چند روز پس از انتشار عکسهای تأسفبار از وضعیت نابسامان خانه کشتی مازندران در ساری بود که خانه کشتی شهید مصطفی صدرزاده با حضور چهرههای سرشناس ورزشی و سیاسی افتتاح شد. کمپی که میتواند آغاز تحولی عظیم در ورزش کشور باشد و محمد بنا، سرمربی تیم کشتی فرنگی ایران هم از آن به عنوان یکی از بینظیرترین کمپهای تمرینی در دنیا یاد کرد و صراحتاً گفت که دوبندهپوشان میتوانند ۹۰ روز باقیمانده تا المپیک را در این فضای مناسب به شکلی عالی سپری کنند.
تمجیدهای سرمربی دنیادیده کشتی فرنگی که با امکانات مناسب و نیازهای کشتیگیران ناآشنا نیست، نشان از کمپی قابل قبول میدهد که البته باید سالها پیش روبان افتتاحش قیچی میشد. هرچند ماهی هر زمانی که از آب گرفته شود تازه است و ساخت و افتتاح خانه کشتی شهید صدرزاده را میتوان به فال نیک گرفت. همچنین این اتفاق میتواند شروع مثبتی برای جامعه کشتی در زمینه مرمت، بازسازی و برطرف کردن ضعفهای مشهود زیرساختی در کشتی ایران باشد. البته به شرط آنکه این تنها هدف و برنامه نباشد و افتتاح این کمپ تمرینی قابل قبول آبی نباشد بر آتش انتقادها، اعتراضها و گلههایی که طی روزهای اخیر در پی انتشار عکسهای تأسفبار خانه کشتی مازندران به عنوان مهد کشتی ایران با کشتیگیرانی قدر، روح مردم و جامعه کشتی را آزردهخاطر کرده است!
اگرچه این نخستین بار نیست که شاهد انتشار عکسهای اینچنینی از محل تمرین نخبهها و استعدادهای کشتی این مرز و بوم هستیم، بارها و بارها تصاویری از خانههای کشتی در شهرهای مختلف در صفحات خبری به نمایش درآمده که دل هر بینندهای را به درد آورده، اما عرق شرمی بر پیشانی هیچ مسئولی ننشانده تا گامی در این خصوص بردارند!
اما اکنون افتتاح کمپ تمرینی مجهز شهید صدرزاده میتواند نوید آیندهای روشن یا حتی کورسوی امیدی برای ادامه این مسیر در دیگر شهرهای ایران باشد. راهی که در صورت ادامه آن به صورت اصولی، نه فقط میتواند کمپهای تمرینی مجهزی را برای استعدادها و نخبههای پرتعداد کشتی در سراسر کشور به دنبال داشته باشد که میتواند شرایط مناسبی را برای برپایی اردوهای داخلی فراهم کند و نیاز کشتیگیران را برای برپایی اردوهای برونمرزی به شدت کاهش دهد.
ساخته خانه کشتی که بهتازگی شرایط و فضای مناسبی را برای تمرین کشتیگیران ملیپوش فراهم کرده اگرچه خیلی دیر استارت خورد و به سرانجام رسید، اما میتواند برنامه و هدفی ادامهدار باشد، آنهم نه فقط برای کشتی، بلکه برای بسیاری از رشتههای ورزشی تا نه تنها نیاز به برپایی بسیاری از اردوهای خارجی را کم و کمتر کند که شرایط و فضایی را فراهم آورد که بتوانیم میزبان تیمهایی از کشورهای دیگر باشیم. درست همانند سرمایهگذاری و برنامهریزی که سالهاست کشورهایی، چون ترکیه و امارات انجام دادهاند و با پیشبرد آن توانستهاند هر ساله میزبان تیمهای بسیاری برای برپایی اردوهای تدارکاتی باشند. میزبانی که سود هنگفت و کلانی را برای این کشورها به دنبال داشته است. برنامهای که نه تنها میتواند نیازها را برطرف کند، بلکه میتواند درآمدزایی قابل توجهی را هم در پی داشته باشد. البته به شرط آنکه نه به شکل شعاری که به صورت عملی، هدفمند و بابرنامه پیش برود.
کار سختی نیست، نمونه آن کمپ تمرینی شهید صدرزاده یا ساختمان پک است که با اندکی فشار تبدیل به دو ساختمان حائز اهمیت ورزش در کشور شد. یکی در فوتبال که البته سود آن را دیگر رشتهها هم میتوانند ببرند و دیگری کمپ تمرینی که بنا آن را یکی از بینظیرترینهای دنیا میخواند. کمپ بینظیری که ساخت آن در دیگر شهرهای کشور، به خصوص شهرهای شمالی به عنوان مهد کشتی کشور اصلاً سخت یا غیرقابل انجام نیست، فقط نیاز به تفکری دوراندیش دارد و همتی بالا که پیامدهای بسیاری را برای ورزش کشور به دنبال خواهد داشت. اما آیا مدیران ورزش کشور بعد از سالها تعلل و اهمالکاری گامی سازنده در این مسیر برخواهند داشت یا کمپ شهید صدرزاده برای شان نقطه پایان خواهد بود؟