سرویس جامعه جوان آنلاین: شاید خطرناکترین و مهلکترین آسیب جنبش دانشجویی این است که در دام سیاسیون بیفتند و گرفتار احزاب و جریانهای سیاسی شوند که نگاه ابزاری به دانشجویان دارند. برخی احزاب سیاسی در طول زمان برای منافع شوم خود به دانشگاه و دانشجو به دید یک لقمه چرب و لذیذ نگاه میکنند و برای مطامع خود از آنها بهرهبرداری مینمایند، ولی دانشجویان و تشکلهای دانشجویی را در حقیقت برای منافع خود ذبح کردهاند، زیرا نفس حرکت دانشجو و جنبش دانشجویی، استقلال و آزادگی اوست و به هیچ وجه نمیتواند ابزار دست سیاسیون خارج از دانشگاه باشد. اینکه عدهای از خارج دانشگاه به دانشجویان بگویند چه موضعی بگیر، از چه لیست انتخاباتی یا از چه فردی حمایت کن، یا حتی دانشجویان را تحریک به اقدامات مخرب و هیجانی کنند، با روح جنبش دانشجویی در تضاد است و نتیجهای جز اضمحلال و نابودی آن در گذر زمان نخواهد داشت. دانشجو به هیچ وجه نباید تحت تأثیر تحریکها یا تشویقهای افراد و عناصر سیاسی قرار بگیرد و باید خودش مستقل تصمیم بگیرد. در غیر این صورت نمیتوان به آنها لقب دانشجو داد، بلکه باید به آنها گفت شاخه فلان حزب سیاسی در دانشگاه.
مقام معظم رهبری: یک کار دیگر، تشکیل گروههای فعالیت سیاسی است. البته منظورم حزببازی نیست. حزببازی کاری است که بنده برکتی در آن احساس نمیکنم. اما کار سیاسی فقط حزب بازی نیست؛ نشستن، تحلیل سیاسی کردن، حوادث سیاسی را شناختن، فهمیدن، منتقل کردن، یکی از آن کارهای بسیار اساسی است که حرکت عمومی جامعه را تسریع میکند، شکل میدهد و کمک میکند؛ یکی از کارها این است.
آرمانگرایی: دانشجو باید آرمانگرا و ایدهآلگرا باشد. باید افقهای والایی برای کشور ترسیم و آنها را از مسئولان مطالبه کند. نسبت به مسائل معیشتی مردم، نسبت به پیشرفت علمی و صنعتی، نسبت به مسائل سیاسی و عزت ایران اسلامی، نسبت به آرمانهای انقلاب اسلامی و خط امام و رهبری باید از مسئولان مطالبه کند و از آرمانهای خود مأیوس نشود و عقبنشینی نکند.
مقام معظم رهبری در این رابطه فرمودهاند: اولاً آرمانگرایی را فراموش نکنید. آرمانها چیست؟ رسیدن به جامعه عادل، جامعه آزاد، جامعه پیشرفته، جامعه مؤمن، جامعه متعبد، جامعه قوی و مستحکم، جامعه مستقل، اینها آرمان است. ارزش دارد که انسان جانش را در راه این آرمانها، برای خاطر خدا بدهد.
شرکت در کلاس درس اخلاق: همه ما انسانها در معرض خطا هستیم. اما وقتی در مقام یا مسئولیتی قرار میگیریم این خطاها ممکن است علاوه بر نتایج منفی شخصی و فردی، تبعات اجتماعی گستردهای هم به بار بیاورند. مثال حس قدرتطلبی، رفتارهای دیکتاتوری، مشورتناپذیری، دروغ یا غیبت و... همگی ممکن است گریبانگیر هر کدام از ما بشوند و با تأثیر بر عملکردمان، تأثیرات مخربی هم برای اطرافیان به بار بیاورند. ولی یکی از راههای خوب و مناسب برای در امان ماندن از این آسیبها و ایمنی در مقابل این رذایل اخلاقی، شرکت در کلاسهای درس اخلاق و متذکر شدن پیاپی و مستمر است. دوری از منبر و موعظه و نصیحت و نکات اخلاقی، باعث کمرنگ شدن اخلاق در هر یک از ما میشود.
البته نگویید حتماً باید در کلاس درس فلان استاد برجسته و مشهور اخلاق بنشینم تا رشد کنم. حتی یک طلبه جوان هم با بیانات اخلاقیاش میتواند ذهن و ضمیر جوانان مؤمن را تحت تأثیر خود قرار دهد.
*دبیرکل اسبق اتحادیه
جامعه اسلامی دانشجویان کشور
و عضو هیئت علمی دانشگاه