مصطفی تاج‌زاده، محکوم امنیتی فتنه ۸۸ در توئیتی نوشته: «اوضاع در افغانستان به ویژه درمورد زنان نگران‌کننده شده است. کم‌ترین وظیفه انسانی ما ایرانیان که تبعیض علیه زنان را روزانه تجربه می‌کنیم، حمایت از حقوق و حرمت و آزادی زنان افغانستان است. باید صریح و شفاف اعمال هرگونه محدودیت قرون وسطایی بر زندگی زنان در هر جای جهان را محکوم کنیم.»
مقایسه ایران و افغانستان به لحاظ وضعیت زنان خود به قدر کفایت گویای منطق سخن تاج‌زاده است، اما نکته آن است که تاج‌زاده چطور فقط از افغانستان و ایران می‌گوید و مثلاً نگران وضعیت زنان در عربستان نیست؟ در اروپا و امریکا هم ظلم علیه زنان کم نیست، اما مصطفی تاج‌زاده را نگران نمی‌کند! مثلاً در آلمان هر سه روز یک زن بر اثر خشونت خانگی به قتل می‌رسد یا آمار تجاوز به زنان در غرب بالاست.
جالب آنکه سعید لیلاز، تحلیلگر سیاسی و اقتصادی اصلاح‌طلب اخیراً در مورد روابط ایران و طالبان طعنه‌ای به کسانی زده بود که نگران وضعیت زنان در افغانستان هستند: «طالبان می‌تواند یکی از ابزار‌های بسیار نیرومند برای بازی‌های دیپلماتیک ایران در منطقه و جهان باشد. تمام کشور‌های جهان در پی تماس‌های جدید دیپلماتیک با طالبان هستند که بتوانند از کارت طالبان برای ترسیم صحنه جدید بین‌المللی در دوران پساترامپ استفاده کنند. ما، اما هنوز گیر یکسری کلیشه‌های قدیمی هستیم. مثلاً اینکه طالبان حقوق زنان افغانستان را رعایت نمی‌کند. اینکه مسئله ما نیست، مسئله مردم افغانستان است، بروند خودشان با خودشان حل کنند.»
تقصیر خودشان نیست
