بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون ضمن اینکه معتقد است حوزه فرهنگ به جراحی متفاوتی نسبت به آنچه در حوزه اقتصادی صورت میگیرد، نیاز دارد، میگوید در حوزه مبانی فکری به دلیل حضور گروههایی خاص رشد نداشتهایم؛ طبیعتاً تا وقتی که آنها حضور دارند، هر نوع ایده خلاق و ملی، دینی، مذهبی جا نمیافتد.
هوشنگ توکلی بازیگر و کارگردان پیشکسوت سینما و تلویزیون کشورمان در مورد کمبود تولید فیلم در ژانرهای گوناگون به ایرنا گفت: امروز در حوزه مهارتهای فنی و تکنیکی بسیار پیشرفت کردهایم و فناوری سختافزاری جدید که وارد حوزه تولیدات ما شده، بسیاری از مشکلاتی را که بر سر راه ما بوده برداشتهاست؛ همچنان که این پیشرفتها را در نورپردازی، طراحی صحنه، حرکات دوربین، انتخاب لنزها شاهد هستیم. وی افزود: در حوزه مبانی فکری به دلیل حضور گروههایی خاص رشد نداشتهایم. طبیعتاً تا وقتی که آنها حضور دارند، هر نوع ایده خلاق و ملی، دینی، مذهبی جا نمیافتد؛ به دلیل اینکه در مقابلش جریانهای قویتری قرار دارند و نظام هم بهتنهایی نمیتواند کاری انجام دهد، مگر در این حوزه هم وارد جراحی شود. بازیگر فیلم سینمایی «زیرسقف دودی» تصریح کرد: این جراحی تا حدودی با جراحیهای امروز در حوزه اقتصاد و ترمیمی که در بخش یارانهها انجام میشود، تفاوت دارد. در شرایط حاضر مملکت و تولیدات در مرحله جدیدی قرار دارند که همیشه بهعنوان یک هنرمند امیدوارم که این مرحله را (بهسختی اما) رد کنیم و از این بحران هم بیرون آییم. راهحل این است که بخش سرمایه مالی در کنار تولیدکنندگان آثار فرهنگی و هنری قرار گیرد و اینها با هم متحد شوند و بتوانند به تفاهم برسند. توکلی در پاسخ به این پرسش که چرا قصههای امروز سیما مخاطب ندارند، گفت: اینکه فیلمها مخاطب زیادی ندارند، نیز به مدیریت کلان بازمیگردد و عوارضی که در آنجاست. آنهایی که در ۳۰ سال گذشته در گلوگاههای تولیدات آثار هنری در صدا و سیما، سینما و حتی انتشارات و هنرهای تجسمی و مدیریت کلان فرهنگی حضور داشتند، مبنای خود را بر عوامگرایی گذاشتند. وی افزود: گفتند حالا که مردم خستهاند، بیاییم شبها لطیفهای بگوییم که آنها بخندند و دقیقاً از شروع دهه ۷۰ تا وضعیت فعلی این رویکرد وجود داشت که مردم را سرگرم چیزهایی کنیم که مهم نیست بیندیشند و صرفاً ذرهای بخندند و این ذرهای خندیدن به ابتذال کشیده شد و سه نسل را تربیت کرد. اگر مدیران نظام بخواهند خود را اصلاح کنند، باید اجازه دهند که شرایط فرهنگی و هنری مملکت، بستر خودش را که سادهتر است، پیدا کند.