سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: شهید امیرحسین رضاپور نائینی یکی از دانشجویان مبارز و مجاهدی بود که فقط به بودن در کلاس اکتفا نکرد و با عشقی پایانناپذیر در جبهههای حق علیه باطل حضور پیدا کرد. شهید رضاپور انسانی آگاه و شجاع بود که در ۲۸ فروردین ۱۳۶۶ در غرب کشور به شهادت رسید و نامش را برای همیشه در تاریخ ایران اسلامی جاودانه کرد. به مناسبت سالروز شهادت دانشجوی شهید رضاپور، نگاهی گذرا به زندگی تا شهادت ایشان داریم که در ادامه میخوانید.
رشد فکری
شهید امیرحسین رضاپورنائینی در تاریخ ۲۴ بهمن ماه سال ۱۳۴۶ در تهران به دنیا آمد. شهید از همان دوران کودکی بسیار باهوش و بااستعداد بود. شوخطبعی و عطوفت امیرحسین همه را به خود جلب میکرد و کوچک و بزرگ را شیفته خود میساخت. شهید رضاپور از همان سال که تازه خواندن و نوشتن را آموخت، به همراه برادران بزرگتر خود در مجالس مذهبی و جلسات قرائت قرآن در مساجد شرکت میکرد. هرچند در آن زمان فقط شنونده بود، ولی همین حضور در مجالس مذهبی باعث رشد فکری و آگاهی امیرحسین میشد. او در شرایط آن روزگار رشد و بالندگی را کنار برادران و دیگر همسالانش میآموخت و زودتر به بلوغ فکری میرسید. وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ بیشترین تأثیر را روی شهید رضاپور گذاشت. او با پیروزی انقلاب اسلامی به یک مجاهد آگاه و خستگیناپذیر تبدیل شد. در مسجد شریفیه، در جلسات قرائت قرآن و مسائل دینی شرکت میکرد و بر معلوماتش میافزود. در سال ۱۳۶۱ همزمان با شرکت در مجالس و جلسات مذهبی برای دوره آموزش عمومی مرحله اول بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پایگاه تهران از طرف مسجد شریفیه معرفی شد. از همان زمان به عضویت بسیج مسجد شریفیه که پاسداری از منطقه و محله به عهده آن مرکز بود، درآمد.
درخواست برای اعزام
در سال ۱۳۶۲ مرحله دوم آموزشهای نظامی را در پایگاه توحید طی کرد. به این کار عشق میورزید و همچون عاشقی که با جان و دل به دنبال معشوق در تلاش باشد، هرگز در این راه خسته نمیشد. در سال ۱۳۶۴ تحصیلات متوسطه را در دبیرستان «شهیدیزدان پناه» به پایان رساند. امیرحسین حالا خودش را برای حضور در جبهه آماده میدید. چندین بار تقاضای اعزام به جبهه و شرکت در جبهه را مطرح کرده بود، ولی خانوادهاش جواب قطعی به این درخواست نمیدادند. امیرحسین که نمیخواست بدون رضایت پدر و مادرش به جبهه برود، تقاضایش تا سال ۱۳۶۵ به طول انجامید. در این سال در کنکور شرکت کرد و در رشته معارف اسلامی و تبلیغ دانشگاه امام صادق (ع) قبول شد. حضور در دانشگاه فصل تازهای در زندگی شهید رضاپور بود؛ چراکه دانشجویان این دانشگاه همانهایی بودند که امیرحسین به دنبالشان میگشت. جماعتی از عشاق راه حق و حقیقت که همگی، این دانشگاه و آن درسها را پلی برای آخرت میپنداشتند. از زمان قبولی در دانشگاه، امیرحسین برای شرکت در جبههها مصممتر شد. پس از اینکه یک ترم از دانشگاه را گذراند، خود را به پایگاه «شهید بهشتی» معرفی کرد، نامه اعزام انفرادی گرفت و به جنوب رفت و خود را به لشکر سیدالشهدا (ع) معرفی کرد. این بزرگترین آرزوی شهید رضاپور بود که بالاخره محقق شده بود. حضور در جبهه، هدفی بود که این دانشجوی مجاهد بسیار برایش تلاش کرده بود.
شهادت در غرب کشور
شهید رضاپور به قدری با جبهه و بودن در کنار رزمندگان خو گرفته بود که یک لحظه فکر جدایی از جمع یاران را نمیکرد. اگر به مرخصی میآمد، باید خیلی زود به جبهه برمیگشت. جبهه بزرگترین دانشگاهی بود که شهید رضاپور با بودن در آن درسهای زیادی میآموخت. جبهه یک دانشگاه عملی برای آموختن درس مردانگی، غیرت، ایثار و فداکاری بود. وقتی امیرحسین در فروردین سال ۱۳۶۶ به خانه بازگشت، خیلی طاقت دور ماندن از جبهه را نداشت. پس خیلی زود دوباره کولهبار سفر را بست و راهی شد. شهید رضاپور در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۶۶ در غرب کشور پس از پیروزی در عملیات، به وسیله ترکش توپ به درجه رفیع شهادت نایل آمد و به هدف و معبودش رسید. پیکر مطهرش در منطقه عملیاتی باقی ماند تا یک سال و نیم بعد در تاریخ
۱۰/۷/ ۱۳۶۷ مصادف با اربعین حسینی ۱۴۰۹ هجری قمری به تهران منتقل شد و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.