در رزمایش‌های پیامبر اعظم (ص) که سابقه اجرای آن‌ها به حدود دو دهه می‌رسد، همواره دستاورد‌های جدیدی به کار گرفته شده است که سبب ترس دشمن، بهت و حیرت تحلیلگران خارجی و رضایت مردم و امیدواری دوستداران انقلاب اسلامی در منطقه شده است. این دستاورد‌ها در حوزه‌های متنوعی از رزم بوده‌اند، اما بیش از همه دستاورد‌های مرتبط با دریا به علت رویارویی مستقیم نیروی دریایی سپاه با نیرو‌های فرامنطقه‌ای در خلیج فارس و تنگه هرمز و نیز دستاورد‌های مرتبط با نیروی هوافضا به علت تهدید مستقیم رژیم اشغالگر قدس و پایگاه‌های امریکا در منطقه در کانون توجه بوده‌اند. در رزمایش‌های اخیر یگان‌های ویژه نیروی زمینی سپاه هم با تجهیزات نوین و پیشرفته و اجرای عملیات‌های آبی خاکی، هوانیروز، توپخانه و موشکی و قوای زرهی این نیرو افزایش سطح توانمندی‌های خود را به رخ بدخواهان ایران اسلامی کشیدند. امروز که سابقه چشیدن سیلی موشکی ایران بر صورت امریکا در خاطر آن‌ها وجود دارد، دستاورد‌های حوزه موشکی بیش از پیش مورد توجه دشمن قرار گرفته است. حمله به پایگاه عین‌الاسد در بامداد ۱۸ دی ۱۳۹۸ به عنوان اولین پاسخ به ترور شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی هم از نظر دقت اصابت به نقاط و هم از جهت درک قدرت انفجار برای سربازان امریکایی و البته فرماندهان آن‌ها به یادماندنی بوده که از لابه‌لای سخنان این افراد قابل دریافت است.
چشم پدافند موشکی دشمن زیر ضربه
در رزمایش‌های پیامبر اعظم (ص) ۱۴ و ۱۵ در سال ۱۳۹۹ و آخرین رزمایش از این سلسله یعنی رزمایش پیامبر اعظم (ص) ۱۷ در هفته اول دی‌ماه ۱۴۰۰، پیام‌های مهمی به دشمن در خصوص توان موشکی و پهپادی داده شد. پهپادهای انتحاری بال‌دلتا با دقتی حیرت‌آور به اهدافی با ابعاد کوچک اصابت می‌کنند. این پهپاد‌ها به واسطه جنس مواد مورد استفاده، ابعاد نسبتاً کم و شکل طراحی، بازتاب راداری کمی دارند و پرواز در ارتفاع پایین هم بر دشواری کار پدافند هوایی اطراف هدف می‌افزاید.
جدیدترین تیر غیب ایران رسانه‌ای شد
در گذشته موشک‌های راهبردی ایران به کلاهک یا سرجنگی‌هایی مجهز بودند که جداشونده و دارای سرعت هایپرسونیک بودند، اما پس از جدایش دیگر قابل هدایت و اصلاح مسیر برای افزایش بیشتر دقت نبودند. در سال‌های اخیر قابلیت هدایت و اصلاح مسیر تا نقطه اصابت در سرجنگی‌های جدید برای استفاده در موشک‌های مذکور افزوده شد، اما همچنان این سرجنگی‌ها روی یک مسیر بالستیکی مشخص حرکت می‌کردند. این مسیر با دقت خوبی توسط رادار‌های سامانه‌های دفاع موشکی دشمن قابل ترسیم بود و در نتیجه صرفاً سرعت بالا و استفاده از مواد جاذب رادار می‌توانست احتمال موفقیت دفاع موشکی دشمن را کمتر کند.
سپر موشکی دشمن هم در امان نیست
در رزمایش پیامبر اعظم (ص) ۱۴ مورد اصابت قرار دادن ماکت رادار سامانه دفاع موشکی تاد که نمایشگر دقت بسیار بالای موشک مورد استفاده بود، نمونه‌ای عملی از زیر ضربه رفتن سامانه‌های مذکور در تهاجم موشکی به اماکن حساس دشمن است. این امر نشان می‌دهد پس از شلیک موشک حتی خاموش کردن رادار هم برای مخفی نگه‌داشتن موقعیت آن و ممانعت از برخورد موشک فایده‌ای نخواهد داشت. موشک مورد استفاده سرعت بسیار بالایی هم داشت که به خودی خود سبب دشواری واکنش سپر موشکی دشمن یا ناامیدی از نقل مکان و جابه‌جایی آن می‌شود، اما نکته جالب این بود که در مورد فوق، از موشکی با سرجنگی جداشونده استفاده نشده بود! بلکه از یکی از موشک‌های فاقد قابلیت جدایش سرجنگی بهره برده شد.
سرعت بیشتر موشک با جدا شدن سر جنگی
لازم به ذکر است در موشک‌ها پس از اتمام کار موتور به علت نبود نیروی پیشران برای غلبه بر مقاومت هوا افت سرعت شروع شده (در صورت حضور موشک در هوا و عدم خروج از جو) و بعداً در فاز شیرجه روی هدف به واسطه نیروی جاذبه کمی از این افت سرعت جبران می‌شود. برای کاستن هر چه بیشتر از افت سرعت پس از اتمام کار پیشران، یک راه جدا کردن سرجنگی از بدنه‌ای است که دیگر به کار نمی‌آید و صرفاً نیروی پسا (مقاومت هوا) تولید می‌کند، ضمناً باید در نظر داشت که بازتاب راداری سرجنگی به واسطه ابعاد نسبی کوچک‌تر آن در مقایسه با بدنه کمتر بوده و در نتیجه احتمال درگیری مؤثر دفاع موشکی دشمن با یک سرجنگی کوچک و سریع با جدایش آن از بدنه کمتر هم می‌شود.
عبور از سپر موشکی دشمن با تغییر مسیر سر جنگی
اکنون و به واسطه قابلیت مانور و تغییر مسیر سرجنگی و طی کردن مسیر‌های پیچیده‌تر نسبت به خط سیر بالستیکی سابق، کار سامانه‌های دفاع موشکی دشمن برای پیش‌بینی مسیر حرکت و قفل راداری روی سرجنگی بسیار دشوار می‌شود. به بیان بهتر، احتمال مورد اصابت قرار دادن سرجنگی موشک‌های مهاجم ایرانی توسط سپر دفاع موشکی دشمن امروز به کمترین مقدار ممکن در مقایسه با گذشته رسیده است. این امر ضریب تأثیر حمله موشکی ایران را ضمن یادآوردی دقت نقطه‌زنی موشک‌ها و قابلیت هدایت آن‌ها تا نقطه اصابت باز هم نسبت به گذشته افزایش می‌دهد، زیرا به واسطه این قابلیت جدید کمترین تعداد سرجنگی برای دشمن قابل انهدام خواهد بود.
سرجنگی جداشونده با سرعت ابرصوتی
در رزمایش پیامبر اعظم (ص) ۱۵ عملکرد سرجنگی‌های جداشونده در معرض دید قرار داده شد. علاوه بر تمرین انهدام پنج هدف با فاصله بسیار کم با دقتی مثال‌زدنی، موشک‌های جدیدتر که سرجنگی جداشونده دارند هم مورد استفاده قرار گرفتند که تصاویر دقیق و روشنی از فاز نهایی اصابت آن‌ها به هدف در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت.
نکته مهم در این مورد هم سرعت بالای پروازی این سرجنگی‌ها بود که سوختن مواد فناشونده (Ablative) روی بالک‌های کنترلی، نشان از این مورد داشت. در علم آیرودینامیک در اغلب مراجع معتبر به سرعت پروازی بالاتر از پنج برابر سرعت صوت یا بالاتر از ماخ ۵، سرعت ابرصوتی یا هایپرسونیک گفته می‌شود. در این رده از سرعت و بسته به میزان انحنای سطح مواجهه‌کننده با جریان هوا، اثری به نام گرمایش آیرودینامیکی آشکار می‌شود که بار حرارتی واردشونده به بدنه را به شدت بالا برده و در صورت عدم‌اتخاذ تمهیدات فنی لازم سبب ذوب شدن سطح و در نهایت از بین رفتن وسیله پروازی می‌شود. ارزش عملیاتی سرعت پروازی بالا خصوصاً برای موشک‌ها آنقدر است که متخصصان، دشواری‌های مواجهه با گرمایش آیرودینامیکی را به جان می‌خرند تا برای رفع آن چاره‌اندیشی کنند. نتیجه آن هم ساخته شدن موشک‌هایی با سرعت پروازی حتی بیش از ۳۰ برابر سرعت صوت یا ۳۰ ماخ در دنیاست. در ایران هم متخصصان صنعت هوافضا موفق به ساخت موشک‌هایی با سرعت‌های هایپرسونیک شده‌اند که هم در رده انواع تاکتیکی و هم موشک‌های راهبردی حاصل شده است. در نتیجه استفاده از این موشک‌ها، نحوه مواجهه دشمن با تهاجم موشکی رزمندگان اسلام به نوع دیگری به چالش کشیده می‌شود. در رزمایش پیامبر اعظم (ص) ۱۷ علاوه بر استفاده از موشک‌های دزفول و ذوالفقار مجهز به سرجنگی‌های جداشونده یک خبر بسیار مهم دیگر هم در مورد آخرین پیشرفت حاصل شده در قدرت موشکی کشور اعلام شد. سردار حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه اعلام کرد: «موشک‌های ایرانی به سرجنگی‌های هدایت‌شونده با قابلیت مانور و تغییر مسیر مجهز شده‌اند.»
