آرزوی آزاده نامداری درباره مرگش!

آزاده نامداری در مرداد ماه سال ۹۳ درباره دیدگاه خود نسبت به مرگش صحبت کرده است که آن را در ادامه می‌خوانید.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مرگ آزاده نامداری در در برج معروف خیابان ایران زمین شهرک غرب تهران در حالی رقم خورد که اما و اگر‌های زیادی دارد.

 

در ادامه گفتگویی از او که مربوط به مرداد سال ۹۳ است و دیدگاه خود را از مرگش گفته را می‌خوانید.

 

*دوست دارید چطوری بمیرید؟

«کاش سی و هفت-هشت سال بیشتر عمر نکنم! (آزاده نامداری ۳۷ سال عمر کرد) ابدا از خدا عمر طولانی نمی‌خواهم. دوست دارم در خواب بمیرم. مثل فیلم «مادر». دوست دارم وقتی می‌میرم مردم جای خالی‌ام را حس کنند.

مثل آقای معدنی، مربی والیبال که همین روز‌ها فوت کرد. او در روز‌هایی فوت کرد که والیبال در اوج بود و برای مردم مهم. خدا چقدر یکی را دوست دارد که در چنین روز‌هایی فوت می‌کند و نبودن آن‌ها حسرت دارد. کاش من هم وقتی می‌میرم، بگویند «آخی، مرد».

کاش نبودن من حس شود. به خاطر همین خواهش می‌کنم وقتی مردم، شب اول من را تنها نگذارند.»