پرواضح بود که صرف یک دورهمی نمیتوان دردی از مشکلات ورزشکاران دوا کرد و این داستان نیاز به کار اصولی دارد. بسیاری با تصویرسازیهای ایدهآل از حل مشکلات پاپیش گذاشتند و بر این باور بودند که حضورشان در کمیسیون ورزشکاران میتواند به نتایج حائز اهمیت و مثبتی بینجامد، چراکه کمیسیون ورزشکاران، تجربهای امتحان پسداده در سطح جهانی بود که انتظار میرفت کمیته بینالمللی المپیک نیز بتواند نمونه کارسازی از آن را بازسازی کند. کمیسیونی با تأثیرگذاریهای قابل توجه که میتوانست با الگوبرداری درست و اصولی از روی نمونههای موجود جهانی مثمرثمر باشد، اما ...
هیچ یک از تصورات آنطور که انتظار میرفت محقق نشد، بهطوریکه خیلی زود شاهد دلزدگی افراد حاضر در کمیسیون بودیم و استعفای آنها، آنهم در شرایطی که حضور در این کمیسیون نیز با جنجالهای بسیار همراه بود، اما اعضا در مدت زمانی اندک دریافتند اوضاع با آنچه تصور داشتند هیچگونه همخوانی و هماهنگی ندارد، به همین دلیل هم ترجیح دادند عطای حضور در این کمیسیون را به لقایش ببخشند. حال آنکه حضور برخی از آنها در کمیسیون با جنجالهای بسیار همراه بود!
آخرین استعفا مربوط به سجاد گنجزاده، رئیس کمیسیون بود که میتوانست نشاندهنده وخامت اوضاع باشد، خصوصاً که گنجزاده در حال حاضر برای حضور در مسابقات کاراته اوپن پاریس راهی فرانسه شده و برای ارائه استعفای خود حتی منتظر بازگشت به ایران هم نماند. کنارهگیری که میتواند ناشی از عدم مثمرثمر بودن این کمیسیون باشد، چراکه با وجود گذشت ۱۴ ماه از فعالیت کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک، فعالیتهای آن هیچ خروجی خاص و مثبتی برای ورزشکاران در پی نداشته است. مسئلهای که نشان از فرمالیته بودن این کمیسیون دارد.
انتظارات از کمیسیون ورزشکاران که اعضای آن را قهرمانان و نامداران ورزش کشور تشکیل میدادند، حل و فصل کردن مشکلات ورزشکاران بود و رساندن معضلات آنها به گوش مسئولان. اما بعد از گذشته یک سال و دو ماه از آغاز به کار این کمیسیون هنوز نمیتوان به هیچ مورد مثبتی اشاره کرد که نتیجه عملکرد آن باشد. حال آنکه براساس آییننامه کمیسیون ورزشکاران، اعضای آن باید حداقل هر سه ماه یکبار به صورت حضوری، تلکنفرانس یا ویدئوکنفرانس تشکیل جلسه دهند، اما این کمیسیون از ابتدای سال تاکنون تنها یک جلسه (یکشنبه هفته جاری) برگزار کرده که فقط شش نفر از اعضا در آن حضور داشتند و پنج نفر دیگر نیز به صورت آنلاین در جلسه شرکت کردند، اما نفراتی، چون حسن یزدانی، محمدرضا گرایی و ندا شهسواری نه حضوری در جلسه بودند و نه آنلاین. تکلیف جایگزین حسین ساوهشمشکی هم که به دلیل مثبت شدن تست دوپینگش دیگر نمیتواند در مجمع حضور داشته باشد نیز نامشخص است. به همه اینها استعفای گنجزاده، رئیس کمیسیون را هم باید اضافه کرد که خبر از برگزاری جلسهای (بعد از گذشته ماهها) بدون رئیس را میدهد. با این وجود بیداریان، سخنگوی کمیسیون ترجیح میدهد همچنان اوضاع را تحت کنترل نشان دهد، به همین دلیل تأکید میکند خروجی این جلسه که با حضور خسرویوفا همراه بوده، سه برابر شدن کمکهزینه المپینها بوده است. این در حالی است که افزایش کمکهزینه ورزشکاران المپیکی نیازی به برگزاری جلسه کمیسیون ورزشکاران نداشت و با توجه به تورم موجود بیشک کمیته ملی المپیک باید به چنین کاری اهتمام میورزید. در اصل وظیفه کمیسیون ورزشکاران چیزی فراتر از این موضوعها بود. انتظار میرفت این کمیسیون به دنبال برطرف کردن مشکلات معیشتی عموم ورزشکاران باشد و بحث اشتغالزایی آنها که سالهاست با وجود وعدههای بسیار مسکوت مانده، نه اینکه هزینههای آنها را افزایش دهد.