با اینکه بایدن، خاورمیانه را در اولویت سوم خود قرار داده، ولی دو رژیم صهیونیستی و سعودی برای نجات خود با همه توان به بایدن و تیم او فشار می‌آورند تا این اولویت یا نوع رویکرد‌های آن نسبت به خاورمیانه تغییر کند. آنچه روشن است، بایدن از شانس و گزینه‌های محدود در غرب آسیا برخوردار است، ولی در مقابل با چالش‌های متنوع روبه‌روست. آنچه از کلام بایدن به‌خوبی می‌توان درک کرد و نیازی به تفسیر هم ندارد، اینکه میلیون‌ها بیکار، گرسنه، بیمار و بی‌خانمان که آماری روبه افزایش دارند، به موازات اقتصاد بحرانی در شرایط اورژانس به‌سر می‌برد و یک عامل ویروسی به نام کرونا هم مؤلفه‌های اقتصادی را کند می‌کند و هم بر آمار‌های نگران‌کننده اجتماعی می‌افزاید. آنچه در لابه‌لای کلام بایدن فهم می‌شود اینکه جامعه امریکا هم در وضعیت یک بمب ساعتی است و شکاف عمودی انتخاباتی، حتی پس از اخراج ترامپ از کاخ سفید پایان نیافته است. آمار‌های خرید سلاح فردی و جامعه سرکوب شده که به سمت سازماندهی و رفتار‌های غیرعادی پیش می‌رود، مؤلفه‌های قبلی را بحرانی‌تر می‌کند. جامعه امریکا در شرایط امروز با ۳۷ سرفصل دوقطبی روبه‌روست که صرفاً دوقطبی ترامپ-بایدن نیست و بسیاری از مؤلفه‌ها را تحریک یا تقویت خواهد کرد. دوقطبی سیاه-سفید، فقیر-غنی، دموکرات-جمهوریخواه، بهره‌مند-محروم از امتیازات، بیکار-شاغل، شمال-جنوب، مسلمان-مسیحی و... نمونه‌های دیگری است که واگرایی در موزائیک اجتماعی را شکننده‌تر از گذشته می‌کند. این درحالی است که در محیط خارجی و بین‌المللی نیز، تصویر‌های نگران‌کننده که فرصت و زمان و ظرفیت‌های قابل اعتماد را پیش روی بایدن قرار دهد، از چهارسال قبل محدودتر شده‌اند و مناسبات جهانی و حتی مناسبات بین قدرت‌ها و سطوح رفتاری و دغدغه‌های‌شان تغییر کرده است. با اینکه اروپا باید متحد اصلی برای بایدن باشد، ولی افق‌های اقتصادی‌اش را با چین گره‌زده وچین و روسیه که علاقه‌ای به افزایش تنش با امریکا ندارند، در شرایطی به سر می‌برند که تحمل قلدری و یکجانبه‌گرایی و شعار‌های حقوق‌بشری و دموکراسی‌خواهی ابزاری امریکا را ندارند و با شدت به مواضع امریکا آماده پاسخ هستند. متحدان شیرده و حتی رژیم صهیونیستی، چنان آسیب‌پذیر هستندکه بدون چتر حمایتی اضطراری امریکا خود را در مرز آسیب‌های وجودی می‌بینند و امریکا نیز قادر به خدمت چندانی به آن‌ها نیست. شخص بایدن هم از سوی بسیاری از ناظران داخلی و خارجی در امریکا، به لحاظ سلامتی و امکان سکانداری کاخ سفید در چهار سال آینده با تردید مورد ارزیابی است و خانم هاریس باید همه این شرایط ناگوار را مدیریت کند. اگر حتی نخواهیم برای افول امریکا، شمارش معکوس را آغاز کنیم و به برآورد‌های برخی ناظران امریکا و بعضاً قدرت‌های جهانی تکیه کنیم، بایدن وارث یک میدان مین زنجیره‌ای شده و کاخ سفید از روز اول زمامداری وی با آژیر خطر، بایدن را مورد استقبال قرار داده است.
آنچه مسلم است، چهار سال آینده در امریکا، بدون حوادث ویژه و دگرگونی‌های پرهزینه در محیط داخلی سپری نخواهد شد و شاخص اولیه این حوادث را باید از مسلح‌تر شدن اعتراضات و ورود رفتار‌های اجتماعی به رفتار‌های مسلح دنبال کرد.
