سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: کاظم کامرانشرفشاهی شاعر، نویسنده و منتقد ادبی درباره سیمای امام علی (ع) در شعر فارسی و نیز درباره تغییرات شعر علوی از گذشته تا امروز گفت: شخصیتهای بزرگی در طول تاریخ بودهاند، اما همه آنها نتوانستهاند در حوزه ادبیات ورود کنند. وی مدایح و مراثی فراوان سروده شده در وصف امیرالمؤمنین (ع) را از شگفتیهای ادبیات جهان خواند و گفت: از زمان حیات ایشان این مدایح آغاز شده و بخش عمده آنها مربوط به ادبیات عرب است. از قرون سوم و چهارم به بعد شاهد رویکرد شاعران پارسیزبان در مورد سرودن مدایح علوی بودهایم که تا امروز همچنان ادامه داشته و کمتر شاعری است که در دیوان خود، سرودهای در مدح امیرالمؤمنین (ع) نداشته باشد. این شاعر آیینی در ادامه گفت: برخی شاعران که مسلمان و شیعه نبودهاند، در شعرهای خود به مدح حضرت علی (ع) از منظر عدالت، انسان و دردمند بودن و به طور کلی خصایصی که در بشر امروز کمرنگ شده است، پرداختهاند. شاعران دو گروه هستند: یک گروه دچار کلیگویی شده و به ورطه تکرار گفتههای پیشیان افتادهاند، همچنین مطالعهای روی نهجالبلاغه نداشتهاند و شعر آنها دارای هیچ مشخصهای نیست و شعرهایی را که در وصف حضرت علی (ع) سرودهاند، میتوان در مورد شخصیتهای دیگر به کار برد.
کامرانشرفشاهی افزود: گروه دوم مطالعات عمیقی در سیره و گفتار حضرت داشتهاند و شاعرانی هستند که تنها قائل به عنصر عاطفه و احساس در شعر خود نبودهاند و باور دارند شعر آنها باید گرهی از گرههای روزگار باز کند و میکوشند پیام روشنگر مولا را به انسانها برسانند. این نویسنده از جای خالی اثر تأثیرگذار و ماندگار در این حوزه گفت و اضافه کرد: هدف نخست ادبیات شیعی از بدو پیدایش تا امروز به تفکر واداشتن و ایجاد تحول در مخاطب بوده و استقبال مردم از کارهای برجسته بیانگر نیازهای جامعه است. جهش شعر کودک و نوجوان، یکی از اتفاقات خوب در چند دهه اخیر در ادبیات است. شرایط پیدایش یک شاهکار ادبی دانش شاعر، مطالعه شرایط آن شخصیت، اشراف به فنون ادبی، دارای اخلاص و تذهیب نفس بودن و اهل خلوت بودن اوست.
وی در پایان گفت: معتقدم شاعر باید اهل نیازسنجی و نظرسنجی باشد و با شرایط روزگار خود بیگانه نباشد، البته منظور این نیست که فقط دنبال خوشایند مخاطب باشد.