عملکرد تیم ملی والیبال ایران در رقابتهای لیگ ملتهای والیبال، به خصوص در هفته دوم نشان از انتخاب درست و بجای فدراسیون داشت، چراکه برای نخستین بار شاهد حضور مربی بزرگی در والیبال ایران هستیم که برخلاف نفرات قبلی تنها به کسب برد در بازیهای پیشرو نمیاندیشد و افق دید گسترده و جسارت خوبی هم برای استفاده از جوانان دارد. جور والیبال ایران را همواره در مسابقات قبلی هفت، هشت بازیکن اصلی و ستارههای تیم میکشیدند، آن هم در حالی که با ۱۴ یا حتی ۲۰ بازیکن راهی مسابقات میشدیم، اما گاهاً شاهد یکی، دو تعویض بودیم و زحمت اصلی به گردن باتجربههای تیم میافتاد، به همین دلیل در مسابقات بعدی نظیر مسابقات جهانی خستگی مشهودی را در نفرات اصلی تیم شاهد بودیم. آلکنو، اما با جسارتی مثال زدنی در این دوره از رقابتها فرصت خوبی در اختیار جوانان تیم گذاشت. جوانانی که البته پاسخ اعتماد او را به بهترین شکل ممکن دادند، به طوری که جز دو بازی نخست که عدم نتیجهگیری در آن را میتوان به پای عدم شناخت سرمربی از تیمش گذاشت در ادامه عملکرد قابل قبولی را شاهد بودیم که نتایج خوبی را هم به دنبال داشت. این درست که برخی تیمها با نفرات اصلی خود نیامده اند و به جوانان خود میدان دادهاند، اما ما هم با جوانان خود راهی میدان شدیم و دیدیم که جوانان ما به مراتب از جوانان دیگر تیمها بهتر هستند. اعتماد آلکنو به جوانان تیم ثابت کرد که والیبال ایران جز معروف که بیشک یک استثناست برای تکتک ستارهها و باتجربههایش جایگزینهای خوبی دارد.