تیم ملی والیبال ایران عصر امروز در حالی آخرین بازی خود در مرحله گروهی لیگ ملت‌ها را مقابل آرژانتین برگزار می‌کند که کمتر کسی توقع کسب نتایج به دست آمده را داشت.
ایران کار را با دو شکست شروع کرد، دو شکست بد که حسابی توی ذوق علاقه‌مندان والیبال زد، اما پنج پیروزی خوب بعدی باعث شد همه آن دو باخت را فراموش کنند، یک فراموشی بد که با هشت باخت پشت سر هم بعدی دوباره یادمان انداخت که اگر می‌خواهیم بزرگی کنیم در دنیای والیبال باید از راه اصولی آن جلو برویم. هرچند این هشت باخت را می‌گویند که باید روی حساب شناخت کامل سرمربی از تیم و بحث آمادگی برای میدان المپیک گذاشت، اما باید به این نکته مهم هم توجه داشت که این هشت شکست اعتبار، حیثیت و شخصیت بین‌المللی والیبال ایران را که طی سال‌های گذشته به دست آمده بود زیر سؤال برد. واقعیت این است که دیگر هیچ تیمی در والیبال دنیا روی ایران حساب باز نمی‌کند. پوست‌اندازی و آماده‌سازی یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های تیم‌هاست، اما این روند نباید به جایی ختم شود که تیم تبدیل به زنگ تفریح بقیه شود. تیم ملی ایران در این دوره از رقابت‌های لیگ ملت‌ها به تیم‌هایی باخت که طی سال‌های اخیر کوچک‌ترین حرفی حتی مقابل تیم‌های دوم ما هم نداشتند، اما حالا برای والیبال ایران خط و نشان می‌کشند. ژاپن و استرالیا نمونه‌های بارز این واقعیت هستند. حالا ایران به ایستگاه آخر رسیده، تیمی که دیروز مقابل لهستان ۳ بر صفر بازی را واگذار کرد. آرژانتین حریف آخر ایران، تیمی است در حد و اندازه‌های خودمان. تیمی که در جدول رده‌بندی فقط به این خاطر بالاتر از ایران جا خوش کرده که ایران طی هشت بازی گذشته به اشتباهات خود باخته است. بازی امروز می‌تواند یک حسن‌ختام برای ایران در لیگ ملت‌ها باشد تا حداقل با برد از ایتالیا برگردیم و راهی المپیک شویم. اما نکته اینجاست که تیمی به ایران برمی‌گردد که برخلاف تیمی که رفت حالا دیگر نه روحیه دارد و نه انگیزه. تیمی که دیگر پدیده نیست و نامش هیچ ترسی در دل حریفان ایجاد نمی‌کند. والیبال روی دور باخت است، یک تیم بی‌روحیه و پراشتباه و این یعنی اینکه در المپیک کاری بسیار سخت پیش‌رو خواهیم داشت.
