سرویس حوادث جوان آنلاین: ۱۷آذر‌سال۹۹، مأموران کلانتری۱۰۶ نامجو از قتل یک کارگر در ساختمان نیمه کاره حوالی میدان امام حسین (ع) باخبر و راهی محل شدند. اولین شواهد نشان می‌داد کارگر جوان که مجید نام داشت با ضربات شدید جسم سخت به سرش کشته شده است. همچنین مشخص شد همکار او به نام زید‌الدین به طور مرموزی ناپدید شده است.
با انتقال جسد به پزشکی قانونی زین‌الدین تحت تعقیب قرار گرفت تا اینکه چند روز بعد از حادثه در منزل یکی از بستگانش شناسایی شد. مأموران به مخفیگاه متهم رفتند تا اینکه او را در حالی‌که در کانال کولر خانه پنهان شده‌بود بازداشت کردند.
متهم به پلیس آگاهی منتقل شد و تحت بازجویی قرار گرفت او در همان بازجویی‌های اولیه به قتل اعتراف کرد و گفت: «من و مجید سال‌ها با هم دوست بودیم و برای کار از افغانستان به ایران آمده بودیم. مدتی دنبال کار بودیم تا اینکه هر دو به عنوان کارگر در یک ساختمان نیمه کاره مشغول کار شدیم و شب‌ها هم در کانکسی در همان ساختمان استراحت می‌کردیم.»
متهم ادامه داد: «با مجید اختلافی نداشتم ولی از او ناراحت بودم، چون همیشه با من شوخی‌های ناموسی می‌کرد. به خاطر این اخلاق به او بار‌ها تذکر دادم، اما او می‌گفت شوخی می‌کند و قصد بدی ندارد. این گذشت تا روز حادثه آن روز مجید دوباره شروع به شوخی کردن کرد تا اینکه عصبانی شدم و از او خواستم مراقب حرف زدنش باشد، اما گوشش بدهکار نبود. او وقتی مرا عصبانی دید گفت مدتی است با خواهرم رابطه دارد. آنجا بود که کنترل اعصابم را از دست دادم و پتکی را که گوشه کانکس افتاده بود، برداشتم و چند ضربه به سرش زدم. وقتی مجید خونین روی زمین افتاد ساختمان را ترک کردم و به خانه یکی از بستگانم رفتم.»
متهم در آخر گفت: «مقتول مستحق مرگ بود. اگر صد بار دیگر زنده شود او را خواهم کشت. از قتل او پشیمان نیستم.»
با ثبت این اظهارات متهم بعد از بازسازی صحنه جرم راهی زندان شد و پرونده با درخواست اشد مجازات از سوی اولیای‌دم به دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. متهم بعد از تعیین شعبه در وقت رسیدگی محاکمه خواهد شد.
عجب 
