برنامه‌های سیما با موضوع شعر نه برای مخاطب عام جاذبه دارند و نه مخاطب خاص را اقناع می‌کنند. بدترین زمان کنداکتور برنامه‌ها، عموماً آخر شب به این برنامه‌ها اختصاص دارد و گویی شعر تنها زینت‌المجلس این برنامه‌هاست و کارکردی ندارد.
در چرایی موفق نبودن برنامه‌های رسانه ملی می‌توان علل متعددی را ذکر کرد. کامران شرفشاهی که هم در حوزه رسانه فعال است و هم انتشار چند عنوان کتاب شعر را در کارنامه خود دارد، علت اصلی را در این می‌داند که برنامه‌های سال‌های اخیر به حضور چهره‌های خاص بسنده کرده‌اند. او در این رابطه به تسنیم می‌گوید: صدا و سیما از کارشناسان زبده‌تری استفاده نمی‌کند. کسانی که تهیه‌کننده این برنامه‌ها هستند یا شناخت کافی نسبت به شاعران امروز ندارند یا توانایی برقراری ارتباط با طیف گسترده‌ای از آن‌ها را ندارند، به همین دلیل برنامه‌هایی که طی سال‌های گذشته تهیه شده‌اند هم از نظر جذابیت سطح کیفی خوبی نداشته و هم در جذب گسترده مخاطب ناتوان ظاهر شده‌اند. وی ادامه می‌دهد: ما نیازمند یک نگاه فراگیر در حوزه فرهنگ هستیم. به گمان من، بعد از دوره‌ای که زمزمه‌های کمبود بودجه در صدا و سیما شنیده شد، کم‌کم کار به دست تهیه‌کنندگانی افتاد که احاطه و اشراف کافی نسبت به ادبیات کشورمان نداشتند و به این فکر نمی‌کردند که چه بر سر اعتبار رسانه ملی خواهد آمد. گاه با کارکنانی در این امر مواجه میشویم که تخصص قابل ملاحظه‌ای ندارند و حتی انگیزه کافی نیز در آن‌ها برای ساختن یک برنامه مطلوب دیده نمی‌شود، از این جهت است که برخی برنامه‌های فرهنگی و ادبی طی سال‌های اخیر باری به هر جهت حرکت کرده‌اند.
شرفشاهی در این‌باره می‌گوید: از جذابیت‌های رادیو و تلویزیون در گذشته، موسیقی و ترانه بود، این در حالی است که در سال‌های گذشته با رکود در این زمینه مواجه هستیم. کار‌هایی که پخش می‌شوند، عمدتاً قابل دفاع نیستند و این امر به دلیل انقطاع ارتباط میان مخاطب، ترانه‌سرا، خواننده و آهنگساز است. برخی خوانندگان ما ترانه را نمی‌شناسند و حتی با بار معنایی کلمات آشنایی ندارند. بار‌ها نیز دیده شده که نامی از ترانه‌سرا برده نمی‌شود.
