استاد ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به وجود ایهام به عنوان یکی از خصوصیات اشعار حافظ معتقد است: شعر لسانالغیب را نباید مثل روزنامه بخوانیم و تفسیر کنیم، باید یاد بگیریم چطور از هنر به طور کلی و از شعر او استفاده کنیم.
احمد تمیمداری، استاد ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی در رابطه با اهمیت شناخت هنرهای ایرانی برای درک شعر حافظ به ایرنا گفت: تفاوت شعر حافظ و شعر غربی در این است که شعر غربی حالت نردبانی دارد و پلهپله بالا میرود و ترتیب دارد، اما شعر شرقی و به ویژه شعر حافظ، نردبانی نیست بلکه دایرهای است و یک نقطه مرکزی دارد. از آن نقطه خطوط بسیاری را میتوان به سمت شعاع برد، این خطوط از جهاتی به هم مرتبط میشوند و از جهاتی دارای استقلال هستند. شعر حافظ به گونهای است که انگار بیتها با هم ارتباطی ندارند، اما یک مرکز در آن غزل پیدا و از آن مرکز، خطوط منشعب میشوند و از هر نقطه به نقطه دیگر نیز میتوان متصل شد.
این استاد ادبیات با اشاره به ترجمههای غزلیات حافظ و کلیله و دمنه به دیگر زبانها اظهار داشت: این شیوه داستان در داستان سخن گفتن با ترجمه این آثار به اشعار و ادبیات غربی وارد شده است. اگر به دربارهای قدیم دقت کنید، از یک راهرو به سه راهروی دیگر میرسیدید. این مسیر برای آن بود که در زمان حمله دشمن، راه فرار تشخیص داده نشود، مشابه آن را در کوچههای قدیم تهران میبینید؛ کوچههایی که به نظر بنبست هستند، اما وقتی وارد آن میشوید از دو سو راه دارند.
وی با بیان اینکه شعر برای استعلاست، اضافه کرد: شعر برای تعالی روحی انسان است، برای جنبههای استعلایی و ترقی هنری است. ما باید این مسیر را به دیگران نشان بدهیم، در همین ایران بسیاری از افراد با حافظ مخالف هستند و در رد حافظ کتابهایی نوشتهاند. فکر کردهاند اگر در شعر حافظ اسم شراب به کار رود، دیگر انحراف اتفاق افتاده، اما در قرآن هم از این کلمات استفاده شده است.
تمیمداری با تأکید بر تأسیس مراکز پژوهشی در حوزه ادبیات فارسی، گفت: باید بتوانیم بگوییم هر شعری بر مبنای خیال سروده میشود و نباید از آن سوءاستفاده شود. شعر حافظ را نباید مثل روزنامه ترجمه کنیم و همه باید یاد بگیرند چگونه از هنر استفاده کنند. هنر بزرگترین نعمت الهی روی زمین است که باید نگهداری از آن را بدانیم.