سال‌ها حضور دکتر توکل در هیئت رئیسه فیلا سود زیادی برای کشتی ایران داشت و مانع از اتخاذ تصمیماتی می‌شد که به ضرر ورزش اول ایران باشد، به‌طوری‌که همه دنیا می‌گفتند فیلا را توکل می‌چرخاند، نه فقط، چون دکتر توکل یکی از افراد تأثیر‌گذار در بحث‌های داوری فیلا بود که تأثیر زیادی نیز روی نتیجه تصمیمات گرفته شده داشت که از جمله آن ملقی کردن تصمیمی بود که برای برگزاری همزمان و کنار هم کشتی زنان و مردان گرفته شده بود. تصمیمی که امروز بعد از دوران حضور دکتر توکل به اجرا درآمده است. بعد از آن، اما اگرچه خادم نیز در مقطعی در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی حضور داشت، اما هرگز دوران طلایی توکل تکرار نشد و حالا شرایط برای کسب دوباره کرسی هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی وجود دارد و لالوویچ صراحتاً از حضور سوریان در این پست استقبال می‌کند، اما رسیدن به این موفقیت نیازمند حمایت‌های داخلی و البته لابی‌های خارجی است.
کار ساده‌ای نیست. اگرچه سوریان ورزشکاری شناخته شده در عرصه جهانی است، اما همه او را به عنوان یک قهرمان و نه یک مدیر می‌شناسند و حالا سوریان باید خود را به عنوان یک شخص مدیریتی به دنیا معرفی کند. کاری که بسیار دشوار است و نیازمند حمایت‌های همه‌جانبه داخلی و برقراری روابط با دیگر اعضا که لازمه آن ایجاد ارتباط با رأی‌دهندگان است.
پالس مثبت رئیس اتحادیه جهانی کشتی می‌تواند روزنه امیدی باشد برای آنکه کشتی ایران بعد از خادم بار دیگر موفق به کسب کرسی هیئت رئیسه اتحادیه کشتی شود، خصوصاً که با توجه به حمایت ضمنی لالوویچ پرواضح است که حالا توپ در زمین ماست و باید از این فرصت برای حضوری دوباره در هیئت رئیسه استفاده کنیم. با وجود این لازمه کسب این موفقیت همانطور که رئیس اتحادیه جهانی نیز بر آن تأکید دارد گرفتن نظر مثبت تک‌تک رأی‌دهندگان است. مسئله‌ای که نشان از نقش مهم دیپلماسی ورزشی دارد در کسب کرسی که بعد‌ها می‌تواند برای کشتی ایران سودمند باشد، خصوصاً که طی سال‌های اخیر بار‌ها و بار‌ها شاهد حق‌خوری‌های فاحشی بودیم. حق‌هایی که بی‌شک در صورت داشتن یک نماینده در فیلا، کشتی ایران می‌توانست برابر بسیاری از آن‌ها ایستادگی و مقاومت کند، اما نداشتن نماینده در اتحادیه جهانی همواره باعث خورده شدن حق مسلم کشتی‌گیران ایرانی شده است.
البته نمی‌توان در این راستا بی‌مهری‌های داخلی‌ها را هم نادیده گرفت. بار‌ها و بار‌ها شاهد بودیم که جناح‌بندی‌های سیاسی یا کج‌سلیقگی‌ها باعث شده از داخل پالس‌های منفی روانه نهاد‌های بین‌المللی شود. راپورت‌هایی که در بسیاری از موارد اختلاف‌نظر‌های شخصی دلیل اصلی آن بوده، اما در نهایت دود آن به چشم کشتی رفته و این دوبنده‌پوشان بودند که به‌رغم تلاش‌های فراوانی که داشتند، ضربه این بی‌مهری‌ها را خوردند. حال، اما یک‌بار دیگر این فرصت ایجاد شده تا کشتی ایران بعد از سال‌های پرفروغ حضور دکتر توکل و همچنین دوران خادم بار دیگر صاحب یکی از کرسی‌های هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی شود تا در تصمیم‌گیری‌ها نقش داشته باشد و به وقت لزوم بتواند مانع از حق‌خوری‌هایی شود که طی سال‌های اخیر دوبنده‌پوشان ایران را خاک کرده است.
لازمه رسیدن به این موفقیت، اما اتحاد، همبستگی و حمایت‌های همه‌جانبه داخلی است و صدالبته برداشتن گام‌های حساب شده برای رایزنی با تک‌تک آن‌هایی که قرار است در انتخابات هیئت رئیسه دست به قلم شوند و رأی دهند. رأی‌هایی که می‌تواند نام حمید سوریان را نیز شامل شود اگر قبل از روز انتخابات رایزنی‌های لازم برای گرفتن این رأی‌ها انجام شده باشد. کاری که به تنهایی از عهده سوریان برنمی‌آید.
