وزیر تازه‌وارد ورزش و جوانان گویی به خوبی به حقایق واقف است، این را می‌توان از صحبت‌هایی که در زورخانه بین‌المللی شهید لنگری‌زاده کرمان در جمع پیشکسوتان ورزش این استان در آیین رونمایی از تمبر پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو به زبان آورده است، دریافت. اشاره به اینکه شکوه و عظمت ورزش جانبازان و معلولان قابل ستایش است و مهم‌تر از همه تأکید بر اینکه اهمیت افتخارآفرینی جانبازان و معلولان آنجا بیشتر نمود پیدا می‌کند که این عزیزان نمی‌توانند همچون بقیه افراد در هر شرایط و موقعیتی تمرین کنند و آمادگی بدنی خود را ارتقا دهند و در یک شرایط خاص در تمرینات شرکت می‌کنند و با عزم و اراده‌ای جدی است که توانمندی خود را افزایش می‌دهند، نشان از آگاهی و شناخت کامل سجادی در خصوص شرایط ورزشکاران پارالمپیکی و مشقات تمرین کردن آن‌ها برای دستیابی به موفقیت‌های مختلف (با توجه به شرایطی که دارند) دارد. شناختی که می‌تواند جای امیدواری داشته باشد برای تغییر نگاه مسئولان به ورزشکارانی که درد‌دل‌های‌شان این روز‌ها و به فاصله چند هفته بعد از پایان رقابت‌های پارالمپیک توکیو در خصوص عدم امکانات و بی‌توجهی‌ها شنیدنی است.
صدالبته که سجادی تازه ابتدای مسیر است و هیچ خرده‌ای بابت کاستی‌ها و بی‌توجهی‌های مدیران و وزیران قبلی نمی‌توان به او گرفت و قصاص قبل از جنایت کرد، اما با توجه به اشاره درستی که وزیر ورزش به شرایط خاص ورزشکاران پارالمپیکی برای تمرین کردن و رسیدن به عنوان‌های مختلف داشته، این انتظار می‌رود که در راستای آگاهی که از وضعیت این قشر از جامعه دارد گام قابل توجهی در راستای حل و فصل مشکلات آن‌ها چه در زمینه امکانات و چه دیگر مسائلی که عمده آن بی‌شک مالی است، بردارد.
وزیر ورزش بی‌تردید کوچک‌ترین نقشی در زمینه شرایطی که پارالمپیکی‌ها برای رسیدن به سکو‌های پارالمپیک و دیگر مسابقات تحمل می‌کنند، ندارد، اما حال که می‌داند آن‌ها با چه سختی‌هایی برای افتخارآفرینی تلاش می‌کنند انتظار می‌رود با برداشتن باری از روی شانه‌های آن‌ها خودی نشان دهد و قدردان زحمات آن‌هایی باشد که خود تأکید دارد که شکوه و عظمت‌شان قابل ستایش است. ورزشکارانی که اگرچه به راستی همانطور که وزیر ورزش نیز بدان اشاره دارد در شرایطی بسیار متفاوت برای کسب افتخار برای ایران عزیز تلاش می‌کنند، اما نه تلاش‌های‌شان آنطور که باید دیده می‌شود و نه موفقیت‌های‌شان قدردانی که اگر غیر از این بود در تغییرات ایجاد شده و اصلاحیه‌ای که در خصوص قانون جذب قهرمانان ورزشی انجام شده بود، نگاهی هم به زحمات ورزشکاران نقره‌ای و برنزی هم می‌شد، اما وقتی در مهم‌ترین مسئله که تأمین شغل است و امرارمعاش، آقایان تصمیم‌گیرنده چشم بر شرایط خاص پارالمپیکی‌ها می‌بندند و بعد از انتقاد‌های بسیار تنها طلایی‌ها را مدنظر قرار می‌دهند، نمی‌توان مدعی شد که از موفقیت‌های آنان آنطور که باید تقدیر شده یا می‌شود.
با وجود این اظهارات وزیر ورزش که نشان از اشراف کامل او بر شرایط خاص ورزشکاران پارالمپیکی دارد، می‌تواند روزنه امیدی باشد برای تغییر نگاه آقایان مسئول به قشری که با شرایطی طاقت‌فرسا برای کسب موفقیت تلاش می‌کنند و با مدال‌ها و عنوان‌های در خور توجه خود روح امید را به جامعه تزریق می‌کنند. ورزشکارانی که‌ای کاش وزیر جدید ورزش و جوانان در راستای تقدیر لسانی که از آن‌ها بابت موفقیت‌های‌شان داشته، گامی عملی نیز برای آن‌ها بردارد و اندکی از مشکلات بی‌شمارشان را حل و فصل کند و تنها به این تقدیر زیبا بسنده نکند تا شاهد شکوه هرچه بیشتر ورزشکارانی باشیم که به راستی طی همه این سال‌ها با وجود تمام نامرادی‌ها و بی‌توجهی‌ها برای پرچم پرافتخار کشورشان گل کاشتند.
