سرویس ورزشی جوان آنلاین: رونالدو به دایی رسید. بی هیچ عجله‌ای و در حالی که شاید هنوز حداقل دو سال دیگر پیراهن تیم ملی پرتغال را برتن کرده و گل‌های بیشماری برای این تیم به ثمر برساند. اما آنچه که در پی رسیدن به این رکورد تاریخی که روزی دایی از پوشکاش روبوده بود دنیا را به وجد آورد منشی بود که نشان داد قهرمان همیشه قهرمان است.
در بازی سال ۲۰۰۳ با لبنان بود که دایی با گشودن دروازه حریف به موفق به شکستن رکورد ۸۴ گل زده ملی فرانس پوشکاش پاطلایی٬ افسانه ایی مجارستان شد. اگر چه آن زمان بحث‌های زیادی شد بر سر اینکه سه گل دایی از سوی فیفا پذیرفته نیست، اما در ادامه دایی که بر این باور بود حداقل ۲۰ گل دیگر برای تیم ملی خواهد زد موفق شد تا با ۱۰۹ گل زده نام خود را به عنوان آقای گل دنیا ماندگار کند. عنوانی که بعد از سال‌ها رونالدو با گلی که از روی نقطه پنالتی وارد دروازه فرانسه کرد به پای آن رسیده و حالا یک گل می‌خواهد تا عبور از مردی که سال‌ها آقای گل دنیا بود.
گرفتن رکورد دایی گذشتن از آن اتفاقی است که در هر صورت دیر یا زود رخ می‌داد. چرا که کمتر رکوردی در دنیا ماندگار می‌ماند به یک نام و رکورد‌ها در طول تاریخ بین نفرات مختلف دست به دست می‌شوند، اما آنچه طی روز‌های گذشته دنیای فوتبال را مفتخر کرده نه رسیدن رونالدو به رکورد دایی که رفتار قابل ستایش دو اسطوره گل زنی فوتبال دنیاست که ثابت کردند قهرمان همیشه قهرمان است.
عرق رونالدو از گلزنی به فرانسه خشک نشده بود که دایی با رفتاری مثال زدنی به تمجید از فوق ستاره پرتغالی برای رسیدن به رکوردش پرداخت و قبل از هرکسی این افتخار و موفقیت را به او تبریک گفت. تبریکی که البته پاسخ درخور توجه رونالدو را نیز در پی داشت تا جهان بار دیگر مقهور منش پهلوانی و رفتار به یاد ماندنی قهرمانانی شود که ثابت کردند اخلاق مداری به مراتب مهم‌تر و فراتر از رکورد زنی و کسب موفقیت‌های پی در پی است
رسیدن به رکورد دایی می‌توانست بازتابی گسترده‌تر از این داشته باشد، اما روزهاست که دنیا در تعظیم به جمله نگاری‌های دایی و رونالدو و احترام متقابل دو ابر قهرمانی است که موفقیت دیگران بیش از رکوردی که داشته و زده اند برایشان حائز اهمیت است. این همان نقطه عطفی است که ورزش در تمام دنیا خواهان آن است. احترام و اخلاق مداری که گاه جای خود را به خودخواهی و کبر و غرور و حتی نژاد پرستی می‌دهد تا عرق شرم بر پیشانی ورزش بنشیند و گاه نیز آنقدر غرور آفرین می‌شود تا افتخاری باشد بر پیشانی ورزش بابت داشتن چنین مهره‌های که احترام و اخلاق را در چند کلمه چنان معنا می‌کنند که دنیا را تا روز‌ها مقهور خود می‌کنند. رفتاری که می‌تواند درس خوبی باشد برای ما و ورزشکاران و حتی جوانان تا با سرلوحه قرار دادنش گامی در مسیر درست بردارند. فرهنگی که سالهاست فریاد آموزش آن را می‌زنیم، اما بی هیچ هزینه و بیلبورد و بنر و جلسه‌ای تنها با چند جمله چنان طنین انداز می‌شود که همه را به سکوت و احترام و امی دارد و البته ثابت می‌کند که فرهنگ سازی و کار کردن در زمینه اخلاق مداری نیازی به بنر و تشکیل جلسات پرتعداد و دادن شعار‌های پرتمطراق نیست فقط باوری می‌خواهد که دایی و رونالدو داشتند و به زیبا‌ترین شکل ممکن به تصویر کشیده و به نمایش گذاشتند. باور احترام به قهرمانی که معنای واقعی قهرمانی است.
