چیزی حدود یک سال از آغاز دولت سیزدهم به ریاست سید ابراهیم رئیسی می‌گذرد. سالی نفسگیر و پر نشیب و فراز که با چالش‌های متعددی در حوزه‌های مختلف همراه بود. شاید هنوز زود باشد بخواهیم کارنامه عملکرد دولت سیزدهم را مورد ارزیابی قرار دهیم، چراکه یک سال گذشته بیشتر برای بررسی وضع موجود و واکاوی چالش‌ها، کمبودها و نقاط قوت و ضعف صرف شد، اما اگر بخواهیم همین امر یعنی ارزیابی وضع موجود را یکی از معیار‌های بررسی عملکرد یک ساله دولت قرار دهیم، به سید ابراهیم رئیسی و کابینه او می‌توان نمره‌ای قابل‌قبول داد. یکی از اصلی‌ترین معیار‌های این نمره هم حضور میدانی رئیس‌جمهور در کانون مشکلات و چالش‌هاست که موجب می‌شود وی به جای اکتفا به گزارشات کتبی و با چندین واسطه خودش بی‌هیچ واسطه‌ای به دل مشکلات بزند و از نزدیک با مردم مواجه شده و پای درددل‌های آن‌ها بنشیند و چالش‌ها و کمبود‌های آنان را از نزدیک ببیند. این رویکرد دولت سیزدهم موجب‌شده در یک سالی که از استقرار آن می‌گذرد، رئیس‌جمهور در سفر‌های استانی هفتگی خود به ۳۱ استان سر بزند. این حضور در میدان به قول علی بهادری جهرمی، سخنگوی دولت موجب شنیدن بی‌واسطه مشکلات مردم شده‌است و خروجی آن صد‌ها مصوبه برای پیشرفت و آبادانی با توجه به ظرفیت‌های منطقه‌ای، تکمیل طرح‌های ناقص، احیای کارخانه‌های تعطیل و نیمه‌تعطیل و ایجاد درک متقابل بین دولت و ملت بوده و به تعبیر وی این مسئله نشانه‌ای از بازگشت دولت به مردم است. سفر‌های استانی رئیس‌جمهور و بازدید بی‌واسطه برای ارزیابی وضعیت موجود، حتی از نگاه منتقدان دولت هم اقدام مثبتی ارزیابی می‌شود، همچنان که سید محمد علی ابطحی در توئیتی در این‌باره می‌نویسد: «سفر آقای رئیسی به ۳۱ استان در یک سال اول ریاست جمهوری انصافاً قابل‌تقدیر‌است.» از نگاه وی صرف حضور مسئولان رده بالا در استان‌ها باعث امید‌بخشی است و خوبی‌ها را باید دید. قدر مسلم مردم و عموم جامعه به ویژه کسانی که این همراهی و حضور میدانی رئیس‌جمهور را از نزدیک لمس کرده‌اند هم قدردان رفتار مردمی دولت هستند، اما در کنار این حضور و نمایش رفتار مردمی، مردم و جامعه خواستار عملیاتی‌شدن نتایج احصای این چالش‌ها و مشکلات هستند. با شناسایی چالش‌ها، کمبودها، مشکلات و موانع در مسیر رشد و توسعه با عنایت به ظرفیت‌های منطقه‌ای از دولت انتظار می‌رود وارد فاز عملی شده و با برنامه‌ریزی برای رفع این چالش‌ها و موانع اقدامات عملیاتی ملموس داشته‌باشد.
قطع به یقین این برنامه‌ریزی عملیاتی باید با عنایت به اولویت‌ها انجام شود و خروجی آن برای مردم ملموس باشد تا بتواند آن‌ها را به بازگشت دولت به ملت و درک حضور دولتی مردمی امیدوار کند. مردم انتظار دارند همانگونه که حضور رئیس‌جمهور را در کنار خود درک کردند و همانطور که دیدند سید ابراهیم رئیسی عبایش را بالا می‌گیرد و شخصاً از مناطق سیل‌زده‌ای همچون منطقه امامزاده داوود بازدید می‌کند یا شخصاً به میان کارگران می‌رود و پای درد دل آن‌ها می‌نشیند، حالا که به این مشکلات و درد‌دل‌ها اشراف دارد و خود به چشم خود مشکلات و موانع را از نزدیک دیده، سرمنشأ آن‌ها را هم شناسایی و ریشه‌های تبعیض و ناعدالتی، رانت و کم‌کاری را با تدبیر و عملکرد خود خشک کند. به عبارت دقیق‌تر برای دومین سال از استقرار دولت مردمی تنها سفر‌های استانی نمی‌تواند معیاری از عملکرد دولت باشد. سال دوم سال تدبیر و برنامه‌ریزی برای رفع موانع و کمبود‌هایی است که طی یک سال گذشته و در جریان ۳۱ سفر به استان‌های مختلف و نشستن پای درد‌دل مردم و دیدن بی‌واسطه مشکلات احصا شده و حالا نوبت به برطرف کردن آنهاست. در سال پیش رو انتظار می‌رود هیئت دولت تنها در صورتی سفر استانی داشته‌باشد که بخواهد طرح‌های تکمیل شده‌ای را افتتاح کند یا در کانون حادثه یا سانحه‌ای حضور داشته‌باشد. انتظارات از دولت مردمی بالاست؛ مردم چشم انتظار رشدی جهشی در اقتصاد، بهبود معیشت و ارتقای شاخص‌های اجتماعی فرهنگی جامعه هستند و این مهم امری است که باید در سال‌های سوم و چهارم دولت مورد توجه قرار بگیرد. هر چند زیربنای این بخش از توسعه، با حل معضلات و چالش‌های قبلی میسر خواهد بود.
