روستای لانیز در ۵۵ کیلومتری جاده چالوس و از توابع آسارا - شهرستانک با حدود ۴۰ خانوار در منطقهای بِکر با طبیعتی زیبا قرار دارد. ساکنان لانیز به دامداری و باغداری مشغولند و مهمترین کار آنها دفاع و حفاظت از طبیعت است. اما متأسفانه با شروع پروژه ساخت آزادراه تهران - شمال از سال ۷۶ شکل روستای لانیز و توازن طبیعی آن بهم ریخت. به طوریکه بخشی از باغات از بین رفت و راه روستایی تخریب شد و این اواخر نیز تعداد زیادی از خانهها در حادثه مهیب آتشسوزی به خاکستر تبدیل شد. برای اطلاع از وضع روستا و مشکلات و معضلاتی که ساکنانش با آن مواجه هستند با خانم طاهره عبدالهی، عضو شورای روستای لانیز گفتگو کردهایم:
عبداللهی عضو شورای روستای لانیز با بیان اینکه از سال۷۶ و با شروع طرح پروژه آزادراه تهران به شمال کشور، این روستا به جهت اینکه در معرض پروژه بود، بسیاری از طبیعت بکر و سبزش تخریب شد، میگوید: «فریاد اهالی روستا همچون صدای بلند، اما خاموش در وانفسای وعده و وعید مسولان خاموش ماند.»
«یک سال اقدامات اولیه از جمله خرید چند قطعه باغ واحداث راه کارگاهی توسط آزادراه همچنین رها شدن طرح در سالهای متمادی ۷۶ تا ۹۴ و بالطبع بلاتکلیفی روستا و روستاییان نسبت به عاقبت محل سکونتشان تأثیرات منفی از جمله مهاجرت برخی از خانوادهها را در پیداشت.»
خانم عبدالهی ادامه میدهد: «سال۹۴ شروعی دوباره با قیمتگذاری حداقلی باغات میوه و منابع درآمدی روستا و سوق دادن اجباری اهالی به مناطق شهری بود. مهاجرت برخی از روستاییان با درآمد حداقلی و آسیبهای پیدا و پنهان آنها همراه بود و آنان که ماندن هم با عدم امنیت مالی و آسایشی و خسارتهای ناشی از تخریبها و ساخت و سازها و انفجارها و گرد و خاک حاصل از سنگ شکن مواجه بودند. تبدیل راه امن روستا به راه کارگاهی با تردد صدها ماشین سنگین در شبانهروز و بستن قرار داد حداقلی و ناعادلانه بین شورای وقت و شرکت آزادراه بر سر احداث کارگاه در مکانی منتسب به روستا، به مدت پنج سال و عدم تعهد به قرار داد، زندگی را روز بهروز سختتر کرد.»
عضو شورای روستای لانیز با تأکید بر اینکه سر و صدای نابهنجار و آلودگی صوتی ناشی از تردد وسایل نقلیه در ورودی و خروجی تونلها و عدم تدبیر و ساخت دیوار صوتی به همراه دستاندازی و تعرضِ افراد غیر بومی به باغات و اموال اهالی از دیگر معضلات تحمیلی ساخت بزرگراه بود، میگوید: «همه اینها به یک طرف که به یکباره آتش سوزی مهیبی در یازدهم تیرماه سالجاری و سوختن و خاکستر شدن کامل ۷۰ درصد منازل روستا به همراه وسایل زندگی، این تراژدی را غمناکتر کرد.»
عبدالهی با بیان اینکه رفت و آمد دو هفتهای مسئولان و وعده وعیدهای آنها به اهدای چادر و دو، سه شب شام و چند قلم وسیله مثل یخچال و گاز و پتو، ختم شد، ادامه میدهد: «مسئولان فکر کردند این یعنی مرحمی بر دردی که سالها مردم را آزار داده بود. به هرحال جلسهای در تاریخ ۲۸ تیرماه با حضور بخشدار و دهیار وقت و نماینده آزادراه برگزار شد و قرار شد در ۴ بند مکتوب آزادراه به تعهدات خود به شرح: ۱- اهدای کانتینر به تعداد کافی ۲-تخریب و تخلیه منازل سوخته ۳- تقبل بخشی از هزینه ساخت و ۴- ساخت کامل مسجد عمل کنند.
در اینزمینه بعد از پیگیرهای فراوان اعضای شورای روستا، معاون استاندار و فرماندار کرج با همراهی بخشدار و شرکت سازنده اتوبان تهران شمال برای پیگیری موضوع آتش سوزی روستای لانیز و مشکلاتی که شرکت سازنده اتوبان تهران شمال برای ساکنین این روستا به وجود آورده، بازدیدی از این منطقه داشتند و از نزدیک به درد دل اهالی و مسئولین روستا گوش دادند.»
به گفته عضو شورای روستای لانیز، در آن زمان یکی از ساکنین روستا گفت از زمانی که شرکت سازنده بزرگراه شمال به اینجا آمده و کارها را شروع کرده تمام باغات و میوه جات را از بین برده. وقتی ما میوه باغات را به بازار میبردیم پر از خاک بود و بازاریان از خرید آن خودداری میکردند. مدیران این پروژه، جادهای که خودمان درست کرده بودیم را از بین بردند و حالا وقتی باران میبارد، جاده زیر آب میماند.
وی با اشاره به آتشسوزی روستا میگوید: «تا الان برای آتشسوزی علت مشخصی عنوان نشده و گفتند خانههای سوخته را آواربرداری کنید تا ظرف یکی دوماه ساختمان شما را آماده کنیم. بابت همین آتش سوزی از طرف بنیاد مسکن، هلالاحمر، کمیته امداد امام خمینی (ره) و استانداری قولهای مساعد دادند که به اهالی کمک کنند. متأسفانه تاکنون به قولهای داده شده عمل نشده و ضمن اینکه از سال ۷۲ به ریههای ساکنان خاک دادند و دریغ از اینکه دو کامیون آسفالت در مسیر حرکت کامیونها بریزند.»
عضو شورای روستای لانیز با بیان اینکه انتطار اهالی از مسئولان جدید در دولت سیزدهم این است که با احقاق حقوق روستا، به خصوص از شرکت آزادراه و همچنین دیگر مساعدتهای لازم، در جهتِ رفعِ نیازمندیهای ساکنین اقدام کنند، تصریح میکند: «مسئولان باید به ایجاد عدالت اجتماعی، حُسن نظر، امیدواری و رضایتمندی و دل گرمی اهالی اهتمام بورزند و شورِ اِحیای روستا و کارآفرینی و درآمدزایی را در وجود روستاییان قوام بخشند. آنچه که امروز لانیز از آن رنج میبرد خانههای ویران شده است. مساعدتِ حداکثری در ساخت وساز منازلِ از دست رفته و نجات از بیسر پناهی، تأمین آسفالت راه روستایی، اصلاح و تعمیر معابر، ساخت و نصب پل عابر برای تردد به آنسوی رودخانه و آرامستان، ساخت امکاناتی برای دفع استاندارد پسماند، تخلیه سطح روستا از آغلها و انبار علوفه و انتقال به محل کارشناسی شده، ساخت مسجد سوخته، ایجاد دیوار صوتی در مسیر آزادراه مشرف به روستا، ترمیم کارشناسی شده دیوارههای رودخانهها و الزام شرکت آزادراه تهران شمال به اعاده حقوق مردم، درخواستهایی است که باید به آنها توجه و درکمترین زمان برآورده شوند.»