هیئت انصارالحسین (ع) از مجالس فعال و اثرگذار شهر تهران در دوران مبارزات علیه طاغوت بوده است. به مناسبت ایام عزای حضرت اباعبداللهالحسین (ع) رسانه KHAMENEI. IR در گفتگو با آقایان سیدعلی رخصفت و ابوالفضل توکلیبینا از مبارزان پیش از انقلاب و فعالان هیئت انصارالحسین (ع)، نگاهی به فعالیتها و سخنرانیهای آیتالله خامنهای در جلسات هیئت انصارالحسین (ع) داشته است.
هیئت انصارالحسین (ع) در سالهای قبل از انقلاب چه فعالیتهایی داشت و چه معیارهایی برای دعوت از سخنرانان در آنجا مدنظر قرار میگرفت؟
رخصفت: مسئولان هیئت انصارالحسین (ع) چهرههای موجهی بودند. حاج آقا میرخانی در مسجد امینالدوله دعاهای ابوحمزه پرشوری میخواند، یکی از شاگردان ایشان آقای بکایی است. پایگاه آنها مسجد امینالدوله بود، از آنجا به هیئت انصارالحسین (ع) میآمدند و بعد به بازار میرفتند. بعد از سال ۱۳۴۲ جلسات علاوه بر مداحی، سینهزنی و روضهخوانی، زمینه سیاسی و مبارزاتی داشتند. در آن زمان آیتالله خامنهای، آقای هاشمی، شهید مطهری و شهید بهشتی از جمله سخنرانان مبارز بودند که از آنها برای سخنرانی در هیئت دعوت میشد.
ورود این چهرهها چه تغییر و تأثیراتی برای هیئت به ارمغان آورد؟
رخصفت: آن طور که به خاطر دارم این بزرگواران مبارزهای را با ترک عادات شروع کردند. مستمعین عادت داشتند وارد جلسه شوند، حرفها را بشنوند و بروند. یکی از ابتکارات این بزرگواران در هیئت انصارالحسین (ع) این بود که گفتند جلسات باید محتوا داشته و مثل کلاس درس باشد. پایه را بر مبنای کلاس درس گذاشتند. گفتند باید در جلسات تخته سیاه بگذاریم. درس را بنویسیم. جلسه از حالت عادی بیرون آمد و اندکاندک هیئت انصارالحسین (ع) کلاس درس شد. مبارزان دور هم جمع میشدند. بعد از جلسه هم ردوبدل اخبار انجام میشد. بعد از یک ساعت ردوبدل اخبار به زور از خانه افراد بیرون میآمدیم.
توکلیبینا: وقتی حرکت انقلابی از سال ۱۳۴۱ شروع شد، ما با دوستانمان گروهگروه میشدیم و هر کاری اعم از چاپ، توزیع، پرداخت مالی و ... را انجام میدادیم. حرکت حسابشده بود و این شاگردان خوب امام (ره) برنامهریزی کرده بودند به گونهای عمل کنند که سیره ائمه (ع) را در مبارزه با ظلم و رژیم فاسد عملیاتی کنند. شاگردان امام (ره) جهت گروهها و مبارزه را تعیین میکردند و هیئت انصارالحسین (ع) هم یکی از این محافل بود.
مباحثی که آیتالله خامنهای در آن زمان در قالب محتوای سخنرانی یک هیئت عزاداری مطرح میکردند، ناظر به چه موضوعاتی بود؟
توکلیبینا: ایشان سیره ائمه (ع) را بیان میکردند. مطالب روی تخته نوشته میشد. افراد باید اینها را یادداشت میکردند و هفته بعد پاسخگو میبودند. اینها به مبارزه جهت میدادند، طوری که مردم در مقابل رژیم طاغوت مهیا و آماده شوند.
این مواردی که حالا در قالب هیئت مطرح میشد، چه تأثیر و نقشی در فضای مبارزه داشت؟
توکلیبینا: بهترین تأثیر این بود که به فکر و عمل من به عنوان یک بازاری باسواد یا بیسواد جهت میداد و ذهنم مهیا میشد. در ما حب امیرالمؤمنین (ع) وجود دارد. این علاقهمندی در گوشت و خون ما وجود دارد. بیان کردن سیره مبارزاتی ائمه (ع) در دوران اختناق باعث روشنگری میشد. فرد را مقاوم میکرد.
رخصفت: در جلسات و هیئات مذهبی عادت این بود که روضه را میخواندند، منبری منبر میرفت، ایام عاشورا ناهار میدادند و سینهزنی میکردند و بعد هم همه دنبال کار خود میرفتند، اما منبرهای آقایان و سخنرانیهای این افراد سازندگی داشت و جوانان را برای مبارزه آماده میکرد. به اندازهای این سخنرانیها مؤثر بود که بچههای بازار وارد توزیع اعلامیه شدند. یک روز ساواک با آن قدرتی که داشت، وقتی بیدار شد دید در سراسر تهران و در منازل اعلامیه پخش شده بود.
برخی از مسئولان هیئتها این آمادگی را نداشتند که علیه شاه، حکومت و رژیمصهیونیستی صحبتی شود. همین بچههای ما بودند که فضا را هدایت کردند. دوستی داشتیم به نام آقای مرتضی نعیمی، سر بازار کفاشان روی چهارپایه رفت و جلوی تمام افسران شاهنشاهی گفت اینهایی که روی دوش شماست، برای ما اهمیت ندارد، ما طرفدار روحالله هستیم. این حرفها مساوی با مرگ بود. اینها را این منبرها ساخت و نتیجه سخنرانی آقایان بود. منبرهای آقایان تأثیر عجیبی داشت. جوانان هم برای مبارزه تا پای مرگ ایستاده بودند. اینچنین جوانان را ساخته بودند و سخنرانیهای پرشور آقای خامنهای و سخنرانی شهید مطهری و شهید بهشتی بود که مردم را ساخت.
آیتالله خامنهای وقتی وارد جلسه میشدند، طوری با همه صمیمی بودند که انگار تمام جوانان و مسنهای جلسه او را برادر خود میدیدند. گاهی وقتی در حسینیه ارشاد سخنرانی میکردند، بحث ما مفصل و طولانی میشد. صمیمیت مردم با ایشان اینچنین بود. وقتی وارد هیئت میشدند، همه دور ایشان حلقه میزدند.