براتون اتفاق افتاده حتماً حین رانندگی، حواستون و فکرتون جایی باشه یا در حال حرف زدن با بغل دستیتون بوده باشید یا مشغول کار کردن با ضبط ماشین، عوض کردن آهنگ، نگاه کردن به گوشی... و یکهو خروجی مورد نظرتون رو رد کرده باشید؟... شرایط جوری است که امکان دنده عقب گرفتن ندارید و مجبورید برید جلوتر ببینید راه بهتر یا اصلاً راه دیگه‌ای وجود داره که به مقصد برسید و امان از ترافیک!... وقتی مسیر رو حتی با گوگل مپ هم چک می‌کنید می‌بینید وای! کلی دور شدید و با کلی تأخیر می‌رسید... چقدر خودتون رو سرزنش کردید؟ چقدر غر زدید؟ چقدر حتی بعضی‌هاتون بد و بیراه به ترافیک و ماشین‌های تو خیابون و حتی به خودتون گفتید؟... کاری به قسمت و اینکه حتماً خیریتی در این تأخیر یا هر اتفاق دیگه‌ای که از اون به بعدش میفته ندارم و نمیخوام اون بخش داستان را بررسی کنم. میخوام یه چیز دیگه بگم. میخوام بگم خیلی از رفتار‌های ما تو زندگی از بابت کم‌حواسی و بی‌توجهی، فراموشکاری و در اولویت قرار ندادن کار‌های مهم، ما رو از هدف اصلیمون دور میکنه. گاهی اینقدر دور میکنه که دست از رسیدن می‌کشیم. بله، از هدفمون به خاطر بی‌توجهی دور میشیم به همین راحتی!... اون هدف ممکنه انتخاب رشته تحصیلیت باشه یا حتی جایی که قراره درس بخونی، ممکنه کار یا شغلت باشه که در آینده‌ات تأثیر قابل توجهی داره، ممکنه رفیق یا دوستت باشه، نوشتن یه قرارداد، رفتن پای یک قرار، دیدن یک عزیز، سر زدن به کسی که مدت‌هاست چشم به راهته، انتخاب همسر یا رسیدگی به خانه و خانواده باشه... اون هدف حتی میتونه آب دادن به گل‌های گلدونی باشه که تشنه موندن و وقت آبیاریشونه... فکر کنم گرفتی مطلب رو! همه مسیر‌ها و هدف‌های زندگی، مثل بزرگراه‌های شهرمون، دوربرگردون هستند و خروجی بعدی ندارند که تو چند دقیقه تأخیر بندازنت و در نهایت برسی به مقصد...
گاهی با یک اشتباه سال‌ها از هدفت دور میشی و وقتی میرسی، نه تو اون آدم سابقی، نه هدفت هدفیه که قبلاً میخواستیش. خلاصه‌ش کنم، همه حواست رو جمع کن تا هدفت رو رد نکنی. رد هم کردی سریع بتونی خودتو جمع و جور کنی یا راهی و هدفی مشابه جایگزین کنی تا عقب نمونی یه وقت از اون چیزی که باید بهش برسی.
راهت رو سریع انتخاب و مشخص کن و فقط حرکت کن و برو تا برسی...
