در میان همه نیاز‌های بشر، امنیت از اهمیت و اولویت بیشتری برخوردار است. امنیت اولاً امری نسبی بوده و هیچ‌گاه امنیت مطلق دست‌یافتنی نیست، ثانیاً بعد احساسی و بالقوه امنیت به مراتب قوی‌تر و ملموس‌تر از بعد واقعی و بالفعل آن است. به عنوان مثال ترس یک کودک در جنگلی مخوف و ترسناک در دل شب با انواع خطرات و نعره حیوانات درنده کاملاً منطقی و عقلانی است، اما اگر پدر این کودک در کنار او حاضر شود کودک احساس امنیت می‌کند و در عین حالی که همه مظاهر و مصادیق خطر در جنگل هنوز موجود است، اما با احساس آرامش ایجاد شده در کودک که ناشی از حضور مؤثر و اقتدار پدر است، دیگر از ترس کودک اثر و خبری نیست. جامعه و مردم نیز هنگامی احساس آرامش و امنیت خواهند کرد که شاهد حاکمیت قانون و اقتدار نهاد‌های مسئول باشند و نقش نیروی انتظامی در حاکمیت قانون و اقتدار نظام از سایر نهادها پررنگ‌تر و برجسته‌تر است.
مهم‌ترین خواسته مردم از حکومت‌ها امنیت است و فلسفه وجودی حکومت‌ها، ایجاد فضای آرامش روحی و روانی و استقرار و ارتقای امنیت در سطح جامعه است. مولای متقیان حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند: «امنیت، نعمت ناشناخته‌ای است که تا از بین نرود، ارزشش پدیدار نمی‌شود». اگر امنیت جامعه به هر دلیلی مخدوش و یا حتی متزلزل شود شیرازه امور و نظم و انتظام اجتماعی از هم گسسته و هیچ صنف و گروهی در چنین شرایطی قادر به انجام کار نخواهد بود.
مقام معظم رهبری می‌فرمایند: «آنچه مردم از نیروی انتظامی متوقع هستند چیست؟ مردم می‌خواهند نیروی انتظامی قوی و مقتدر باشد، هوشمند و پیچیده باشد، سالم و امین باشد، سریع و به هنگام باشد، مؤدب و اهل بیان و تفاهم با مردم باشد، این انتظارات مردم از نیروی انتظامی است. شما در بخش‌های قابل توجهی، این لیاقت و آمادگی را از خودتان نشان دادید». نیروی انتظامی پیشانی نظام اسلامی و شاخص‌ترین چهره به‌عنوان نماد اقتدار حکومت در بستر جامعه است؛ زیرا امور روزمره بسیاری در اجتماع به او واگذار می‌شود؛ به گونه‌ای که حتی یک روز هم نمی‌توان بدون حضور پلیس در جامعه سر کرد. ۱۰ ویژگی برجسته فوق‌الذکر، ابعاد مهم اخلاقی و شخصیتی کارکنان و سازمان نیروی انتظامی را معین می‌کند. حاصل جمع این ۱۰ ویژگی، اقتدار نیروی انتظامی را رقم می‌زند و اقتدار نیروی انتظامی، اقتدار نظام اسلامی را تصویر می‌کند.
ماده ۳ قانون تشکیل نیروی انتظامی مصوب تیرماه سال ۱۳۶۹، هدف از تشکیل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران را «استقرار نظم و امنیت و تأمین آسایشی عمومی و فردی و نگهبانی و پاسداری از‌دستاورد‌های انقلاب اسلامی در چهارچوب این قانون در قلمرو کشور جمهوری اسلامی ایران» تعیین کرده و در میان همه نهادها، سازمان‌ها و ارگان‌های مسئول در حوزه امنیت، نیروی انتظامی بیشترین و متنوع‌ترین وظیفه، نقش و مسئولیت را در ارتباط مستقیم با مردم در حوزه نظم، انضباط، آرامش و امنیت اجتماعی دارد و بی تردید تحقق وظایف و نقش‌های این نیرو مستلزم تلاش مستمر و بی وقفه برای ایجاد نیرویی کارآمد، قوی، مقتدر، هوشمند، پیچیده، سالم، امین و قابل اعتماد، سریع، بصیر، به هنگام، مؤدب، اهل بیان، اهل مدارا و تفاهم با مردم است. ماده ٤ همین قانون مأموریت و وظایف نیروی انتظامی را استقرار نظم و امنیت و تأمین آسایش عمومی و فردی، و مقابله و مبارزه قاطع و مستمر با هر گونه خرابکاری، تروریسم، شورش و عوامل و حرکت‌هایی که مخل امنیت کشور باشد، با همکاری وزارت اطلاعات تعیین نموده است.
کارکنان این نیرو به‌عنوان خدمتگزاران صادق و بااخلاق نماد عزت و افتخار و عامل آرامش روحی و اجتماعی جامعه و اعتماد مردم به نظام اسلامی هستند. حضور مقتدرانه نیروی انتظامی در عرصه‌های متنوع مأموریتی، به اندازه‌ای که آرامش و امنیت قانون شکنان و برهم زنندگان نظم عمومی را مخدوش می‌کند، به همان میزان و بلکه بیشتر سبب آرامش روحی مردم و امنیت جامعه خواهد شد. در پناه چنین نیروی مقتدر و متخلقی، مردم نیز احساس مسئولیت بیشتری کرده و در وسط میدان و در کنار نیروی انتظامی، در مقابله با تهدید‌کنندگان امنیت و آرامش حاضر خواهند شد.
