دهه ۴۰، تاریخی است که بسیاری از سربازان خمینی کبیر در آن چشم به جهان گشودند. شهید اکبر ابراهیم‌زاده نیز یکی از همین سربازان دهه چهلی بود که در تیر ۱۳۴۳ در شمال کشور به دنیا آمد. دست تقدیر بر این بود تا او در ۲۳ سالگی و در چهارم تیر ۱۳۶۶ با عنوان جانشین تخریب لشکر قدس گیلان ردای سرخ شهادت را به تن کند و آسمانی شود.
مجروحیت
پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین عامل رشد شخصیتی شهید ابراهیم‌زاده بود. اگرچه او قبل از پیروزی انقلاب این خودسازی را شروع کرده بود، اما پس از انقلاب به این هدف بزرگش سرعت بیشتری داد. بودن کنار نیروهای انقلابی و حضور در حزب جمهوری اسلامی تأثیر مهمی در زندگی اکبر نوجوان داشت. با وجود سن و سال کم خود بسیار متدین، دلیر و شجاع بود و برای رسیدن به اهداف والای انقلاب اسلامی بی‌محابا تلاش می‌کرد.
کمی از فعالیت‌های این شهید والامقام نگذشته بود که جنگ تحمیلی با حمله سراسری ارتش بعث شروع شد. حالا شهید ابراهیم‌زاده باید خودش را برای حضور در یک جبهه دیگر آماده می‌کرد. شهید با عضویت در بسیج، آموزش‌های نظامی دید تا بتواند در جبهه نیرویی قابل اتکا باشد.
در اولین اعزام بسیج شهر کلاچای استان گیلان همراه تعدادی از همرزمان خویش در همان نخستین سال‌های جنگ در منطقه سرپل ذهاب حضور یافت و مانع تحقق نقشه‌های دشمن بعثی شد. کمی بعد با فرمان تاریخی امام مبنی بر شکست حصر آبادان در عملیات افتخارآفرین ثامن‌الائمه شرکت کرد و در اثر انفجار مین از ناحیه کف پا مجروح شد.
این جانبازی سخت، شهید ابراهیم‌زاده را در ادامه حضورش در جبهه مصمم‌تر کرد. پس از بهبودی نسبی و در سال ۱۳۶۲ به عضویت سپاه پاسداران درآمد تا حضوری پررنگ‌تر در جبهه‌ها داشته باشد. او ابتدا به عنوان عضو ویژه و سپس به عنوان عضو رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رودسر به پاسداری از دستاورد‌های انقلاب پرداخت.
شهید ابراهیم‌زاده پشت جبهه نیز بیکار نمی‌نشست و مسئولیت‌های مهمی در بسیج کلاچای و مناطق اطراف داشت. با شدت گرفتن آتش جنگ و استفاده ارتش بعث از سلاح‌های شیمیایی، شهید ابراهیم‌زاده پس از گذراندن مراحل آموزش تخصصی تخریب در منطقه شوشتر به مناطق عملیاتی اعزام شد و به عنوان تخریبچی به یاری رزمندگان شتافت و در چندین عملیات حضوری فعال و تأثیرگذار داشت.
شهادت
به خاطر عملکرد درخشان شهید ابراهیم‌زاده او جانشین تخریب لشکر قدس گیلان شد. شهید در مسئولیت جدید با عشق و علاقه‌ای شدید کار می‌کرد و هر عملیات برایش آوردگاهی مهم و حساس بود. نیروهای تخریب در عملیات‌ها نقشی مهم دارند و حضورشان جزو ارکان اصلی هر عملیات است. شهید روحیه ایثارگری، فداکاری و مدیریت هم داشت. در عین قاطعیت و شجاعت، بسیار متواضع و دلسوز بود.
شهید ابراهیم‌زاده گمشده خویش را در عملیات‌ها و جبهه‌ها می‌جست. در یکی از مناجات‌ها خطاب به معبودش می‌گوید: «خداوندا! چنانچه تو محرومم کنی پس این کیست که روزی‌ام دهد؟ و تو از یاری‌ام دست کشی پس کیست که یاری‌ام دهد؟ پس خداوندا به تو پناه می‌برم از غضبت. معبودا! الها، اگر من لایق رحمتت نیستم پس تو لایقی جود و کرم کنی بر من. خداوندا! اگر علم مرا به تو نزدیک نکرد پس من با اعتراف به گناه و تقصیر به‌سوی تو تقرب می‌جویم...»
سردار شهید اکبر ابراهیم‌زاده سرانجام در مرحله دوم عملیات نصر ۴ در ماووت عراق به تاریخ ۴ تیر ۱۳۶۶ بر اثر اصابت تیر مستقیم دشمن در سن ۲۳ سالگی دعوت یار را لبیک گفت و به دیدار حضرت حق شتافت. پیکر پاک این شهید گرانقدر پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای کلاچای به خاک سپرده شد.
