روزنامه مسیح مهاجری (جمهوری اسلامی) با تجربه ۴۱ سال مدیرمسئولی او، حالا سالهاست خواننده چندانی ندارد و اگر بازتاب انتقادی به یادداشتهای تند او نباشد، همین تعداد اندک هم اندکتر میشوند. شاید از همین روست که مهاجری ۷۵ ساله، روز به روز تندتر مینویسد تا از سر چنین بازتابهایی حس دیده شدن مطالبش به او دست دهد! علاوه بر این، او میتواند یادداشتی به قلم یک متهم امنیتی فراری را هم در روزنامهاش منتشر کند و آب از آب تکان نخورد!
روز گذشته روزنامه جمهوری اسلامی یادداشتی به قلم کاوه مدنی در مورد وضعیت خشکسالی در ایران منتشر کرد. محتوای آن یادداشت فی الحال موضوع ما نیست، بلکه سؤال این است که یادداشت یک متهم امنیتی فراری در روزنامه باقی مانده از حزب جمهوری اسلامی چه میکند؟
زمستان سال ۹۶ که شبکهای جاسوسی در قالب فعالان محیط زیستی کشف و اعضایی از آن دستگیر شدند (کاووس سید امامی، مراد طاهباز، هومن جوکار، نیلوفر بیانی و...)، نام کاوه مدنی هم در محافل سیاسی و فضای مجازی به عنوان یکی از متهمان این پرونده پیچید. او در آن زمان معاون عیسی کلانتری، رئیس سازمان محیط زیست دولت روحانی بود و کلانتری با انتقاد از وارد کردن اتهامات به مدنی، او را فردی «نخبه و متشرع» مینامید!
در همان زمان، تصاویری از حضور کاوه مدنی در مجالس مختلط رقص و عیش و نوش در رسانههای غیررسمی و شبکههای اجتماعی منتشر شد و رسانههای اصلاحطلب اعلام کردند که این تصاویر برای قبل از دوران مسئولیت مدنی است و هیچ ارتباطی به زمان حال ندارد.
جریان سیاسی حامی او ابتدا تلاش کرد بازداشت و سپس فرار مدنی را مرتبط با همین عکس و فیلمها بداند، اما روشن شد که اتهامات او امنیتی است. آنها سپس روی فرار نخبگان از کشور مانور دادند. اما سوابق کاوه مدنی چیست؟
کاوه مدنی عضو برنامه «هنری هارت رایس» در زیرمجموعه برنامه مطالعات ایران در مرکز مکمیلان دانشکده علوم سیاسی دانشگاه ییل است. هنری هارت رایس، یک یهودی صهیونیست، غول حوزه املاک و مسکن در نیویورک و از حامیان مالی بزرگ اسرائیل بود که با سرمایه خود این برنامه را در مرکز مطالعات ایران دانشگاه ییل راه اندازی کرد.
مرکز مکمیلان را چند تن از یهودیان صهیونیست از قبیل «دیوید بریون دیویس»، «ریچارد گیلدر» و «لوئیس لرمن» راهاندازی کردندکه هر سه از متنفذان جریان جمهوریخواهان صهیونیست امریکا هستند و بخش عمده بورسها و گرنتهای این مرکز هم به اتباع رژیم صهیونیستی تعلق میگیرد. از این رو، مسئولان و دستاندرکاران و هیئت علمی این مرکز را عمدتاً یهودیان تشکیل میدهند. در برنامه «مطالعات ایران» مرکز مکمیلان، یکی از چهرههای محوری، «عباس امانت»، استاد بهایی دانشگاه ییل است. دانشگاه «ییل» در کنار دانشگاه «هاروارد»، از مراکز اصلی همکار سازمان اطلاعات مرکزی امریکا در پروژههای دانشگاهی حوزه اطلاعات و امنیت ملی امریکا است و یکی از مراکز اصلی تأمین نیروهای متخصص و کارشناسان آکادمیک سیا، دانشگاه ییل است. کاوه مدنی در سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، با «برنامه حمید و کریستینا مقدم برای مطالعات ایران» در دانشگاه استنفورد همکاری داشت. این برنامه، ذیل بخش مطالعات ایران استنفورد، تحت مدیریت «عباس میلانی»، از چهرههای ضدانقلاب و از کارشناسان پای ثابت بیبیسی فارسی و تلویزیون صدای امریکا اداره میشود که رادیکالترین مواضع را علیه جمهوری اسلامی ایران میگیرد.
این پروژه، یک برنامه تحقیقاتی برای ارزیابی منابع استراتژیک ایران در حوزههای مختلف از قبیل کشاورزی، آب و انرژی است و قطعاً سفارشدهنده این تحقیقات نمیتواند یک فرد عادی باشد، بلکه قطعاً پای نهادهای حکومتی امریکا و به طور خاص نهادهای اطلاعاتی این کشور در میان است. مدیر «پروژه ایران ۲۰۴۰»، پویا آزادی است که تخصص او حوزه «آب» است. آزادی به همراه حسن دهقانپور، مهران سهرابی و کاوه مدنی، پژوهشی را برای پروژه ایران ۲۰۴۰ در حوزه نفت و ذخایر نفتی ایران انجام دادهاند!