سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: ماشالله شاه‌مرادی‌زاده بازیگر سینما با بیان این مطلب به «جوان» گفت: زندگی همراه با غم و شادی است و اگر این دو عنصر به شکلی متوازن در آثار نمایشی گنجانده شوند و ریزه‌کاری‌های دراماتیک در پرداخت داستان‌ها رعایت شوند، مردم به نوعی در اعتدال حسی و روانی قرار می‌گیرند، اما به نظر می‌رسد این اعتدال در آثار تلویزیونی به چشم نمی‌خورد و آثار هر کدام از یک سمت بوم افتاده‌اند. وی عنوان کرد: برخی آثار صرفاً به دنبال خنده گرفتن از مخاطب به هر قیمتی هستند و برخی نیز صرفاً کام مخاطب را با داستان‌ها و موقعیت‌های غمبار تلخ می‌کنند و این روند نوعی انحراف و افراط در سریال‌سازی رقم زده است. بازیگر «اخراجی‌ها۳» ادامه داد: در این شرایط سخت اقتصادی، تولید هر نوع برنامه یأس‌آور به شدت بد است و دست‌اندرکاران تلویزیون و شبکه خانگی باید به فکر تولیدات امیدبخش و جذاب باشند. مردم به اندازه کافی دوروبرشان، تلخی هست و لازم نیست در سریال‌های تلویزیونی و محصولات پلتفرم‌های اینترنتی باز تلخی مطلق ببینند.
این بازیگر با اشاره به تولید برخی سریال‌های سیاسی در تلویزیون گفت: تولید سریال‌هایی مثل «گاندو» و «دادستان» و کلاً سریال‌هایی که توطئه دشمنان و اهمال و ساده لوحی برخی مسئولان را فاش می‌کنند به شدت لازم و از مخاطب نیز جواب گرفته است و باید با قدرت بیشتری ادامه یابد. بازیگر «معراجی‌ها» ادامه داد: به نظرم تولید سریال‌های سیاسی نقطه عطفی در کارنامه رسانه ملی محسوب می‌شود، به خصوص که از محافظه‌کاری برخی مسئولان کشور می‌گوید که می‌خواستند با امریکا رابطه برقرار کنند. مردم دوست دارند نقد دولتمردان را در سریال‌ها آن هم با اطلاعات درست و دقیق ببینند.
این بازیگر در چرایی توسل برخی سریال‌سازان به سوژه‌های تلخ و کدر بیان داشت: بعضی‌ها بلد نیستند حال مردم را خوب کنند و، چون خنداندن مردم به طور پاک و سالم کار هر تازه‌واردی نیست به هر چیزی برای خنده گرفتن متوسل می‌شوند. ساختن سریال‌های کمدی که بتوانند مخاطبان را به طور پاک غرق شادی کنند واقعاً به افراد ماهر و کاربلد نیاز دارد.
بازیگر «آخرین شناسایی» تأکید کرد: زندگی ترکیبی است از کمدی و تراژدی ولی برخی سریال‌ها به خصوص سریال‌های شبکه خانگی می‌خواهند با نمایش پشت سر هم تلخکامی، بینندگان را منزجر کنند. نمی‌شود که در کل ۲۰ قسمت یک سریال، ۹۰ درصد نما‌ها درگیری لفظی و جنگ‌های عصبی باشد. اگر سریال‌سازی در مسیر صحیح قرار گیرد قطعاً کیفیت کار بالا می‌رود. با سریال‌های نومیدانه و تلخ فقط مخاطب را فراری می‌دهند.
