سرویس ورزشی جوان آنلاین: یک سال از پر کشیدن مرد خندان ورزش ایران می‌گذرد. ۱۱ اسفند سال گذشته بود که خبری تلخ از اشنویه ورزش کشورمان را عزادار کرد؛ سیامند رحمان در سن ۳۱ سالگی به دلیل سکته قلبی دارفانی را وداع گفت. باور این خبر واقعاً سخت بود، اما متأسفانه خبر رفتن قهرمان دو دوره پارالمپیک صحت داشت. ملی‌پوش فقید پاراوزنه‌برداری در هر مسابقه‌ای که شرکت می‌کرد اول رکورد جهان را جابه‌جا می‌کرد و بعد هم مدال طلا را به گردن می‌آویخت. او سال‌ها عنوان قوی‌ترین مرد معلول جهان را داشت و هنرنمایی‌اش را در پارالمپیک ریو به معرض نمایش گذاشت. رحمان که با مهار وزنه ۳۰۰ کیلویی قهرمان پارالمپیک ۲۰۱۶ شده بود، موفق شد رکورد ۳۱۰ کیلو را هم بزند تا اینگونه دل هموطنانش را شاد کند. ویترین افتخارات او پر بود از مدال‌های زرینی، چون طلای جوانان جهان، سه طلای قهرمانی جهان، سه طلای بازی‌های پاراآسیایی و دو طلای پارالمپیک. سیامند رحمان فرصت این را پیدا نکرد که پارالمپیک توکیو را تجربه کند. رضا آسترکی، مربی سابق تیم ملی در گفتگو با تسنیم، سیامند رحمان را یکی از نعمت‌های ورزش ایران خواند: «ویژگی اخلاقی سیامند در دوران قهرمانی‌اش این بود که هرگز مغرور نشد و همان سیامندی بود که روز اول حضورش در تمرینات دیدیم. همیشه به او می‌گفتم که مغرور نشود و گذشته‌اش را فراموش نکند، سیامند نیز همیشه این موضوع را رعایت می‌کرد.»
