سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: علی سرتیپی، تهیه‌کننده سینما با بیان این مطلب درباره بی‌اعتنایی جشنواره جهانی فجر به فیلم‌های ایرانی به تسنیم گفت: چرا نباید از کارگردانان ایرانی خوبمان حرف بزنیم؟ البته من منکر اهمیت بخش خارجی این جشنواره‌ها نیستم، اما به شرطی که به بخش داخلی خودمان نیز اهمیت بدهیم. با ورود بخش خصوصی به فرهنگ ما این روال به وجود آمد که باید هزینه کنیم تا دفاتر فیلمسازی‌مان را حفظ کنیم. خیلی از اقداماتی که این آقایان انجام می‌دهند برای این است که دفاتر فیلمسازی خودشان را بزرگ کنند. سرتیپی در ادامه عنوان کرد: ما خودمان را چه در سینما و چه در تلویزیون مقلد غربی و هالیوودی نشان می‌دهیم تا با تعامل و همکاری با خارجی‌ها خودمان را بزرگ کنیم و بقای ما تضمین شود، والا ۴۲ سال است که در سینما هیچ‌گونه برنامه هنری غیر از تقلید ندیده‌ایم. متأسفانه روی سیاست اینکه خودمان را مقلد کنیم تا بقا داشته باشیم سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. من به هند رفتم و فیلمی درباره امام حسین (ع) ساختم، ولی همین فیلم را به جشنواره‌های خودمان دادیم، اما می‌گویند باشد برای وقتی دیگر. سریال‌های ما مدام از خواستگاری حرف می‌زنند، حتی اگر درباره احضار روح باشد. وی افزود: دبیر محترم جشنواره گفتند که هزینه برگزاری جشنواره اندازه یک نصفه فیلم است. من سؤالم این است که هزینه‌های جشنواره چگونه متراژبندی می‌شود؟ متراژ شما در خرج کردن هزینه‌ها چیست؟ بله اگر بخواهیم از اسکار کسی را بیاوریم هزینه دارد، اما آوردن بچه‌های خودمان که این‌قدر هزینه ندارد. در جشنواره جهانی می‌توانید از فیلم‌های هنری خارجی استفاده کنید و آن‌ها در جشنواره شما شرکت کنند و جشنواره شما را بشناسند، اما طریق شناخت این نیست که شما التماس خارجی‌ها را بکنید که ایران هم جشنواره دارد و تشریف بیاورید در جشنواره ما شرکت کنید، چون جشنواره محتوایش را از دست داده است و حرفی برای گفتن ندارد، مجبوریم نفر بفرستیم تا رایزنی کند تا فلانی به جشنواره ما بیاید. اما اگر توانستید همین تیم سازنده فیلم را با فرض اینکه خودشان خواستند ثبت‌نام کنند، بیاورید داخل و آن‌ها هم انتقال تجربه بدهند و در کنار آن به فیلمسازان داخلی نیز بها بدهید نیز آن وقت صورت درستی پیدا می‌کند. خیلی زشت است که کارگردان خارجی یک کپی از فیلمش را بفرستد به جشنواره و ما هم در سینما فیلم را بدون حضور وی تماشا کنیم و بعد هم به او جایزه بدهیم. این به نظرم یک حقارت محض است. این شکل از کار چه خیری برای جشنواره دارد؟
