لیگ‌های فوتبال در سراسر جهان هفته‌های پایانی خود را سپری می‌کنند. در برخی از لیگ‌ها مثل اسپانیا، آلمان و فرانسه تکلیف قهرمان مشخص شده و در برخی دیگر هم رقابت سخت بر سر قهرمانی در جریان است.
در انگلستان نبرد بین منچسترسیتی و لیورپول با توجه به اختلاف یک امتیازی دو تیم حساس‌تر از هر زمان دیگری است. در ایتالیا هم اوضاع همین‌گونه است و دو تیم شهر میلان با اختلاف یک امتیاز بر سر قهرمانی سری آ نبردی جانانه دارند. علاقه‌مندان به فوتبال خیلی خوب در جریان رقابت داخل زمین و بیرون زمین این تیم‌ها با هم هستند و خیلی خوب می‌دانند که سیتیزن‌ها و هواداران‌شان چه نگاهی به لیورپول دارند و تیفوسی‌های لیورپول چگونه به هواداران سیتی نگاه می‌کنند.
همه خوب می‌دانیم که آث‌میلان و اینترمیلان تا چه اندازه از هم تنفر دارند و هواداران‌شان چگونه با هم برخورد می‌کنند، اما این‌ها باعث نمی‌شود که به هر قیمت ممکن حریف را تخریب و حتی قهرمانی و موفقیتش را زیر سؤال ببرند.
لیگ برتر فوتبال در ایران هم به هفته‌های پایانی خود رسیده و البته باز هم عادت زشت تخریب رقبا از سوی مدعیان قهرمانی نمایان شده است. اینکه هر طور می‌توانی رقیب را تخریب کنی و موفقیت‌هایش را زیر سؤال ببری یا با راه انداختن شایعه، حاشیه و سیاهی لشکر در فضای مجازی و حقیقی سعی داشته باشی ورق را به سود خود برگردانی، فقط و فقط در فوتبال مثلاً حرفهای ایران دیده می‌شود و بس.
از اختلاف‌های باشگاه‌ها خارجی و هواداران‌شان با هم گفتیم، پس باید به این هم اشاره کنیم که تمامی این اختلاف‌ها کوچک‌ترین تأثیری در بازی و مسائل فنی آن‌ها ندارد. نتیجه در فوتبال حرفهای و سطح اول جهان در زمین مسابقه رقم می‌خورد و بعد از آن حتی دشمنان قسم خورده نیز برای هم پیام تبریک می‌فرستند. اینجا، اما شمشیر‌ها از رو بسته شده است. از مدت‌ها قبل موفقیت‌های یکی توسط دیگری زیر سؤال می‌رود و حالا موفقیت این یکی توسط رقیب. طبیعی است که نباید و نمی‌توان توقع جوانمردی و رعایت اخلاق را داشت. این روز‌ها آبی و قرمز به بدترین شکل ممکن در حال تخریب یکدیگر هستند و از هیچ تلاشی هم فروگذار نیستند.
اینجا اگر در میدان مسابقه نتوانستی نتیجه بگیری، می‌توانی نتیجه گرفتن رقیبت را زیر سؤال ببری و همه را متهم به تبانی کنی یا اینکه فایل صوتی منتشر کنی و پویش راه بیندازی برای کسر امتیاز از رقیب تا شاید اگر توانستی در میدان نتیجه بگیری و جامی را هم بالای سر ببری، اما سؤال اینجاست به چه قیمتی؟!
پرسپولیس و استقلال این روز‌ها مشغول تخریب یکدیگر هستند؛ یکی می‌خواهد برای ششمین بار متوالی قهرمان شود و دیگری می‌خواهد بدون باخت جام را بالای سر ببرد، اما به چه قیمت؟
به‌طور حتم نه ارزش و اعتبار لیگ برتر مثلاً حرفهای فوتبال ایران در حد لیگ برتر جزیره یا سری آ ایتالیاست و نه اعتبار استقلال و پرسپولیس قابل مقایسه با لیورپول و سیتی و دو تیم شهر میلان. تازه آن‌ها در لیگ قهرمانان اروپا حاضرند و این دو را حتی به لیگ قهرمانان آسیا هم راه ندادند. پس این همه تخریب و این همه بداخلاقی برای چیست؟
البته که نباید از فوتبال بیت‌المال‌خور، میلیاردی‌بگیر و آماتور ایران توقعی بیش از این داشت.
