ماه محرم که می‌رسد، لباس‌ها مشکی می‌شود. فرقی هم نمی‌کند پایین شهر باشد یا بالای شهر، پیر باشد یا جوان، زن باشد یا مرد، فقیر باشد یا ثروتمند، نه اصلاً چه فرقی می‌کند، محرم که می‌شود همه یک‌رنگ می‌شوند. رنگ مشکی این‌بار حقیقتاً می‌شود رنگ عشق و کوچه به کوچه و خیابان به خیابان پر می‌شود از رنگ عاشقی، اما فقط ظاهرمان حسینی نمی‌شود، رفتار و دل‌هایمان هم رنگ محبت و ایثار می‌گیرد. ماه محرم ماه بارش رحمت است، باران عشق، باران اشک معرفت، باران مهر و محبت به دیگران.
ایستگاه‌های صلواتی در هر گوشه‌ای از شهر بر پا می‌شود، روی ماشین‌ها پرچم کوچک مشکی نصب می‌شود و خیلی‌ها روی شیشه ماشین‌ها جملاتی را برای ارادت به اهل بیت (ع) می‌نویسند. کودکان سربند می‌بندند و روی سردر خیلی از خانه‌ها و مغازه‌ها پرچم سیاه عزاداری نصب می‌شود.
این تغییر چهره شهر هر چند در دهه اول محرم بیشتر به چشم می‌آید، اما تا دو ماه ادامه دارد؛ یعنی تا پایان ماه صفر. حالا از هر کوچه‌ای که عبور می‌کنی، صدای نوحه و عزاداری هیئتی‌ها به گوش می‌رسد. از هر کوچه یا خیابانی که عبور می‌کنی در هر مسجد، حسینیه یا تکیه صدای نوحه و عزاداری می‌آید؛ صدای منبری و نوحه‌خوان و صدای روضه و ذکر مصیبت. جالب اینجاست که همه این حس را دوست دارند، از کوچک گرفته تا بزرگ؛ از آن‌هایی که فقط به یک استکان چای خوش دم در ایستگاه صلواتی قناعت می‌کنند تا کسی که پای ثابت هیئت است.
این حس خوش عشق به اباعبدالله و این اعتقاد و ارادت را در خیلی از هموطنان ارمنی و زرتشتی و پیروان دیگر ادیان نیز در ایران دیده و شنیده‌ایم، برای همین است که می‌گوییم حسین (ع) معلم همه انسان‌هاست.
در یکی از محله‌های ارمنی‌نشین تهران فردی را می‌شناسم که خانه بسیار بزرگی دارد. هر چند ارمنی است، اما اعتقاد عجیبی به امام‌حسین و حضرت ابوالفضل (ع) دارد. محرم که شروع می‌شود بر در خانه‌اش یک پرچم سیاه نصب می‌کند.
عشق به اباعبدالله حس نیکوکاری و نوعدوستی را در هموطنان تقویت می‌کند. در یکی از شبکه‌های اجتماعی عکس وانتی را گذاشته بودند که راننده پشت آن نوشته بود به مناسبت ماه محرم وسایل هیئت‌ها و حسینیه‌ها و مساجد به صورت رایگان حمل می‌شود. این نوع نوکری سیدالشهدا در خیلی‌ها وجود دارد، از راننده تاکسی که روز تاسوعا عاشورا صلواتی کار می‌کند تا واکسی کنار خیابان که آن روز را نذر اباعبدالله می‌کند و رستورانی که ظهر تاسوعا و ظهر عاشورا غذاهایش نذر فرزند فاطمه (س) است.
در یکی دیگر از کانال‌های تلگرامی عکسی را دیدم که یک مغازه پوشاک‌فروشی نوشته‌ای را نصب کرده‌بود که به مناسبت ماه محرم به افرادی که توان مالی خریدن پیراهن مشکی محرم را ندارند، پیراهن مشکی رایگان
اهدا می‌شود.
نمونه‌هایی از این نوع ایثار و همدلی را هیچ کجای دنیا نمی‌توان دید و در هیچ ماهی غیر از محرم نمی‌توان شاهد اینگونه رفتار‌های زیبا بود.
حالا این رفتار‌های زیبا و انسان‌دوستانه را به رفتار‌های زیبا مانند اهدای خون به جای قمه‌زنی، تلاش برای رفع نیاز‌های فقرا و نیازمندان و انجام صد‌ها و هزاران کار خیر و زیبا در ماه محرم اضافه کنید.
حجت‌الاسلام والمسلمین میر کریمی، استاد حوزه و دانشگاه و کارشناس مذهبی می‌گوید: اساس فرهنگ عاشورا نوعدوستی، محبت و ایثار است. فردی که هیئت برگزار می‌کند و هر شب غذای نذری می‌دهد یا آن جوانی که برای هیئت صلواتی کار می‌کند، از برق‌کار و نجار و بنا گرفته تا بقیه هرکس هرکاری از دستش برمی‌آید، در ماه محرم برای امام‌حسین (ع) و هیئت صلواتی انجام می‌دهد. نمونه‌های این رفتار را غیر از ماه محرم کجا می‌توان دید؟ شما کجا می‌توانی جوانی را پیدا کنی که دو ماه تمام نوکری فردی را بکند و حرمت او را نگه دارد و هیچ پولی هم از کسی درخواست نکند که هیچ، تازه از خودش هم برای امام‌حسین (ع) خرج کند و در حد توانش در مسائل مالی هیئت مشارکت کند.
وی می‌افزاید: یکی از موضوعات بسیار مهم در ماه محرم بخشش و گذشت است. گاهی اوقات خبر‌هایی می‌شنویم که اولیای‌دم به حرمت امام‌حسین (ع) و ماه محرم از قصاص قاتل گذشتند و نمونه‌های دیگری که نشان می‌دهد فرهنگ عاشورا، فرهنگ محبت، ایثار و نوعدوستی است. این عشق و دلدادگی به اباعبداللهالحسین (ع) در بین همه مردم دنیا وجود دارد و حتی در کشور‌های دیگر هم شاهد این عشق‌ورزی و ارادت هستیم و در حقیقت می‌توان گفت اباعبداللهالحسین (ع) محور همه خوبی‌های عالم است.
