من می‌خواهم مسئله حجاب را ذکر کنم و اشاره کنم: پول‌های زیادی خرج می‌کنند، فعالیت زیادی می‌کنند، صد‌ها رسانه را - از انواع و اقسام رسانه‌ها- به کار می‌گیرند برای اینکه بتوانند روی این نقطه حساس، [یعنی]نقطه هویت مستقل فرهنگی زن مسلمان اثرگذاری کنند. دشمنان ما واقعاً خودشان را در خارج از کشور [برای این کار]می‌کشند. از طُرق مختلف؛ حالا چقدر پول خرج می‌شود برای اینکه بتوانند این تلویزیون‌ها و این رادیو‌ها و این فضای مجازی و این سایت‌های اینترنتی را به کار بیندازند - مدام تبلیغ بکن، بگو، بگو، صد بار- که چه بشود؟ که نتیجه‌اش بالاخره این بشود که مثلاً فرض کنید چهار دختر فریب بخورند و در خیابان حجابشان را بردارند. این همه خرج، این همه زحمت، این همه فکر، پشت سر این کار است، دارند تلاش می‌کنند، [اما]تلاششان عقیم است؛ نتیجه‌اش این است که چهار نفر - حالا چهار دختر در گوشه کناری- فریب بخورند یا انگیزه‌های گوناگونی پیدا کنند؛ بعضی‌شان هم ممکن است پول بگیرند -حالا من نمی‌دانم، نمی‌توانم قطعاً بگویم- و این روسری را از سرشان بردارند یعنی مثلاً ما چه شدیم! نتیجه همه آن تلاش، خلاصه می‌شود در این نتیجه کوچک حقیر. (۱۷/۱۲/۱۳۹۶)
خودنمایی و جلوه‌فروشی، یک لحظه است و آثار سوء آن برای کشور، برای جامعه، برای اخلاق، حتی برای سیاست، آثار مخرب و ماندگار است. در حالی که ملاحظه عفاف، ملاحظه حدود شرعی در رفتار و حرکات بانوان، اگر چنانچه سختی‌هایی داشته باشد، سختى کوتاهی است، اما آثارش، آثار عمیق و ماندگاری است. خود خانم‌ها خیلی باید مراقبت کنند مسئله حجاب را، مسئله عفاف را، وظیفه آنهاست، افتخار آنهاست، شخصیت آنهاست. حجاب مایه تشخص و آزادی زن است؛ برخلاف تبلیغات ابلهانه و ظاهربینانه مادی‌گرایان، مایه اسارت زن نیست. زن با برداشتن حجاب‌های خود، با عریان کردن آن چیزی که خدای متعال و طبیعت پنهان بودن آن را از او خواسته، خودش را کوچک می‌کند، خودش را سبک می‌کند، خودش را کم‌ارزش می‌کند. حجاب وقار است، متانت است، ارزشگذاری زن است، سنگین شدن کفه آبرو و احترام اوست؛ این را باید خیلی قدر دانست و از اسلام باید به خاطر مسئله حجاب تشکر کرد؛ این جزو نعمت‌های الهی است. (۲۳/۲/۱۳۹۱)
همیشه به شکل غلطی در نظام‌های طاغوتی به زن نگاه شده؛ امروز در غرب هم همین جور است. حالا عده‌ای از زنان - مثل خیلی از مردان - در همین نظام‌های غربی شخصیت‌های برجسته و محترم و پاکیزه‌ای ممکن است دربیایند، لیکن نگاه عمومی به زن که در فرهنگ غربی نهادینه شده، نگاه غلطی است. نگاه ابزاری است، نگاه اهانت‌آمیز است. از نظر غرب، علت اینکه شما نباید در چادر باشید، نباید حجاب داشته باشید، این نیست که آزاد باشید. شما دارید می‌گویید من با حجاب هم آزادی دارم. او چیز دیگری مورد نظرش است؛ زن را برای نوازش چشم مرد، برای بهره‌وری نامشروع مرد، می‌خواهند به شکل خاصی در جامعه ظاهر بشود. این، بزرگ‌ترین اهانت به زن است؛ حالا ولو با چندین لفّاف تعارف‌آمیز این را بپوشانند و اسم‌های دیگری رویش بگذارند. (۲۸/۷/۱۳۸۸)
در نظام اسلامی محدودیتی که به وجود می‌آید که این محدودیت بر طبق فطرت انسانى زنانه است. هم برای مرد‌ها محدودیت است، به یک کیفیتی، هم برای زن‌ها به کیفیت دیگری محدودیت است. کمک‌کننده به این است که نیرو‌های آن‌ها هرز نرود و حتی‌المقدور در جهت درستی به کار بیفتد که آن وقت نتیجه‌اش می‌شود رشد فکری، علمی و عملی در جامعه زنان که امروز شاهدش هستیم. این نکته اول. اینکه گفته می‌شد - و البته هنوز هم بعضی‌ها با غفلت تمام می‌گویند - مگر می‌شود با حجاب و با رعایت حدود شرعی و اسلامی، جامعه زنان رشد کند، تکلیف مسئله زن در نظام اسلامی چه می‌شود، این جواب عملی‌اش، جواب عینی‌اش، همین وجود مجموعه عظیم نخبگان زن در جامعه ماست که هیچ وقت ما در کشور چنین وضعی را نداشتیم. در دوره طاغوت هم نبوده، قبل از آن هم که وضع تعلیم و تربیت از جهت دیگری اشکال داشته است. امروز در نظام اسلامی بحمدالله این فراهم است. حالا تعداد بیشتر برگزیدگان دختر در دانشگاه‌ها و امثال آن، این‌ها مسائل درجه۲ است؛ مسئله درجه یک این است که همین مجموعه زنان نخبه توانسته‌اند در نظام جمهوری اسلامی در بخش‌های مختلف بدرخشند. (۱۳/۴/۱۳۸۶)
شما ببینید الان چقدر خرج می‌کنند و زحمت می‌کشند برای اینکه حجاب را در دنیا از بین ببرند؛ کشور‌هایی که خودشان را مهد آزادی هم می‌دانند، می‌بینید که چه می‌کنند برای مبارزه با حجاب. حالا همه آن تشکیلاتی که با حجاب مبارزه می‌کنند یک طرف، این خواهر ورزشکار مؤمن و دختر جوان ما که با حجاب اسلامی و لباس محجب - یا با چادر یا با آن شکل زیبای ارزشی - جلوی دوربین‌های دنیا ظاهر می‌شود و نشان می‌دهد که به این ارزش پایبند است و این صحنه در همه دنیا منعکس می‌شود، این یک طرف دیگر. او در واقع با این کار، همه آن تبلیغات را خنثی می‌کند. (۱۴/۷/۱۳۸۳)
