اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، 38 سال قبل و در نخستین سالروز شهادت آیت‌الله عطاء‌الله اشرفی اصفهانی، از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی استان کرمانشاه نشر یافت. این مجلد در میان یادمان‌های منتشره برای چهارمین شهید محراب، امتیازی ویژه دارد که همانا برخورداری از گفت و شنودهای خواندنی، گزیده مواضع آن بزرگ در مقاطع خطیر دوران انقلاب و برپایی نظام اسلامی و نیز تصاویری دیدنی و کمتر منتشر شده، از آن زاهد مجاهد است. بی‌تردید پژوهندگان حیات آیت‌الله اشرفی اصفهانی، قطعاً از این اثر بی‌نیاز نیستند و به‌رغم نایاب بودن، باید به یافت و مطالعه آن بپردازند. ناشر در دیباچه خویش بر این اثر، در باب موضوع آن چنین آورده است:
«در میان شهدای محراب، حضرت آیت‌الله اشرفی‌اصفهانی، شخصیت بزرگ و وارسته‌ای که امت حبیب‌بن مظاهرش می‌خواند و امام خود را ارادتمند 60 ساله وی خطاب کرد و مصداق بارز رجال صدقوا ما عاهدوا... علیه‌اش نامید، جایگاه خاصی دارد. آری شهادت سالک راه حق و پیر محراب که محاسن سفیدش با خون سرخش پیوند دیرباز شیعه را که عصاره مظلومیت در کنار حقانیت بود، نوید داد و جمعه را با تمامی فضایلش، در گودی محراب به مصیبتی بزرگ مبدل ساخت و شهادت مظلومانه‌اش، رحمت را برای مسلمین و ذلت و خواری را برای کفار و منافقین به ارمغان آورد. این نیز خود یکی از ویژگی‌های بارز مؤمن متقی و عالم ربانی است که حیاتش مایه برکت و وفاتش مایه حیات است که در هر دو صورت در جریان رشد کمال انسانی چه جسمانی و چه روحانی تأثیر بسزایی دارد. شهادت این عالم بزرگ ربانی یک بار دیگر نشان داد که انتهای مقصد برای مؤمنین، صعود به بهترین قله کمال انسانی یعنی شهادت و برای منافقین و کفار ضد خدا و استکبار جهانی، سقوط به عمیق‌‌ترین نقطه فضاحت، یعنی انتحار است، همانگونه که قبل از آن عارفان عاشق شهادت در محراب جمعه، یعنی آیت‌الله مدنی، آیت‌الله دستغیب و آیت‌الله صدوقی این را به اثبات رساندند. در جمعه‌هایی که این سالکان راه طریقت، در محراب خونین جمعه شربت شهادت نوشیدند، در کنار آنان، فاعلان این فاجعه نیز هلاک شدند! آری در هر چهار جمعه، دو نفر با هم دنیا را وداع کردند، اما یکی رجعت به والا‌ترین قله ارزش‌های انسانی(لقاءالله) و دیگری به پایین‌‌ترین درجات انسانی که خداوند بدتر از حیوانش نامید(اسفل السافلین) رسید و فاصله این دو جریان خود و باطل می‌باشد. آری شهادت تمامی صالحان تاریخ از آدم تا خاتم و از کربلای خونین سالار شهیدان حسین‌بن علی(ع) تا کربلای ایران و شهدای بزرگی همچون مطهری و مفتح و شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی و یارانش در کنار تمامی شهدا بالاخص شهدای محراب و رهرو دیگر این کاروان شهید بزرگوار یعنی حضرت آیت‌الله اشرفی اصفهانی، اثباتگر مطلب پرباری است که پیوند خورده با نفس خلقت انسان می‌باشد و یقیناً چیزی جز این نیست که آن کسانی که راه طریقت و صراط مستقیم که امروز تبلور آن در تابعیت از ولایت فقیه و تعهد به مکتب انسان‌ساز اسلام می‌باشد را فرا راه خود قرار دادند، محکوم به طهارت و رستگاریند و آنانکه جدا از این جریان، مستقلاً راهی را برای خویش انتخاب کردند، سرانجامی جز ذلت و ظلمت نخواهند داشت که نمونه‌های فراوان آن را در این مدت کوتاه که از انقلاب پربار اسلامی‌مان می‌گذرد، بار‌ها و بار‌ها مشاهده کردیم که این نمونه‌‌ها خود سند گویایی است بر این ادعا...»
