سرویس جامعه جوان آنلاین: در ویدیویی که عده‌ای از سلبریتی‌ها منتشر و به دنبال آن‌ها بسیاری از افراد عادی که این افراد را در شبکه‌های مجازی دنبال می‌کنند هم بازپخش کرده‌اند؛ سخن از ایجاد جنگلی با ۴ میلیون درخت است.
در این ویدیو خطاب به مردم گفته‌شده بیایید به جای سبزه عید، نهال بکاریم تا بدین وسیله تا دو هفته دیگر که نوروز می‌رسد، جنگلی داریم با ۴ میلیون درخت!
تصور برخی از افراد اینطور است که اگر نهالی فرو کردند در زمین؛ پس از چند هفته درختی شده‌است به بلندای سرو ابرکوه! برخی به قدری از واقعیت‌های منابع طبیعی بی‌خبر هستند که نمی‌دانند در کشوری که با خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کند و خشکسالی حتی جنگل‌های طبیعی موجود را آماده آتش‌سوزی کرده، این نهال‌ها از کجا و توسط چه کسی باید آبیاری شوند؟!
از سوی دیگر بسیاری از افراد هم اینطور کنشگری‌های بی‌هزینه و وجدان راحت‌کن را دوست دارند و اینستاگرام هم شبکه‌ای است پر از چنین بلاهت‌هایی که به راحتی وایرال (پخش ویروسی) می‌شود، دست به دست می‌گردد و بازی هم فقط دست آنهاست که صفحات پر فالووری دارند و برای همه چیز اظهار‌نظر نهایی می‌کنند.
دلسوزان واقعی منابع طبیعی کسانی هستند که بیایند و به جای شوآف بی‌حاصل و تکراری و عمدتاً زیانبار محیط‌زیستی، درختداری را یاد بدهند؛ یعنی سرکشی بکنند به درخت‌هایی که سال‌های قبل کاشته‌اند؛ یا اینکه چند درخت تشنه را آب بدهند و دلیل ویرانی و تغییر کاربری باغ‌های شهری را مطالبه کنند.
چندی قبل در همین اینستاگرام عکسی دست به دست می‌شد که در شرح آن نوشته بودند:
«یک کوهنورد مشهدی در محل تردد کوهنوردان درخت کاشته است و روی ظرفی نوشته: کوهنورد گرامی از اینکه بخشی از آب قمقمه خود را به من می‌سپارید متشکرم»
آفرین به این حس زیبا و الهام‌بخش، اما واقعیت این است که قرار نیست همه جای کره زمین درخت داشته‌باشد. چرا باید درخت را جایی بکاری که فقط با قمقمه می‌توان به آن آب داد؟ مگر اینجا قبلاً درخت داشته؟ درختکاری به عنوان یک کنش محیط‌زیستی عمدتاً باید محدود باشد به احیا، واکاشت جنگل‌ها و درختزار‌های ویران.
در جایی که بنا به شرایط محیطی، پوشش گیاهی آن درخت نیست؛ درختکاری می‌تواند حتی زیانبار باشد. این نکته به خصوص در درختکاری‌های گسترده پیرامون شهر‌های کشور مصداق دارد که با غارت آب جایی دیگر می‌خواهند به زور یک بیابان را درختزار کنند. مصداقش هم طرح موسوم به حرم تا حرم در اتوبان تهران- قم.
به هر حال اقدام این کوهنورد مشهدی قابل ستایش است، اما ترجیحاً قابل‌توصیه نیست.
چندی قبل تحقیقی که نتایج آن در ایندیپندنت منتشر شد، نشان داد که هر نوع درختکاری لزوماً مفید نبوده و درختکاری در برخی مناطق اتفاقاً ممکن است باعث تقلیل توان طبیعی محیط برای جذب دی اکسید کربن شود. برای مثال محاسبات نشان می‌دهد باتلاق‌های پر از خزه توان بیشتری برای جذب دی اکسید کربن از هوا دارند، اما به غلط در بسیاری از کشور‌ها این باتلاق‌ها را خشکانده‌اند و در اراضی به دست آمده درخت می‌کارند. این گزارش تأکید می‌کند که درختکاری فقط در صورتی مفید است که «درخت مناسب در مکان مناسب و به دلیل مناسب» کاشته شود وگرنه اثر زیانبار خواهد داشت.
تحقیقی دیگر هم که اتفاقاً هفته گذشته انجام‌شده نشان می‌دهد برخلاف ادعای چپگرا‌های محیط‌زیستی، همه جنگل‌ها در خنک کردن زمین برابر نیستند، بلکه بعضی از این جنگل‌ها باعث گرمتر شدن هم می‌شنوند! در واقع به خاطر رنگ تیره‌ای که دارند و نور بیشتری که جذب می‌کنند، موجب جذب و گسترش گرما می‌شوند.
درختکاری بسیار مفید است به شرط آنکه در مکان درست و همراه با حمایت‌های پس از کاشت باشد.
