۲۹ فروردین به نام روز ارتش نامگذاری شده است. در این روز حضرت امام فرمان دادند تا نیرو‌های ارتش در اقصی نقاط ایران رژه بروند و به این ترتیب قدرت خود را به رخ دشمنان و خصوصاً ضد انقلابی بکشانند که خواستار انحلال ارتش بودند. حضرت امام در بخشی از پیام‌شان فرموده بودند: «روز ۲۹ فروردین روز ارتش اعلام می‌شود. ارتش محترم در این روز در شهرستان‌های بزرگ با ساز و برگ به رژه بپردازند و پشتیبانی خود را از جمهوری اسلامی و ملت بزرگ ایران و حضور خود را برای فداکاری در راه استقلال و حفظ مرز‌های کشور اعلام نمایند.»
روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ ستاد مشترک ارتش اعلام بی‌طرفی کرد. این اعلامیه به صراحت بیان می‌کرد دیگر ارتش نمی‌خواهد از رژیم پهلوی حمایت کند و معنای آن پیروزی انقلاب اسلامی ایران بود. پس از پیروزی انقلاب، برای مدت کوتاهی ارتش توسط کمیته‌های انقلاب اداره می‌شد، اما پس از آنکه سپهبد قرنی فرماندهی ستاد مشترک ارتش را برعهده گرفت، به سرعت فرماندهان نیروی سه گانه ارتش را انتخاب کرد و با بازیابی هویت مستقل ارتش، این نیرو تمام قد در خدمت امام و انقلاب و کشور قرار گرفت. اما در همان زمان جریان‌هایی چه از داخل بدنه انقلاب و چه از خارج آن سعی می‌کردند تا ارتش را تضعیف کنند. در این بین احزاب چپ که پیش از انقلاب نیز به مبارزات مسلحانه پرداخته و در جریان انقلاب تسلیحات بسیاری را به یغما برده بودند، شعار انحلال ارتش را سر می‌دادند. آن‌ها داعیه تشکیل نیروی نظامی را برای حراست از انقلاب داشتند. در کنار این گروه‌ها بودند اشخاصی در بدنه انقلاب که به هر طریق به ارتش اعتماد نداشتند و به عمد یا غیر عمد سعی در تضعیف آن داشتند. شعار ارتش بی‌طبقه توحیدی، یکی دیگر از اقداماتی بود که عموماً گروه‌های چپ و ضد انقلاب سر می‌دادند و، چون نتوانستند ارتش را منحل کنند، می‌خواستند با طرح چنین شعارهایی، ارتش را تضعیف کنند. در این بین، اما حضرت امام اعتماد زیادی به ارتش داشت و از آن حمایت می‌کرد. در تاریخ مبارزات انقلابی مردم ایران، همواره بدنه ارتش حمایت خود را از حضرت امام و حرکت مردم اعلام کرده بودند. در ارتش چهره‌هایی، چون شهیدان کشوری، شیرودی، کلاهدوز، نامجو، ستاری و... وجود داشتند که در همان دوران خفقان طاغوت، با روحانیون مبارز و حتی شخص حضرت امام ارتباط گرفته بودند. شهید کلاهدوز که افسر گارد شاهنشاهی بود، با چند واسطه با امام ارتباط داشت و از طریق این واسطه‌ها رهنمود‌های لازم را از امام دریافت می‌کرد. وجود چنین افسر‌های انقلابی باعث شده بود تا حضرت امام به خوبی دریابند که بدنه ارتش با مردم است و هیچ گاه تحت تأثیر تبلیغات رژیم طاغوت قرار نگرفته است.
از سوی دیگر، وقتی در اوج مبارزات انقلابی حضرت امام دستور فرار سربازان از پادگان‌ها را صادر کردند، بسیاری از سربازان و درجه‌دار‌ها محل خدمت‌شان را ترک کردند و به این ترتیب، دلدادگی خود را به امام نشان دادند. در نهایت دیدار تاریخی همافران در ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ با حضرت امام، تیر خلاصی بر پیکره نیمه جان پهلوی بود و عمق دلدادگی بدنه ارتش به امام را نشان داد.
با چنین پیش زمینه‌ای، وقتی انقلاب به پیروزی رسید، حضرت امام حتی با نام و چهره برخی نظامیان ارتشی به خوبی آشنایی داشتند و به میزان تقید مذهبی و انقلابی آن‌ها واقف بودند. از این رو در حالی که گروه‌های چپ و برخی انقلابیون ناآگاه شعارهایی را علیه انحلال یا تضعیف ارتش سرمی‌دادند، این شخص امام بود که دستور دادند تا نظامیان ارتشی در سراسر ایران رژه بروند و به این ترتیب حمایت قاطع خود را از ارتش اعلام کردند و این روز (۲۹ فروردین) به نام روز ارتش نامگذاری شد.
