کد خبر: 1044072
تاریخ انتشار: ۲۵ فروردين ۱۴۰۰ - ۲۳:۰۹
سال تحصیلی رو به پایان است و بحث امتحانات دانش‌آموزان بیش از هر چیز دیگری ذهن خانواده‌ها را درگیر کرده است. اما شاید مهم‌تر از امتحانات، نحوه انجام و برگزاری آنهاست. بخصوص برای دانش‌آموزانی که هنوز از داشتن تلفن همراه هوشمند محرومند یا نداشتن اینترنت، اتصال آن‌ها به سامانه شاد را غیر ممکن می‌کند. مثل دانش‌آموزان خراسان‌شمالی که یک سال را به سختی پیش رفتند و ۲۱ هزار نفر آن‌ها اصلاً نتوانستند بدانند «شاد» چیست.
حوريه ملكی

سرویس ایران جوان آنلاین: از ابتدای سال تحصیلی ۹۸- ۹۹ رفت و آمد دانش‌آموزان به مدارس با مشکلاتی همراه بود که با آغاز فصل زمستان و شیوع ویروس کرونا به کشور، شهر‌ها و روستا‌ها یکی‌یکی مدارس‌شان را تعطیل و از اواخر همان سال تقریباً تمام مدارس درب‌های خود را به روی دانش‌آموزان بستند. از همان زمان بحث تدریس در فضای مجازی آغاز و به تبع‌آن مشکلات این کار هم نمایان شد.


ابتدا دانش‌آموزانی که اصلاً تلفن همراه هوشمند نداشتند و قدرت خانواده هم در حد خرید این دستگاه نبود مطرح شد و بعد هم بحث اینترنت و بودن یا نبودن آن و هزینه‌های جانبی‌اش.


آموزش و پرورش برای حل این مشکل سیم کارت‌های دانش‌آموزی با اینترنت ماهانه را پیشنهاد داد و وزارت ارتباطات هم آن‌ها را صادر کرد. اما این سیم کارت‌ها هم به مشکل خوردند و پدر و مادر‌ها ترجیح دادند همه هزینه‌ها را از جیب متقبل شوند. ولی باز هم درد‌ها درمان نشد.


نیمی از دانش‌آموزان «شاد» نداشتند


با گذشت نزدیک به ۱۴ ماه از تحصیل و تدریس در شبکه شاد هنوز هم در بسیاری از استان‌ها مثل خراسان‌شمالی دانش‌آموزان زیادی هستند که نمی‌دانند کجای این سیستم قرار دارند و چطور باید درس بیاموزند و از کجا رفع اشکال کنند. در روستا‌ها و بخصوص مناطق محروم و کم‌برخوردار دانش‌آموزان زیادی در صورت پیدا کردن تلفن همراه، برای استفاده از سامانه شاد که بتواند کار را راه بیندازد چشم انتظار چند قطره اینترنت نشسته‌اند. نیازی که بدون آن کارشان پیش نمی‌رود و ماه‌هاست مسئولان قول رفع مشکلات را می‌دهند.


به گفته دانش‌آموزان در شمال شرق کشور پس از برقراری سامانه شاد، برای استفاده از این امکان دو مشکل اساسی دارند ضعیف بودن اینترنت در بسیاری از نقاط خراسان‌شمالی خصوصاً مناطق روستایی آن و در دسترس نبودن تلفن هوشمند یا تبلت در بسیاری از خانواده‌ها.


بر اساس گزارش‌ها، همین کمبود‌ها موجب شده تا فقط نیمی از دانش‌آموزان نتوانند از سامانه شاد استفاده کنند.


وقتی امواج تلویزیون نمی‌رسد


وقتی کرونا در‌های مدارس را بست و دانش‌آموزان و معلمان از ترس ابتلا به این ویروس به مدرسه نرفتند، محصلینی که تلفن همراه نداشتند آواره ماندند که چه باید بکنند. سال گذشته بود که رئیس اداره فناوری، اطلاعات و ارتباطات آموزش و پرورش خراسان‌شمالی گفت: «۲۰۰ مدرسه استان در نقاط روستایی و عشایری اینترنت ندارد که تلاش داریم تا این مشکل زیرساختی حل شود.»


البته فرامرز صدقی مدعی شده بود که در قالب طرح اتصال، دانش‌آموزان مدارس در بیش از هزار و ۳۸۰ نقطه از اینترنت رایگان بهره‌مند شده‌اند. اما وقتی حتی یک دانش‌آموز نتواند به تحصیل ادامه بدهد به این معنی است که سیستم مشکل دارد. عمق فاجعه وقتی مشخص می‌شود که بدانیم نایب رئیس کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی گفته: «با بررسی‌های انجام شده از سوی وزیر ارتباطات و فناوری، بسیاری از نقاط خراسان‌شمالی حتی آنتن تلفن همراه را ندارند که این مسئله در کنار پوشش اینترنت معضل بزرگی است.»


محمد وحیدی با تأکید بر اینکه در حال حاضر عدالت آموزشی وجود ندارد، تأکید کرده بود: «شکاف آموزشی بسیار زیاد است و این در حالی است که در آموزش و پرورش عدالت آموزشی مدنظر بوده که در حال حاضر ضعیف‌ترین دانش‌آموزان به سختی تحصیل می‌کنند و از طرفی بسیاری از آنان ترک تحصیل کرده‌اند.»


درد دانش‌آموزان روستانشین خراسان شمالی به همین جا ختم نمی‌شود. زیرا به گفته عباس سعیدی، مدیرکل سابق آموزش و پرورش خراسان‌شمالی ۱۳۷ روستای استان دسترسی به شبکه ملی آموزش را هم ندارند. این یعنی دانش‌آموزان این مناطق حتی از طریق تلویزیون هم نمی‌توانند درس بخوانند زیرا دریافت برنامه‌های شبکه ملی آموزش در روستا‌های سخت گذر و دور افتاده، به ویژه در شهرستان مرزی راز و جرگلان ممکن نیست. هر چه بود سال تحصیلی به روز‌های پایانی خود نزدیک می‌شود و این در حالیست که هنوز ۲۱ هزار دانش‌آموز استان از شاد محروم‌اند.


دانش‌آموزانی که بین وعده‌های مسئولان و کم کاری‌های آن‌ها یکسال از عمر خود را از دست دادند بدون اینکه چیزی یاد بگیرند.

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار