کد خبر: 202761
تاریخ انتشار: ۰۲ بهمن ۱۳۸۸ - ۱۱:۱۱
از حال من بپرسید تعریفی‌ ندارد
حال شما را نمیدانم شاید بهترید
بماند !
اما درد من :
چند وقتی‌ است که موضوع پرداخت بدهی به بانکها مطرح شده است
از شما چه پنهان بنده ۴۰۰ هزار تومن بدهکارم
آنهم خرج خوابگاه زمان دانشجویی بود است
بماند که خوابگاه ما کجا بدو چطور چه امکاناتی!
منتهی از اونجا که خیلی‌ کار در این مملکت فراوان است
بنده هم یکی‌ از همین‌ها
مدرک گرفتیم با هزار بدبختی آنهم نه با سهمیه
نه با پول
بلکه با رنج و درس خوندن
با فشار به خانواده ا‌ی که خرج دخلش نمیخواند
در دانشگاه دولتی
آنهم نه حتا شبانه
بلکه روزانه
آنهم نه در سالهای اخیر
بلکه ساله ۸۱ قبول شده بودیم
که هنوز کنکور صلابتی داشت
بگذریم
بعد از اتمام دوران تحصیل برای ما هم دفترچه قسط صادر کردند
درست است که میزان آن کم است
اما نباید همین مقدار کم هم رو از جایی کسب کنیم تا بتوانیم پرداختش نمأیم؟
آیا ما انسان در این مملکت نیستیم ؟
آیا چون بی‌ پولیم پس باید فرقی‌ با یکی‌ چون هدیه تهرانی‌ داشته باشیم؟
که از دولت عدالتخواه و مهرگستر تسهیلات مالی دریافت می‌کند؟
تازه از آن بالاتر افتخار عکس گرفتن با دردانه رئیس دولت نصیبش میشود !
سخن کوتاه باید
آن کسانی‌ که بدهی میلیاردی به دولت دارند ککشان نمی گزد
کسانی‌ چون من که بدهی چند ده و چند صد هزار تومانی دارن باید شب خواب نداشته باشند
این مملکته عدالت علی‌ است ؟
و اسفا بر ما !
حق من در این مملکت حتا آن ۴۰۰ هزار تومانه خوابگاه نیست؟
و حق عده‌ای ۵۰ میلیون تومان بلا عوض است؟
چرا؟
چون من هدیه نیستم ؟
چون بچه تهران نیستم ؟
شرم بد بر این.....
چند کلامی هم با معبود :
پروردگار مهربان ؛
میبینی‌ که چه روزگاری شده است؟
میبینی‌ که هر کس ازظن خود ترا می‌خواند؟
میبینی‌ که همه داعیه دوستی ترا دارند؟
من و امثال من منتظریم
منتظر فرصتی برای نشان دادن خود
برای استفاده از توانی‌‌های خود
شبانه روز به این در و آن در میرویم
شاید نانی آید !
هر دری که میرویم از آشنا و پول می پرسد
کی میشود که وقتی‌ میگوئیم آشنای ما خدا است کفایت کند؟
کی میشود که بگفتن جمله پارتی ما خود است کفایت کند؟
کی می شود... ؟
*محسن م ضمن درخواست متن فوق این نکات را برای الف نوشته است:
شما می توانید با صلاحدید خود در اون تغییر بدید و چنانچه صلاح دانستید منتشر کنید.
خواست من از مسئولان استمهال برای کسانی است که شغل ندارند.
دو سال گذشت و بیکاریم!
حال با کدام پول بدهی رو پرداخت کنیم؟
به اندازه کافی فشار زندگی بر خانواده وارد آمده است.!
آیا دولت فقط زورش به ما بیچاره ها می رسد؟
یا عزیزان! میلیاردی هم باید بازپرداخت کنند؟
امیدوارم منتشر کنید.سوال الف در پاسخ به میل ارسالی نویسنده:
سلام
ممنون که این متن رو فرستادین. استفاده می کنیم فقط 2سول:
1- این متن را جای دیگه ای ندادین؟ چون انتشار مطالب از رسانه های دیگر در الف محدودیت دارد.
2- اسم واقعی ات رو باید بدونیم. البته میتونی بخوای به اسم مستعار منتشر کنیم.پاسخ نویسنده:
اسم واقعی همین محسن هست
می تونین بزنین محسن.م
این نشانه ای از درد ماست!
کافیه برید تو دانشگاه ها و از فارغ التحصیلان بپرسید
همه تایید خواهند کرد که مبلغ بدهی دانشجویان از یک سال یا 9 ماه بعد از اتمام درس قسط بندی میشه
البته درسته مقدار ماهانش زیاد نیست و در حد 12 یا 13 تومان و حداکثر 15 تومان برای منه
اما خوب وقتی بیکار باشی
از کجا بیاری؟
چند سال رفتیم با بدبختی مدرک گرفتیم
الانم میریم هر جایی مستقیم و براحتی می گن آشنا داری ؟ نامه داری؟
ماهم که تنها پناهمون خداست فقط.
سرمایه هم ندارم کار آزاد بکنم.
مگر اینکه برم کارگری!!!
که هنوز نتونستم باش کنار بیام
که بهتره مدرک رو پاره کنم و کارگری کنم

محسن م. فارغ التحصیل بیکار
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار