تأکید ژاپن برای محدود کردن کاروان‌های اعزامی به المپیک نیز باعث نشد خدشه‌ای به سهم افراد غیرضروری در سفر به توکیو وارد شود و کمافی السابق و مانند دیگر رقابت‌های بین‌المللی شاهد حضور افراد متفرقه در اعزامی‌ها به توکیو ۲۰۲۰ بودیم، آن هم در شرایطی که بسیاری از مربیان ورزشکاران به دلیل محدودیت‌ها و جایی که دیگران اشغال کرده بودند از همراهی ملی‌پوشان المپیکی ایران بازماندند تا ورزشکاران ما در توکیو تنها باشند و بار دیگر شاهد آن باشیم که ورزشکاران و مسئولیت سختی که برابر جامعه دارند فدای افرادی شود که به قصد تفریح در بین نفرات اعزامی جای می‌گیرند!
آخرین برگ وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دولت تدبیر و امید هم اینگونه ورق خورد که ورزشکاران کشورمان از تنهایی و بی‌امکاناتی فریاد غربت سر بدهند و برخی در توکیو خوشگذرانی کنند. البته بهانه زیاد است، چه برای اعزام‌های غیرضروری، چه برای خط زدن نام مربیان از لیست همراهان و چه برای عدم وجود ساده‌ترین امکاناتی که ورزشکاران ایران را در توکیو انگشت‌نما می‌کند!
کسب سهمیه تمام مسیر رسیدن به المپیک نیست. این تازه اول راه است، راهی دشوار که ورزشکاران با هدف رفتن روی سکو آن را طی می‌کنند، اما در این مسیر حمایت و امکانات نیز اهمیت بسیاری دارد. مسئله‌ای که البته کوچک‌ترین توجهی به آن نمی‌شود و همین مسئله مثل همیشه پاشنه آشیل کاروان اعزامی ایران می‌شود. احسان حدادی که صدایش درآمد برای عدم اعزام مربی، همه او را ورزشکاری خواندند که هیچ رقمه راضی نمی‌شود و همواره دلیلی برای گله کردن دارد. اما مسئله‌ای که او پیش از اعزام با نارضایتی بیان کرد در توکیو یقه متین بالسینی، شناگر المپیکی ایران را گرفت. متین با ثبت زمان ۱:۵۹:۹۷ رکورد ملی شنای ۲۰۰ متر پروانه را شکست، اما از رسیدن به نیمه‌نهایی باز ماند، ولی چه بسا اگر مربی در کنار او بود و شرایط در توکیو برایش فراهم می‌شد تا ناچار نشود شبانه و پنهانی از استخر یخ برزیلی‌ها استفاده کند و دیگران برای گرم کردنش تایم بگیرند، می‌توانست یکی از نفراتی باشد که راهی نیمه‌نهایی می‌شود. اما با توجه به حضور افراد متفرقه در بین اعزامی‌ها به توکیو به نظر می‌رسد آقایان به جای توجه به شرایط ورزشکاران و مهیا کردن امکانات لازم برای حضور پرقدرت آن‌ها در میدان المپیک سرشان گرم جا دادن نفرات غیرضروری در لیست‌هایی است که به تناوب روانه ژاپن می‌شوند. البته به این‌ها باید حرفهای نازنین ملایی را هم اضافه کرد وقتی از این خجالت کشید که رقبایش جلیقه یخ داشتند و او تنها با حوله خیس ریکاوری کرد.
پیش از آغاز المپیک بار‌ها و بار‌ها به این مسئله اشاره شد که ورزشکاران به دلایل فنی و روحی روانی به حضور مربیان خود در این رقابت‌ها نیاز مبرمی دارند، اما تأکید ژاپنی‌ها برای محدود کردن اعزامی‌ها به توکیو بهانه خوبی بود تا با کشیدن قلم قرمز روی نام بسیاری از مربیان و نفراتی که حضورشان در این سفر در کنار ورزشکاران ضروری است جا برای آن‌هایی باز شود که سفرشان توریستی است و قصدی جز گردش و تفریح ندارند، حتی در شرایطی که کرونا بیداد می‌کند!
هنوز چند روز بیشتر از جلسه رئیس‌جمهور منتخب با صالحی‌امیری و تأکید رئیسی بر اینکه ورزشکار نباید دغدغه‌ای جز قهرمانی داشته باشد، نگذشته که شاهد حضور رئیس دفتر رئیس کمیته ملی المپیک در توکیو هستیم، آن هم در شرایطی که متین بالسینی مثل خیلی از ورزشکاران در این سفر بدون مربی خود راهی شد تا از تاکتیک‌های روحی روانی و فنی در لحظات سخت مسابقه و قبل از آن محروم باشد!
عدم حضور مربیان و کم بودن نفرات ضروری کادر درمان در حالی که توریست‌های کاروان اعزامی ایران همچنان به چشم می‌آیند در کنار کمبود امکانات ساده‌ای، چون جلیقه یخ، استخر یخ و از این دست موارد، این سؤال را مطرح کرده که نتیجه جلسات، گفتگو‌ها و تأکید‌هایی که برای حمایت از ورزشکاران، به خصوص در صحنه‌هایی، چون المپیک می‌شود، چیست که ورزشکاران امروز در المپیک به تنهایی بار مسائل و مشکلات بسیاری را به دوش می‌کشند. مسائل و مشکلاتی که بی‌شک تأثیر مخربی در عملکرد آن‌ها در آوردگاه بزرگی، چون المپیک دارد و دست‌آخر نیز بی‌هیچ تردیدی جای آسیب‌شناسی ناکامی‌ها این ورزشکاران هستند که بابت نتایج کسب شده سیبل انتقادات می‌شوند، نه آقایانی که شرایط را برای حضور پرقدرت آن‌ها چه از لحاظ فنی و چه روحی روانی مهیا نکرده‌اند. این نخستین بار نیست و بی‌شک آخرین بار هم نخواهد بود. سال‌هاست که ورزش ایران شاهد رفتار‌های غیرحرفه‌ای و خودخواهی‌هایی است که دود آن مستقیم به چشم ورزشکار و جامعه ورزش می‌رود، اما لذت آن را کسانی می‌برند که در وهله اول نقش توریست‌هایی را دارند که دست رد به سینه هیچ سفر برون‌مرزی نمی‌زنند و در وهله بعدی خود را عامل موفقیت‌ها و صدالبته مبرا از نقش داشتن در ناکامی‌ها می‌دانند. در حالی که بالعکس در مورد نخست کوچک‌ترین نقشی ندارند و عامل اصلی مورد دوم ناکامی‌ها هستند، حتی اگر به روی مبارک خود نیاورند!
