سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: علی برادران‌راد سراغ رباعیات مولانا رفته است که این اثر با توجه به ویژگی‌هایش، از نظر هیئت داوران هفدهمین دوره جایزه کتاب سال خراسان رضوی، موفق به دریافت عنوان کتاب برگزیده در حوزه ادبی شد. برادران‌راد با بیان اینکه پس از فارغ‌التحصیلی در رشته علوم باغبانی به ادبیات روی آوردم، به ایبنا می‌گوید: حدود ۱۰ سال است که در رابطه با جهان مولانا مطالعه و تحقیق دارم و در نهایت کتاب «رباعیات مولانا» را که کاری متفاوت از رشته دانشگاهی‌ام است، توانستم به منصه ظهور برسانم.
وی یادآوری می‌کند: پیش از این اثر نیز کتاب‌هایی با عناوین «مثنوی معنوی مولانا»، «آن آن» که سفرنامه حج است و «نفسی نشسته در جان» را که مجموعه مقالات مربوط به زندگی و اندیشه مولاناست، منتشر کرده ام و هم‌اکنون به صورت پژوهشی در مورد مولانا تحقیق می‌کنم. مؤلف برگزیده سال ۹۹ در استان خراسان رضوی با اشاره به اهداف خود از تحریر این کتاب بیان می‌کند: جلد هشتم کتاب «کلیات شمس» را که به تصحیح استاد فرهیخته دکتر فروزانفر مربوط به رباعیات می‌شود، با دقت مورد بررسی قرار دادم و به این نتیجه رسیدم که رباعیات مولانا با اشعار برخی دیگر از شاعران مخلوط شده و ممیزی بین آن‌ها نیست و همچنین کسی تا به حال رباعیات مولانا را با دیگر اشعار تطبیق نداده است.
برادران‌راد روش کار خود در تحریر کتاب «رباعیات مولانا» را این‌گونه بیان می‌کند: در مدت ۱۰ سالی که مشغول تحقیق در رباعیات مولانا بودم، ابتدا تمام رباعیاتی را که مربوط به مولانا وجود داشت، جمع‌آوری کردم که حدود ۲ هزار رباعی منسوب به مولانا را یافتم، سپس با کار‌های استاد فرهیخته فروزانفر و دکتر توفیق‌الله سبحانی تطبیق دادم و سپس این نوشته‌ها را با خود رباعیات مولانا در «فیه ما فیه»، «مجالس سبعه»، «مقالات شمس» و «مناقب العارفین» تطبیق دادم. وی ادامه می‌دهد: بعد از این پالایش سراغ افرادی رفتم که قبل از مولانا زندگی می‌کردند و لیست کاملی از شعرا را جمع کردم و متوجه شدم بسیاری از این رباعیات قبلاً استفاده شده است و حدود ۳۰۰ رباعی یافت شد که در چند کتاب دیگر هم وجود داشت که این موارد را در فصل آخر کتاب قرار دادم. وی در ادامه با بیان اینکه رباعیات مولانا کمتر شناخته شده است، تأکید می‌کند: مولانا بیشتر با غزلیات و مثنوی آن شناخته است، در صورتی که رباعیات مولانا به قدری شگفت‌انگیز است که اگر تنها همین رباعیات از مولانا باقی می‌ماند، می‌توانست عظمت مولانا را نشان دهد.
