هايي از کشور منجر به آسیب‌های جبران‌ناپذیری برپیکره منابع طبیعی کشور شد و موجی از زمین‌خواری‌ها
را دامن زد يا طرح «واگذاری اراضی شیب دار برای توسعه باغات» در کشور که در دولت يازدهم در
حالی از سوی وزارت جهاد کشاورزی و سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور مورد توجه قرار
گرفت که تمرکز دولت دهم بر روي این طرح با حاشیه‌ها و مخالفت‌های متعددی از سوی
جامعه علمی و منابع طبیعی کشور مواجه شده بود.
در دولت فعلي ارائه وام هاي کم بهره تحت عنوان
«مقابله با خشکسالي» يا عناوين مشابه آن به مناطق کمتر توسعه يافته از جمله
شهرستان هريس در ابتدا با استقبال کشاورزان روبرو شد اما رويدادهاي مديريتي شکل
گرفته پس از آن نشان داد بسياري از طرح هاي که مي تواند کشاورزي ايران را از وضعيت
بغرنج کنوني نجات دهد ، با سياست هاي اشتباه مسئولان شهري و استاني در بن بست
بيشتر قرار مي گيرد.
* اعتبارات در حد حرف مانده
حرکت در ريل توسعه در صنعت کشاورزي همانند
کشورهاي غربي در حالي لقلقه زبان بسياري از مسئولان شهري است که اعتبارات بانکي
اختصاص يافته به کشاورزان شهر هريس ،هنوز به اين قشر زحمت کش تعلق نگرفته و بايد
سراغ آن را در «جاده رابطه» گرفت و نه ضابطه.
روابط بعضا سياسي و خويشاوندي که باعث شده
اعتبارات اختصاص يافته به کشاورزان شهرستان هريس و برخي ديگر از شهرستان هاي
آذربايجان شرقي به دست افرادي که اساسا فعال در حوزه کشاورزي نيستند رسيده و
کشاورزي اين قسمت از کشور همانند بسياري از نقاط ، در رکود و سردي به سر ببرد.
آيا بهتر نيست مسئولان شهري اين خطه از
آذربايجان ايران، به جاي اهداف سياسي و جناحي اولويت را منافع ملي و توجه به
اقشاري قرار دهند تا گامي موثر در جهت کمک به توسعه و آباداني کشور برداشته شود؟
به نظر مي رسد در شرايطي که سياست زدگي و رابطه
گري اين بار از دريچه کشاورزي سايه شوم
رکود را بر سر کشور گسترانيده است بايد فکري به حال کشاورزي اين مرز و بوم کنيم که
در شرايط خشکسالي چشم انتظار برنامه ها و مديريتي است که منهاي سياست زدگي باشد.
