چندین نفر از چپ و راست و میانه کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری شده‌اند و تاکنون ده‌ها نشست رسمی و غیررسمی انتخاباتی برگزار شده ولی یک نفر یک برنامه برای حمایت از سینماگران یا کلی‌تر، هنرمندان رو نکرده است.
این حجم از بی‌تفاوتی نسبت به اهالی هنر واقعاً حقارت‌بار نیست؟ هنرمندان فقط زینت‌المجالسند که قاب‌های آقایان را مزین کنند؟
کجاست کاندیدایی که برنامه‌ای برای حمایت از معیشت هنرمندانی داشته باشد که کرونا، زندگی‌شان را کن‌فیکون کرده است؟ کجاست کاندیدایی که بیمه بیکاری هنرمندان را به سامان برسد؟ کجاست کاندیدایی که به جای تلفات بودجه به بهانه برگزاری جشنواره‌های مثلاً جهانی، بیت‌المال را صرف ارتقای معیشت امثال اسدالله یکتا‌ها و جواد گلپایگانی‌ها و اصغر سمسارزاده‌ها کند؟
باعث تأسف است که در برنامه‌های انتخاباتی رسانه ملی حتی یک کلمه درباره هنرمندان مطرح نمی‌شود و در مقابل پرسنل این رسانه برای ضبط رپرتاژ از جشنواره‌های هزینه‌زای بی‌فایده صف می‌کشند.
آقایان کاندیدا! کدام‌تان برنامه‌ای جامع و فراگیر دارید برای حمایت از هنرمندان ایران که پس از کرونا بدترین شرایط اقتصادی را تجربه کرده‌اند؟
کدام‌تان برنامه‌ای دارید برای راه‌اندازی فقط یک بیمارستان تخصصی برای هنرمندان؟ کدام‌تان برنامه‌ای دارید برای تأمین اقلام ضروری زندگی هنرمندان در تمام ایام سال؟ کدام‌تان برنامه‌ای دارید برای پیدا کردن یک بیمه درمانی جامع برای هنرمندان؟
آقایان کاندیدا! همه جمعیت هنرمندان به ۱۰۰ هزارنفر هم نمی‌رسد ولی در این سال‌ها حتی ۱۰ سبد کالای ارزان‌قیمت میان این جمعیت توزیع نشده است!
اینکه هنرمندان ایرانی بعد از سال‌ها حتی بیمه بیکاری ندارند واقعاً یک اهمال مدیریتی است. در سال‌های اخیر بار‌ها و بار‌ها نشست‌های مختلفی برای رونمایی از خدمات ارائه شده به هنرمندان برگزار شده ولی آنچه پیداست اینکه کمتر نشستی بوده که فایده‌ای عملی برای هنرمندان داشته باشد و اغلب همه چیز در حد حرف و شعار باقی مانده است.
بسیاری از اصناف و اقشار اجتماع از فرهنگیان تا پزشکان، مهندسان، تاکسی‌داران و.. ورای حمایت‌های بیمه‌ای مناسب، دارای صنوفی هستند که به جای سیاسی‌بازی، اهم وقت خود را صرف اعتلای معیشتی اعضا و حفظ کرامت آن‌ها نموده‌اند ولی درباره هنرمندان چه؟
هنرمندان جزو مظلوم‌ترین اقشار جامعه بوده‌اند و شده ریاضت بکشند ولی کمتر پیش آمد که زبان به گلایه‌های تند بگشایند، با این حال در این سال‌ها و به خصوص بعد از کرونا، آنقدر اقتصاد هنر تضعیف شد که تقریباً هنرمندان تمام رشته‌ها زبان به گلایه و اعتراض گشودند و خواستار حل جامع مشکلات خویش شدند.
آقایان کاندیدای ریاست جمهوری! هنرمندان چیز زیادی نمی‌خواهند، همین که امنیت شغلی آن‌ها را فراهم کنید و بیمه بیکاری‌شان راه بیفتد و یک بیمه درمانی قدرتمند برایشان فراهم کنید و یک تعاونی مصرف خرید اعتباری ارزاق داشته باشند، بسیار کمک‌حال آنهاست. امید که کاندیدا‌های محترم از همین حالا برنامه‌ای ضربتی و فوری برای ارتقای معیشت هنرمندان داشته باشند تا بعد از ورود احتمالی به پاستور و با اجرایی کردن برنامه، قدری از مشکلات اهالی هنر را رفع کنند.
*منتقد سینما
