محمدرضا عارف، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در دیدار جمعی از نمایندگان مجلس دهم (دوره قبل) گفته: «حق مردم شریف، نجیب و صبور ایران نیست که به سبک و سیاق فعلی و با مشقت فراوان زندگی کنند، حق این مردم نیست که برای به دست آوردن ابتدایی‌ترین مایحتاج خود دچار مشکل و ناراحتی باشند و حق ملت بافرهنگ ایران نیست که به خاطر تنگنا‌های فراوان و شرایط سخت زندگی با یکدیگر در کوچه و خیابان گلاویز شوند.»
او ژست مدعی حق مردم بودن گرفته، اما سابقه و نوع عملکرد عارف این را می‌گوید که او نباید و نمی‌تواند که اینگونه از موضع کسی کنار گود نشسته، مدعی حق مردم باشد و در ادامه هم از مجلس کنونی انتقاد کند که «نهاد مجلس در مقطع فعلی به مراتب می‌توانست کارآمدتر و در خدمت منافع جامعه قدم بردارد و از مطالبات اساسی مردم فاصله نگیرد، مطمئناً افکار عمومی درباره عملکرد مجلس فعلی قضاوت خواهند کرد.»
عارف چهار سال روی کرسی‌های همین مجلس نشسته و اکنون هم با نمایندگان همان مجلس دور هم جمع شده‌اند و به جای بررسی عملکرد خود در آن مجلس که ناکارآمدی‌اش بر دوست و دشمن عیان بود و باعث قهر حامیان جریان اصلاحات با صندوق رأی شد، مجلس یازدهم را نقد می‌کنند. شما خود در مجلس چه کردید که حال مدعی حق مردم شده‌اید؟!
عارف در بخش دیگری از سخنانش باز هم مسیر مظلوم نمایی همیشگی اصلاح‌طلبان را پیش می‌گیرد و با توصیف تلویحی جریان اصلاح‌طلب به عنوان «نیرو‌های اصیل انقلاب»، وظیفه نیرو‌های اصیل انقلاب را حضور در صحنه و دوری از عافیت طلبی دانست و گفته: «جریان اصلاحات همیشه با محدودیت‌های فراوان رو به رو بوده است و هیچ‌گاه برای این جریان فرش قرمز پهن نکرده‌اند، ولی نمی‌توان به دلیل محدویت‌ها و اعمال فشار‌ها کنار کشید و نظاره گر وخیم‌تر شدن اوضاع کشور بود.»
سایت مشرق در مورد این اظهارات می‌نویسد: «آقای عارف در هنگام انتخابات مجلس یازدهم رئیس جبهه اصلاحات بود و این جبهه در آن مقطع رسماً و علناً دست به «تحریم خاموش انتخابات» (عدم معرفی نامزد در یک رفتار اعتراضی) زد؛ رفتاری که گفته شد عارف با آن مخالف بوده، اما وادی سیاست هیچ احترامی برای «گفته شد» قائل نیست، بلکه این وادی، مسئولیت‌ها را می‌شناسد و گفته‌های رسمی را. به این معنی که محمدرضا عارف به عنوان یک رجل صاحب سمت در سیاست کشور نه تنها مسئولیت خود را بر زمین گذاشت بلکه حتی در گفته‌ها و موضع رسمی هم به عنوان یک منتقد رفتار شریرانه اصلاح طلبان در تحریم انتخابات شناخته نشد. پس ژست دلسوزی امروز آقای عارف برای مشکلات کشور هرگز پذیرفتنی نیست، زیرا رجلی که اهل دلسوزی برای مردم باشد پا بر یگانه راه نجات مردم یعنی صندوق رأی نمی‌گذارد.»
