از زمان اشغال رژیم صهیونیستی تاکنون یکی از ابزار‌های اصلی رژیم صهیونیستی برپایی جنگ در منطقه بوده است تا از طریق بر هم زدن اوضاع و شرایط در عادی منطقه بتواند اهداف اشغالگرانه خود را اجرایی کند. این جنگ‌ها تا سال ۲۰۰۶ میلادی و جنگ ۳۳ روزه رژیم صهیونیستی با حزب الله لبنان، همگی جنگ‌های رژیم صهیونیستی، خارج از فلسطین بوده‌اند. از سال ۲۰۰۷ میلادی- که نوار غزه تحت کنترل کامل گروه‌های مقاومت قرار گرفت و توسط رژیم صهیونیستی محاصره شد- تمامی جنگ‌هایی که رژیم صهیونیستی برای رسیدن به مقاصد اشغالگرانه اش برپا کرد در این منطقه کوچک انجام شده است.
درگیری ماه اوت ۲۰۲۲ میلادی تقریباً یکسال پس از نبرد «شمشیر قدس» رقم خورد که نقطه عطفی در درگیری‌های مقاومت فلسطین و رژیم صهیونیستی بوده است. نوع عملکرد صهیونیست‌ها در این درگیری- که بر اساس راهبردی نظامی رژیم صهیونیستی انجام شد- نشان می‌دهد صهیونیست‌ها قصد نداشتند در این درگیری به گونه‌ای عمل کنند که وارد یک جنگ همه جانبه، تمام عیار و دراز مدت شوند. رژیم صهیونیستی در این درگیری محدود- که حدود ۴ روز به طول انجامید- اهدافی چند وجهی و متعدد را دنبال می‌کرد.
ضربه زدن به جنبش جهاد اسلامی فلسطین
پس از جنگ سال ۲۰۱۴ میلادی، مشهور به جنگ ۵۱ روزه، میزان توانمندی‌های جنبش جهاد اسلامی فلسطین روز به روز افزایش یافت تا جایی که از سوی محافل امنیتی- نظامی رژیم صهیونیستی به عنوان خطرناک‌ترین جنبش مقاومتی فلسطینی معرفی شد. به همین دلیل این جنبش در اولویت دستگاه‌های امنیتی- نظامی رژیم صهیونیستی قرار گرفت. بخشی از این، در اولویت قرار گرفتن به علت اقدامات این جنبش در کرانه باختری بود. دستگاه‌های امنیتی رژیم صهیونیستی کسب اطلاعات از جنبش جهاد اسلامی و ضربه زدن به این جنبش مقاومتی را در کرانه باختری و نوار غزه در رأس اقدامات خود قرار دادند.
اقدامات رژیم صهیونیستی در کرانه باختری علیه جنبش جهاد اسلامی با فراغ بال صورت گرفته است، اما این رژیم برای ضربه زدن به جنبش جهاد اسلامی در نوار غزه نیاز به یک بهانه برای ایجاد فرصت داشت، که با حمله اخیر به نوار غزه این فرصت را برای خود ایجاد کرد.
ضربه زدن به جنبش جهاد اسلامی با اقدام صورت گرفت: اول، ترور رهبران و فرماندهان جهاد اسلامی، دوم، از بین بردن زیرساخت‌ها، امکانات و توانمندی‌های جنبش جهاد اسلامی فلسطین.
تلاش برای ایجاد شکاف بین جنبش‌های حماس و جهاد اسلامی
سیاست ایجاد تفرقه، راهبرد همیشگی و مستمر صهیونیستی‌ها بوده است و این سیاست را در عرصه‌های مختلف از جمله بین گروه‌های مقاومت دنبال کرده‌اند. از سال ۲۰۱۸ میلادی- که برای نخستین بار اتاق عملیات مشترک گروه‌های مقاومت، فرماندهی و رهبری جنگ در نوار غزه را بر عهده گرفت- رژیم صهیونیستی به دنبال این بوده است که با ایجاد تفرقه بین گروه‌های مقاومتی، وحدت عمل آن‌ها را از بین ببرد. در این مسیر جدی‌ترین اقدام رژیم صهیونیستی ایجاد تفرقه بین جنبش‌های حماس و جهاد اسلامی بود که دو بال اصلی مقاومت در نوار هستند. صهیونیست‌ها ایجاد اختلاف بین این دو جنبش را از زمان آغاز بحران سوریه در دستور کار خود داشته‌اند، اما با توسعه توانمندی‌های نظامی جنبش جهاد اسلامی فلسطین پس از جنگ سال ۲۰۱۴ میلادی این مسئله به طور جدی‌تر از سوی صهیونیست‌ها دنبال شد و در سال ۲۰۱۸ به نقطه عطف خود رسید.
در این راستا صهیونیست‌ها در حمله اخیر خود به نوار غزه در اظهارات متعدد تلاش کردند تا این مسئله را عنوان کنند که به دنبال ضربه زدن به جنبش جهاد اسلامی هستند و با حماس کاری ندارند. اما زمانی که دیدند این سیاست راه به جایی نبرده است و موضع گیری‌های مسئولان جنبش حماس همراه با رویکرد جنبش جهاد اسلامی فلسطین است به تهدید جنبش حماس روی آوردند.
از بین بردن بازدارندگی ناشی از نبرد «شمشیر قدس»
نبردی که از تاریخ ۱۰ تا ۲۱ ماه می‌سال ۲۰۲۱ میلادی با نام «شمشیر قدس» رخ داد متفاوت‌ترین جنگ به وجود آمده در تاریخ اشغال فلسطین بود. این نبرد از همه جهت متفاوت با جنگ‌های پیش از خود بود. آغازگر این جنگ برای اولین بار فلسطینی‌ها بودند. شتاب حرکتی جنگ بسیار وسیع بود. برای نخستین بار مقاومت فلسطین در این جنگ موشک‌هایی را به سمت قدس غربی شلیک کرد و سرانجام با فشار ایالات متحده و درخواست رژیم صهیونیستی، این نبرد به نفع مقاومت فلسطین به پایان رسید.
در کنار تمامی نتایج مقطعی و کوتاه این جنگ، مهمترین دستاورد مقاومت از این جنگ، ایجاد «بازدارندگی» در مقابل رژیم صهیونیستی بود. این جنگ موجب شد گستره حمایت مقاومت از ملت فلسطین، به کل فلسطین اشغالی توسعه یابد و رژیم صهیونیستی به این نقطه رسید که هر اقدام تجاوزکارانه‌اش با پاسخ پیش دستانه مقاومت روبرو خواهد شد؛ لذا به طور خودکار موجب جلوگیری از تجاوزگری‌های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی شد.
رژیم صهیونیستی از زمان پایان نبرد «شمشیر قدس» به دنبال آن بود که با اعمال فشار به مقاومت و مجبور ساختن مقاومت به قبول شروط رژیم صهیونیستی در مواقع درگیری این بازدارندگی را از بین برده یا آن را معکوس کند. درگیری ماه اوت ۲۰۲۲ میلادی این هدف را نیز دنبال می‌کرد که بتواند تغییری در موازنه قوا و بازدارندگی به وجود آمده از سوی مقاومت ایجاد کند. اما با استمرار حملات مقاومت و قبول شرایط مقاومت از سوی رژیم صهیونیستی این هدف به تحقق نزدیک هم نشد.
به دست آوردن افکار عمومی داخل رژیم صهیونیستی در آستانه انتخابات جدید
دولتی که «یائیر لاپید» و «نفتالی بنت» در ماه می ۲۰۲۱ تشکیل داده بودند در ژوئن ۲۰۲۲ از هم پاشید و نظرسنجی‌های انجام شده در سرزمین اشغالی نشان داد، ائتلافی که قدرت را در دست گرفته بود دیگر نخواهد توانست کابینه بعدی را تشکیل دهد. هرچند مخالفان این کابینه هم- که ریاست آن را «نتانیاهو» برعهده داشت- برتری محسوسی بر این کابینه ندارند، اما نکته مهم آن است که ائتلاف کابینه فعلی نخواهد توانست کابینه بعدی را در انتخابات ۱ نوامبر ۲۰۲۲ تشکیل دهد.
کابینه فعلی، به این جنگ نیاز داشت تا خود را در حفظ امنیت جدی نشان دهد و بتواند در انتخابات بعدی که کمتر از ۳ ماه دیگر برگزار خواهد شد جایگاهی پیدا کند. به ویژه آنکه با این جنگ، آن‌ها می‌توانستند با ادعای حفظ امنیت در شهرک‌های صهیونیست نشین اطراف نوار غزه، آراء خود را در این شهرک حفظ کنند و خود را در مقایسه با «نتانیاهو» در توجه به امنیت شهرک نشینان با اهتمام‌تر نشان دهند.
فرمانده جهاد اسلامی که در تجاوز اشغالگران اسرائیلی به شهادت رسید که بود؟
مجموعه عواملی که موجب شد رژیم صهیونیستی به نوار غزه در این مقطع حمله کند نتیجه رویکرد نظامی گری و مشی تروریستی این رژیم بود که مجموعه اهداف کوچکتری را نیز دنبال می‌کرد. اما این نکته نباید مغفول بماند که هدف اصلی صهیونیست‌ها از این حمله همچون گذشته با رویکرد هجومی صورت نگرفت و صهیونیست‌ها در موضع دفاع و ضعف دست به این حمله زدند. اهدافی که در این حمله مدنظر آن‌ها قرار داشت، برای جلوگیری از استیصال رژیم صهیونیستی در آینده، در برنامه صهیونیست‌ها قرار گرفت
